Btw ποιος αμπαλος εβαλε tag την καλλιοπη ζηνα, καλα την χωνει το νεο ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ !
Printable View
Btw ποιος αμπαλος εβαλε tag την καλλιοπη ζηνα, καλα την χωνει το νεο ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ !
Λοιπόν τούτο δω γαμάει ε. Δεν περίμενα να ακούσω το 2010 νέο χεβιμέταλ άλμπουμ που να μην ακούγεται σαν κακέκτυπο των αντίστοιχων 80ς δίσκων αλλά σα να βγήκε όντως στις μεγάλες δόξες του χέβι.
Ναι, το vol. 3 φυσικά δεν το αγγίζει, αλλά στο τελευταίο ρίχνει στ'αυτιά!
ΔΙ-ΣΚΑ-ΡΑ
Αν και επιφανειακος οπαδος Accept και σε φαση "εεεεεεεεεελα μωρε 2010", ο δισκος με μια πρωτη ακροαση ΤΑ ΧΩΝΕΙ!
Εντιμοτατες συνθεσεις/παραγωγη/ερμηνεια
Λοιπον, μετα απο απανωτες ακροασεις:
ΔΙΣΚΑΡΑ ΛΕΜΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
πρώτη ακρόαση, είμαι στο τρίτο κομμάτι και είναι ανέλπιστα καλό. τι "καλό", γαμάνε!
Έλα ρε! Accept και γαμάνε;;; Περίεργο! :P:P
Για Κώστα και Νικόλα... Αυτοί θα εκτιμήσουν στα σίγουρα!
Μάριε :touched:
Α ρε Wolf θεέ... Ακούστε κομμάτι που δεν βάλανε σε δίσκο!!! Άλλες μπάντες θα παρακάλαγαν για το leadακι αλλά για τον Wolf αυτά είναι της σειράς....
το παρακάτω για μένα είναι στους ορισμούς του heavy metal:
http://www.youtube.com/watch?v=Wq0khKsgthY
Μετράμε αντίστροφα μέχρι το Φλεβάρη! :dfinger:
πολύ καλό το δισκάκι. μπράβο τα παιδιά.
Γενικά με Accept δεν την είχα πολυψάξει. Βασικά, πέραν κάτι Metal Heart, Balls to the Wall (τα τραγούδια έτσι) δεν ήξερα την τύφλα μου. Untill now, γιατί μετά από σχόλια που άκουσα για το καινούργιο τους πόνημα Blood of the Nations είπα να τους δώσω την ευκαιρία που άξιζαν. Τα συμπεράσματα είναι δύο: 1. την άξιζαν την γαμημένη την ευκαιρία και 2. τελικά ακόμη και σήμερα οι παλιοί δείχνουν τον δρόμο στους καινούργιους.
Δεν μιλάμε απλώς για δίσκο, αλλά για δισκάρα μεγατόνων. Heavy metal που σήμερα το ψάχνεις με το μικροσκόπιο και δεν το βρίσκεις σχεδόν πουθενά, οι Γερμανοί δείχνουν να το παίζουν τόσο μα τόσο άνετα. Σε στέλνει πίσω, ακόμη και να μην έζησες τα 80ies αλλά έχεις ακούσει τα άλμπουμ που κάνανε το μπαμ τότε, σε κάνει να νοσταλγείς. Τα riffs είναι απλώς μαγικά, με την απλότητα που τα απογειώνει. Η φωνή είναι ίσως το μεγαλύτερο ατού του δίσκου. Προσκυνώ τη βραχνή χροιά του Mark Tornillo. Τα τραγούδια διαφορετικά το ένα από το άλλο, αλλά κολλημένα με τσιμεντόκολλα που δεν σε αφήνει να ξεκολλήσεις. Ούτε ένα από τα λεγόμενα fillers φυσικά και δώσε χώσιμο με το Pandemic, με το No Shelter, το Locked and Loaded και πάει λέγοντας. Ξεβιδώνεσαι από το πρώτο λεπτό. Αξίζει άπειρα το Blood of the Nations :dfinger:
Όσο περνάει ο καιρός το album ΣΠΕΡΝΕΙ όλο και περισσότερο.
ΧΕΒΥ ΜΕΤΑΛ ΛΟΟΖ!!!
Βασικά όσο περνάει ο καιρός, θα έπρεπε να αρχίζει να θερίζει
:cold: