Ω, λυπάμαι και ξέρω ότι ακούγεται ανούσιο να στο λέει κάποιος...
Printable View
Ω, λυπάμαι και ξέρω ότι ακούγεται ανούσιο να στο λέει κάποιος...
Είναι τρομερό αυτό που ζεις. Έχω ζήσει κοντινό συγγενή κατάκοιτο 4 χρόνια, αλλά σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο. Εύχομαι να έχεις κουράγιο, πέρα από το πόσο δυνατή ήδη δείχνεις.
κ εδώ να ξανασημειώσουμε πόσο σκατά σύστημα είναι η ελεύθερη αγορά και ο καπιταλισμός και πόσο σημαντικά ήταν ακόμη και τα ψήγματα σοσιαλισμού που είχαν απομείνει στην κοινωνία μας μέχρι πριν μερικά χρόνια (ακόμη και αυτό το πολύπαθο σύστημα υγείας που σιγά σιγά τείνει προς την εξαφάνιση).
πόσο δύσκολο είναι πια για τον βιοπαλαιστή να ανταπεξέλθει σε τέτοια θέματα, τα οποία μπορούν να συμβούν ή έχουν συμβεί στον καθένα μας.
Κουράγιο και δύναμη, Ντραμσικ. Όπως είπε και ο ypersyntelikos, αν υπάρχει κάτι έστω ελάχιστο που μπορεί να γίνει από μεριά μας, μη διστάσεις ούτε στιγμή.
Δεν μπορούμε να πούμε και πολλά. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι (οτιδήποτε.....).:(............
Drumsick, εχω περασει αναλογες καταστασεις με την δικια μου μανα
δεν θα σου πω οτι σε καταλαβαινω, αυτα ειναι πλαστικες παπαριες
ολοι οι ανθρωποι εχουν τον δικο τους μοναδικο πονο
ατσαλωσου και βρες δυναμη απο τους ανθρωπους που ψαχνουν να βρουν δυναμη απο σενα
Κουραγιο Ντραμσικ, το μονο που μπορουμε να πουμε. Λυπαμαι παρα πολυ που σου συμβαινει ολο αυτο.
Αν υπαρχει καποια εξελιξη και χρειαζεται καποιο fundraiser, ειμαι σιγουρος οτι ολοι εδω μεσα θα μπορεσουν να προσφερουν μια μικρη βοηθεια.
Έχω μουδιάσει από χθες, διαβάζοντας το κείμενό σου. Δεν μπορώ να διανοηθώ ούτε τι νιώθεις αυτό τον καιρό, ούτε τι και πώς το περνάς. Αν υπάρχει οτιδήποτε, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, στο οποίο μπορούμε να βοηθήσουμε, πες το. Δεν υπάρχει κάτι να πούμε, πέρα απ' το να ευχηθούμε να βρεις ΚΟΥΡΑΓΙΟ και ΔΥΝΑΜΗ απ' οπουδήποτε, για το καλό όλων σας.
Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξη και τις ευχές <3
καλη δυναμη και αν χρειαστει καποια βοηθεια να προσφερουμε οι του φορουμ μη διστασεις να το πεις.
Κουράγιο και εύχομαι να συνεχιστεί η βελτίωση. Μαζί κ εγώ με τα άλλα παιδιά σε ότι μπορεί να χρειαστεί..
drumsick πως τα πάς;
Πως να τα πάω η άμοιρη... Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Άλλη μια 24ωρη νοσηλεία θα κάνει για μια τελευταία δόση ανοσοθεραπειας, και τελειώσαμε.
Δεν αναμένεται να υπάρξει καμία σημαντική βελτίωση πλέον.
Η κατάσταση της έχει σταθεροποιηθεί σε μια μορφή άνοιας με σχεδόν ολοκληρωτική ανικανότητα στον λόγο, τα οποία συνδυαστικά κάνουν τρομερά δύσκολη την επικοινωνία μαζί της. Επιπλέον έχει διάφορα ψυχολογικά κουσουρια, τύπου υπερκινητικότητα, εμμονές και κρίσεις επιληψιας ενιοτε.
Κατά τα άλλα είναι αρκετά λειτουργική ευτυχώς σε φαγητό, μπάνιο (υπό επίβλεψη), τουαλέτα κλπ, αλλά και σε κάποιες δουλειές του σπιτιού. Σε αυτό το κομμάτι κανει μαλακίες καμιά φορά, παραλίγο να κάψει το σπίτι πχ, αλλά σε γενικές γραμμές το έχει.
Αυτή τη στιγμή έχει επιστρέψει σπίτι της στο Δήλεσι, όπου μένει και η μεγάλη μου αδερφή (σε άλλο σπίτι) οπότε έχει φάει αυτή τη μεγαλύτερη πουτσα. Δε γίνεται να την αφήσεις μονη καθόλου. Οι άλλες δύο πηγαίνουμε πσκδ για τώρα, αλλά θα πρέπει πολύ σύντομα να βρεθεί κάποια μονιμοτερη λύση, γιατί είμαστε ήδη στα όρια μας, και ατομικά, και στις μεταξυ μας σχεσεις.
Αθήνα είναι σχεδόν αδύνατο να την φέρουμε έτσι όπως έχουν ανέβει τα ενοίκια, και δεν έχει και πολύ νόημα νομιζω. Λίγο που το έψαξα, δεν θα έχει και καμιά αξιοσημείωτη βοήθεια από το κράτος ή άλλες σχετικές δομές. Εκεί που είναι τώρα εχει τουλάχιστον τον κήπο της για να ασχολείται. Και γενικά θέλει τον χώρο της, δε θέλει να φύγει.
Οπότε το τεράστιο challenge τώρα είναι να βρούμε κάποια γυναίκα για εσωτερική, πράγμα που στο Δήλεσι, μου φαίνεται βουνό. Κι αμφιβάλω να θέλει κάποιος από Αθήνα να πάει να μείνει εκεί. Άσε που δε μιλάμε για μια απλή περίπτωση ηλικιωμένης, θα πρέπει ο άνθρωπος που θα την αναλαβει να έχει και την απαραίτητη υπομονη που απαιτεί η φροντιδα ενός ατόμου με τέτοιες νοητικές δυσκολίες, οπότε χέσε μέσα.
Και φυσικά λεφτά δεν υπάρχουν, οπότε ακόμα κι αν καταφέρουμε τελικά να βρούμε κάποιον, θα μπορέσουμε να τον κρατήσουμε μονο μέχρι να εξαντληθούν οι ελάχιστες οικονομίες μας. Μετά θα αναγκαστουμε μάλλον να την δηλητηριασουμε..
Αυτά τα νέα μας.
:-(
Όλα τα'χαμε, η κολονοσκοπηση έλειπε.
Sent from my toilet
πωωωωωω
κάθε φορά με πιάνει ένα σφίξιμο όταν μπαίνω στο τοπικ. από την άλλη αντιμετωπίζω τα καθημερινά μικροπροβληματάκια μου ως ανύπαρκτα.
Χωρίζουμε οριστικά, φεύγει από το σπίτι τη Δευτέρα.
Παράλληλα βρίσκομαι σε αναστολή από τη δουλειά, δεν έχω λεφτά για να βγάλω το επόμενο διάστημα, και είναι αρκετά πιθανό να βρεθώ χωρίς δουλειά σύντομα.
Καταντάει γελοίο πια ε. Ας με βγάλει κάποιος από τη μιζέρια μου.
Δε θέλω άλλους ρε. Είμαι πολύ δύσκολος άνθρωπος, και το ότι μπόρεσα να συζησω με καποιον, ήταν βασικά θαυμα. Δεν έχω τη δύναμη να ξαναμπώ σε όλη αυτή τη διαδικασία με κάποιον αλλον. Όλο αυτό το γαμησι μέχρι να γνωρίσει ο ένας τον άλλον, να φανούν τα όρια του καθενος, τι δουλεύει τι δε δουλεύει, τι ελαττωματα υπάρχουν κι αν μπορείς να μάθεις να ζεις με αυτα. Με αυτόν ηθελα να περάσω τη ζωή μου, και έδωσα όλο μου το είναι για να δουλέψει η σχέση. Κι ακόμα κι έτσι, απετυχα. Δεν το ξανακάνω. Μόνο γάτες.
Το 800αρι το πήρα για ενάμισι μήνα, έχει φύγει ηδη. Τωρα μέχρι τέλος Ιουνίου, γύρω στα 400 θα πάρω.
ενώνω τη φωνή μου με τους αποπάνω
να μπαίνεις στο τσατ να ξεχνιέσαι
και στην τελική γάτες; γάτες! αν αποδεχτείς αυτό το ενδεχόμενο, το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι μια ευτυχισμένη μοναχική ζωή.
Ναι οσο μεγαλωνουμε οι γατες ειναι πιο πιθανες. Αναλογως τισ αντοχες του καθενος. Υπομονη ως τοτε.
Είναι τρομερά κουραστικό πράμα κ για εμένα αυτό. Εχω χωρίσει πάνω από χρόνο τώρα αλλά ούτε που μου περνάει από το μυαλό να ξαναμπώ στη φάση. Οπως το πες, γάτες, κ αυτές με το ζόρι, κ μέχρι εκεί. Δεν παλεύεται γενικά η συνύπαρξη με άλλα έμβια όντα. Αλλά ρε διάολε κάπου αρχίζεις και λες am I going weird in the head από την πολλή απομόνωση. Δλδ έχω κλείσει πάνω από χρόνο που έχω να βγώ έξω σε αυτό το σημείο, και δεν πρόκειται να γίνει ευκολότερο όσο περνάει ο καιρός.
Αυτό που θέλω να πω με 2 λόγια είναι οτι παρόμοια πράγματα περνάνε κ άλλοι, you're not alone in this.
Δε θέλω τώρα να γίνω ξινή, αλλά υπήρξε ποτέ αλήθεια άνθρωπος που παρηγορηθηκε και μειώθηκε ο πόνος του χάρη στη γνώση πως καπου, κάποιοι άλλοι περνανε παρόμοιες καταστάσεις?
I AM fuckin' alone in this morm. Όλοι ειμαστε. Και κλαμπ χωρισμένων να κάνουμε, πάλι ο καθένας θα ζει ολοκληρωτικά μόνος του το προσωπικό του δράμα.
Σίγουρα και ζεί ο καθένας το προσωπικό του δράμα. Κανενός το δράμα δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με του διπλανού, του φίλου, του αδελφού, του πατέρα. Άλλο το δράμα το δικό μου όταν π.χ. έχασα τη μάνα μου και άλλο του πατέρα μου που έχασε μια σύντροφο και σύζυγο που είχε ζήσει μαζί της περισσότερα χρόνια απ'ότι με τους γονείς του.
Δεν νομίζω ότι τα παιδιά προσπαθούν να σε πείσουν ότι "χαλάρωσε θα βρεθούν και άλλοι στο δρόμο/ζωή σου" τόσο, παρά απλά σου δίνουν μια κουβέντα παρηγοριάς και συμπάθειας. :)
Ναι, ακόμα κ εγώ προσωπικά σε διάφορες στιγμές στο παρελθόν. Η μοναξιά είναι 50% στο κεφάλι του καθενός, 50% στο άμεσο του περιβάλλον. Ο Κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά.
Οπως και να έχει δεν ήταν ο σκοπός μου να σου πω "χαχα κοιτα, όλα είναι τώρα καλύτερα!!11```"
Απλώς επισημαίνω οτι περνάω παρόμοιες φάσεις. Τίποτα περισσότερο η λιγότερο από την συμπάθεια μου. Δεν ήταν καν απόπειρα παρηγοριάς, δε λειτουργεί έτσι αυτό. Μη στραβώνεις, κανείς δεν σου λέει "ει, μην είσαι στεναχωρημένη, χαμογέλα!" περιμένοντας ως δια μαγείας να κάνει κάτι αυτό.
Δεν είσαι ξινή ρε διάολε, το λούκι που περνάς είναι.
Θα ειναι σκατά, οτι κ να σου πουμε δε θα το αλλαξει αυτο.
Θα εισαι χαλια και σκατα κ θα νοιωθεις μιζερα, αλλα θα περασει, δε θα εισαι ετσι για παντα απο δω κ περα. Το καταλαβαινεις αυτο ετσι? Θα ξαναγελασεις καποια στιγμη, οπως κ να το κανουμε.
Και θα ερχεται σε κυματα. Και ακομα και οταν θα εισαι σε θεση να το αναγνωρισεις οτι ειναι ενα κυμα παλι αυτο κ πρεπει να το κολυμπησεις οπως ολα τα προηγουμενα για να περασει, παλι σκατα θασαι.
Αλλα σιγα σιγα θα συνηθισεις οτι ειναι παροδικα και θα αραιώνουν οσο παει.
Και θα εισαι καλύτερα.
Και για οσο δεν εισαι, εγω θα ειμαι διπλα, απλα χτυπα το κουδουνι
όχι από μόνο του όμως
αν τ' αφήσεις στην τύχη του δε θα γίνει τίποτα, πρέπει να το δουλέψεις
σε paper πάντως για ένα ασχετοσχετικό ζήτημα έλεγε ότι αποκαλούμε διάθεση τα action tendencies και psychomotor responses που μπορούμε να ελέγξουμε και συναισθήματα αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, αλλά τελικά επικρατούν πάντα τα δεύτερα.
μακροπρόθεσμα πάντως, πιστεύω ότι η διαρκής επιμονή στην αλλαγή της διάθεσης επηρεάζει και τη συναισθηματική μας κατάστασηt
Έμαθα χθες πως θα μου κάνουν αύξηση στο ενοίκιο... Εκπληκτικό timing! Δεν τελειώνει ρε.
Μένει να χάσω και τη δουλειά, και τότε θα τα έχω χάσει κυριολεκτικά ΟΛΑ, κι εκεί δεν έχει κάνε υπομονή θα έρθουν καλύτερες ημέρες και μαλακίες. Άμα χάσω τη δουλειά και το σπίτι, απλά τελείωσα ρε. Έφτυσα αίμα για να βγάλω τον εαυτό μου από τον απόλυτο πάτο πριν από 5 χρόνια, και δεν έχω με καμία γαμημενη Παναγία τη δύναμη για να το ξανακανω. Δεν έχω λέμε! Εξαντλήθηκε τους περασμένους μήνες.
Η δουλειά σε τι φάση σας έχει; Τι περιμένει;
Τι να περιμένει? Να ανακοινωθούν μέτρα για παρακατω, αν θα μπορεί να μας έχει τους μισούς με αναστολή πχ και να καλύπτει μέρος του μισθού μας το κράτος. Αν όχι, σίγουρα θα αραιωσουμε.
Θα πάω αύριο να το συζητήσω μαζί του για να ξέρω σίγουρα και να αρχίσω να ψάχνω από τωρα λυσεις. Δε γίνεται να μου σκάσει σε κανα μήνα αναπάντεχα.
Τεσπά, σόρρυ για την απελπισία και τη μιζέρια παιδια. Ακόμα μπορεί να το σώσω κάπως.
Μάλλον αυτό ακριβώς, στην ανάποδη. Είδε ότι Airbnb θα πάρει τρελή αρχιδιά εφέτο και σου λέει κάτσε να το χτυπήσω και αμά θέλει. Σκατά στον καργιόλη.
Things turned out way better than expected σε αυτό το θέμα. Μόνο 20€ μου το ανεβάζει. Περίμενα τουλάχιστον 70. Όχι πως δε θα ζοριστω και πάλι αρκετά, δεδομενου ότι το πληρώναμε δια δύο, άλλα αν όλα πάνε καλά με τη δουλειά, θα την παλέψω. Κι αν δεν πάνε καλά, πάλι θα την παλέψω.
Τέλος η απελπισία, κάπως θα βγω από όλο αυτό.
Σας ευχαριστώ όλους για την στήριξη. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πόσο μπινελικι εχω φάει εδώ μέσα στο παρελθόν, it means a lot.
Μπράβο ρε Drumsick. Τέτοια να ακούμε γαμώ τη Χριστάρα μου.
Κράτα μας ενήμερους