ημουνα σε ενα θεατρο καπου στο Τσικαγο και περιμενα με κατι αγνωστους Ελληνες να δω τζελο μπιαφρα...
Printable View
ημουνα σε ενα θεατρο καπου στο Τσικαγο και περιμενα με κατι αγνωστους Ελληνες να δω τζελο μπιαφρα...
ήμαστε στην Ιταλία σε κάτι κάτι διαδηλώσεις που γίνονται (άγνωστο τι) εδώ κ κάνα δεκαήμερο κ πλέον είμαστε λίγο εκνευρισμένοι, λίγο κουρασμένοι, λίγο πλακωνόμαστε οι έλληνες (αριστεροί- αναρχικοί) μεταξύ μας κ ας γίνεται πόλεμος πίσω μας.
κάποια στιγμή μία συριζαία γενικά είπε άσχημα λόγια χωρίς να υπάρχει κάποιο δικό μου φταίξιμο ή γενικά να της έχω κάνει κάτι.
σημείωση τρελό αναρχάκι εκεί ήταν ο ikonoklast που μαζί με τον κhalkji υποκινούσαν όλες τις συγκρούσεις κ ήταν μονίμος σε εγρήγορση. κάτι σαν τον δαίμονα της τασμανίας κ δε μας άφηναν στιγμή να ξεκουραστούμε.. να ρίξουμε έναν ύπνο βρε αδερφέ (άλλοι που ήταν μαζί μας ήταν ο asimoulis, o phantom, ο vidna kαι μια άσχετη γκόμενα που προσπαθούσε να μας πείσει πως ήταν ο μελαγχολικός χοντρούλης) κ οι μόνες στιγμές που χαλαρώναμε ήταν όταν φτιάχναμε μπουκάλια ή κανονίζαμε περιφρουρήσεις, σπάζαμε πεζοδρόμια κλπ κλπ κλπ.
δεν είναι αυτό το θέμα μας βέβαια.
αφού έχει μιλήσει άσχημα η συριζαία την επόμενη μέρα μέσα από φωτιές βία πανικό σκάει ο αλέξης με καροτσάκι κ το μωρό κ με παίρνει να μου μιλήσει για να μη γίνει κάνα ακόμα επεισόδιο μεταξύ μας.
αφού περνάμε μέσα από φωτιές -πάντα μαζί με το καρότσι- γυρνάει κ μου λέει με το πιο λάγνο ύφος που θα μπορούσε να έχει πως είμαι πολύ ομόρφη κ πως με έχει δει από την αθήνα κλπ κλπ, είμαι εγώ κ τον κοιτάω νομίζοντας πως κάνει αστεία αλλά συνεχίζει πως δε μπορεί να με βγάλει από το μυαλό του..
τον ξανακοιτάω κ ακολουθεί πραγματικός διάλογος:
-μωρέ αν εξαιρέσουμε πως είσαι λίγο μπούλης...
-μη βλέπεις τι δείχνω, στο κρεβάτι είμαι ταυρος (ο χριστός ρε φίλε)
-μη με διακόπτεις! όπως έλεγα πέρα πως είσαι μπούλης, δε γίνεται γιατί εσύ όχι μόνο είσαι αριστερός ρε φίλε ΑΛΛΆ είσαι συριζαίος! ήμαστε δυο κόσμοι αντίθετοι. δεν μου το επιτρέπει η ιδεολογία μου να είμαι μαζί σου.
-κ ο ρωμαίος όμως αγαπούσε την ιουλιέτα.
-ναι κ αυτοκτόνησαν.
-ε ας αυτοκτονήσουμε κ εμείς.
-δε γίνεται ρε φίλε το κίνημα με χρειάζεται (γελάει ο κόσμος)
κ εκεί που αυτός κλαίει που δεν του κάθομαι κ κάπου έχω αρχίσει να τον λυπάμαι κ σκέφτομαι να κάνω το ψυχικό μπας κ γυρίσω για κάνα μπάχαλο εμφανίζεται ο γνωστός ξενέρωτος phantom κ του είπε πως τον έψαχνε η Παγώνα_πως_τη_λένε κ τον πήρε μαζί του λέγοντάς του πως γενικά είμαι γνωστή σκύλα κ να μη στεναχωριέται. :shock:
Είδα τον Αλκίνοο να παίζει μπαλα στον ΠΑΟΚ και μου φάνηκε περίεργο. Γιατί να παίζει μπάλα ο Αλκίνοος στον ΠΑΟΚ; Γιατί να χαραμίζεται έτσι; Και την επόμενη στιγμή τον είδα να παίζει απλά ένα όργανο συνοδεύοντας τον Θανάση. Γιατί να χαραμίζεται έτσι;
hmouna se ena party se mia spitarwna kai tyxaia eida kai thn pio wraia symathhtria pou eixa sto lykeio kai arazame , kai paizan live oi ramones.. kai se mia fash paw na mpw sto mpanio kai katourage o johny ramone kai vgainei kai arxizei kai spaei to saloni tou spitiou..kai gw eipa why not kai arxisa na vandalizw kai gw .
μαζευτικαμε ολοι του ER και συνωμωτουσαμε κατα της Κυβερνησης.Φανταστικος Αdmin ετοιμαζε την επανασταση.
Ο Φρηκ με μπλουζακι VENCEREMOS ειχε ταμπουρωθει στο μπαρ του,επινε μπυρες και με τα αδεια μπουκαλια εφτιαχνε πυρομαχηκα
ΕΔΙΤ: Μετα ειδα Δρακους
τον Ingolemo και Ithilmir;
Αναφερεσαι σε ονοματα Admin ή δρακων?
Spoiler
γελάω μόνη μου εδώ και κάνα δίωρο, που ξύπνησα.
βλέπω πως είμαι στο σπίτι ενός ERίτη (δε λέω σε ποιον, δεν θίγω οικογένειες) ο οποίος συγκατοικεί με μια γνωστή μου -καμία σχέση μεταξύ τους εν τω μεταξύ αλλά οκ-.
έχουμε αράξει πίνουμε, λέμε μαλακίες, πίνουμε, έρχονται κάτι άλλοι (ERίτες και αυτοί) συνεχίζουμε να πίνουμε, λέμε μαλακίες, πίνουμε κλπ φεύγουν και ήμαστε ξανά οι 3 μας.
ο αγαπητός μας ERίτης ήταν μεν μέσα στο κλίμα αλλά δεν είχε και πολλά κέφια οπότε -όλο ενδιαφέρον- τον ρωτάω τι συμβαίνει κ μου λέει πως η αδερφή του (40αρα μιλφ) χώρισε από τον άνδρα της και τρέχει στα κανάλια σε κάτι τριτοτέταρτες εκπομπές και λέει πως αναζητάει άνδρα με μεγάλο πούτσο.
για να το επιβεβαιώσει έβαλε μια κασέτα στο βίντεο που είχε γράψει την εκπομπή του Αλέξανδρου Πετρίδη και της Ζέτα Θεοδωροπούλου που ήταν η αδερφή του καλεσμένη και φορούσε στον λαιμό της αντί για κολιέ ένα γυάλινο ομοίωμα περίπου 18-20 πόντους -όπως είπε- και έλεγε "να δείτε, αυτό είναι μικρό. Αν θέλω τέτοιο πάω και στον αδερφό μου"
Αραχτός στο σπίτι με ένα φιλαράκι και τα πίνουμε. Σαλόνι σε ψιλοκατάσταση μπουρδέλου και σκέφτομαι ήδη το καθάρισμα που θα πρέπει να πέσει την επομένη. Κάποια στιγμή κλείνουν τα φώτα, και βλέπω πως έχουν πέσει όλοι οι διακόπτες στον πίνακα. Τι σκατά λέω αλλά ψιλοσταρχίδια μου και τους ξανανέβαζω. Έχει ήδη βραδυάσει και τρώμε ένα κόλλημα με τον φίλο, και συνάδελφο, πως για κάποιο λόγο πρέπει να πάμε δουλειά για μια ώρα. Είμαστε ήδη λίγο κομμάτια και ταυτόχρονα μας πιάνει και μια τρελή υπνηλία. Ξεκινάμε για δουλειά, αυτός με το μηχανάκι του, εγώ με την ποδηλατάρα μου.
Επόμενη σκηνή έξω από το κτίριο της δουλειάς. Απλά λείπει το απέναντι το κτίριο. Εγώ λοιώμα προσπαθώ να διατηρηθώ ξύπνιος. Ανεβαίνουμε στο γραφείο, όλα καλά όλα ωραία και κει διαπιστώνω πως δε φοράω παπούτσια άλλα παντόφλες και όχι δικές μου. Ξανακατεβαίνω κάτω, βλέπω τα παπούτσια μου και προσπαθώ να τα φορέσω ενώ ακόμα προσπαθώ να μη κοιμηθώ. Πάω στο ασανσέρ για να επιστρέψω στο γραφείο. Είμαι με έναν άλλο Έλληνα που λέμε κανά γεια που και που και μια αγνώστου προελεύσεως γκόμενα. Αυτή κατεβαίνει στον 1ο, εγώ είναι να κατέβω στον 3ο, ο άλλος άγνωστο. Μετά τον 1ο, παραπατάω λίγο και πέφτω πάνω στα κουμπιά του ασανσέρ που δεν είναι τα απλά αλλά έχει και κάτι μοχλούς κτλ. Νοιώθουμε το ασανσέρ να κάνει στροφή και να συνεχίζει να ανεβαίνει μετά για αρκετή ώρα.
Λέμε που πάμε; Θα σταματήσει και θα δούμε, σταματάει, 6ος όροφος. Ξαναπατάμε τον 3ο, κατεβαίνουμε βγαίνουμε στον 3ο και δεν είναι ο όροφος μας. Κοιτάμε τον πίνακα του ασανσέρ και λέμε κάτι παίχτηκε όπως παράπεσα, θα πίεσα τον μοχλό και θα πήραμε στροφή για κάπου αλλού. Ξαναμπαίνουμε μέσα και δοκιμάζουμε πάλι με το μοχλό, ακολουθεί τρελή πορεία μέχρι και μέσα από τούνελ όπως μπορούμε να δούμε ανα διαστήματα που το ασανσέρ αποκτά παράθυρα για μερικά δευτερόλεπτα.
Έχω αρχίσει να ξυπνάω και λέω στον άλλον πως καλύτερα είναι να κατέβουμε σε κάποιο ισόγειο και να προσπαθήσουμε να γυρίσουμε στο κτίριο μας με τα πόδια. Πατάμε ισόγειο και στον όροφο που βγαίνουμε υπάρχει σχολείο....Σε αυτό το σημείο έχω ένα κενό και δε θυμάμαι αλλά έχω χαθεί πια με τον άλλον και γω βγαίνω πάλι από το ασανσέρ σε έναν άλλο όροφο, κατευθείαν στο γραφείο του διευθυντή μιας άλλης εταιρείας. Τον ρωτάω που σκατά βρίσκομαι και μου λέει πως έχει δουλειά να ρωτήσω την γραμματέα του. Βγαίνω από το γραφείο του, είμαι σε ψιλοάθλια κατάσταση και η γραμματέας του ντυμένη στην τρίχα με κοιτάζει με αηδία.
Προσπαθώ να της ζητήσω βοήθεια και αυτή λέει πως θα καλέσει την ασφάλεια του κτιρίου, προσπαθώ να την κάνω να σκάσει και να της εξηγήσω τι έχει συμβεί. Με τα πολλά καταλαβαίνει και μου δείχνει σε έναν χάρτη πως βρίσκομαι αρκετά μακρυά από το κτίριο μου. Προσφέρεται να με πάει με το αυτοκίνητο της σε λίγο που σχολάει και έτσι γίνεται.
Φτάνω στο γραφείο, παίρνω το ποδήλατο και επιστρέφω σπίτι. Όπως μπαίνω σπίτι οι διακόπτες είναι και πάλι πεσμένοι. Απόλυτο σκοτάδι, τους ανεβάζω και βλέπω όλο το σπίτι πια σε χάλια κατάσταση, με όλα τα πράγματα πεταμένα αριστερά δεξιά, μέχρι και τα σκουπίδια. Σε φάση όπως έμοιαζε μετά τη ληστεία στην πραγματικότητα μήνες πριν. Σκατά λεώ, μας λήστεψαν, γιαυτό νύσταζα, στην πρώτη φάση που πέσαν τα φώτα μάλλον μας ρίξαν υπνωτικό. Δεν έχω και τίποτα να κλέψουν πια αλλά εντάξει μπουρδέλο το σπίτι. Μπαίνω στο δωμάτιο και δευτερόλεπτα μετά βλέπω μια σκιά να έρχεται προς το μέρος μου και το δωμάτιο, κλείνω την πόρτα ενώ το πόδι της σκιάς προβάλει αντίσταση και ένα χέρι έχει ήδη μπει μέσα προσπαθώντας να με ωθήσει πίσω. Αρπάζω το κατάνα και κόβω το χέρι. Ξυπνάω.....
Η ώρα είναι 3:50 το πρωί, τελευταία φορά που είδα την ώρα πριν με πάρει ο ύπνος ήταν 2:50, είμαι ιδρωμένος και με ταχυπαλμία....
eida oti xtipouse to ksipnitiri sinexeia ke mu fenotan poli periergo kathos itan vradi ke imun ekso
otan sikothika eida oti xtipouse epi 2 wres
ειχα παει νεα υορκη αλλα δεν θυμαμαι τι και πως
a ok, bikes sto aeroplano telika, den imoun sigouros oti tha to vriskes toso lioma
η σημερινή κουλαμάρα.
είδα πως είχα γνωρίσει στοn ikonoklast τον ξαδερφό μου και είχαν ερωτευθεί τρελά και παράφορα και καρδούλες πετάριζαν γύρω τους χαρωπές και ήταν χρόνια μαζί.
κάποια στιγμή αποφάσισαν να παντρευτούν, να ενωθούν ενώπιον θεού και ανθρώπου δλδ στην εκκλησία οπωσδήποτε. αφού ξεπεράσαμε το θέμα πως θα γίνει αυτό και με κάποιον μαγικό τρόπο δέχτηκε ένας παπάς είχαμε άλλα δύο θέματα.
ένα ήταν πως με θέλανε εμένα κουμπάρα και τους έλεγα πως εγώ σε εκκλησίες δεν πάω και μπροστά σε παπάδες κλπ κλπ και αν θέλετε πολιτικό, αλλά δεν θέλανε.
δεύτερο και κομματάκι πιο σοβαρό ήταν πως ο ξάδερφος ήθελε αγριάδες στο σεξ αλλά ο ikonoklast ήταν πολύ αγαπούλας μανιαμούνιας και είχε το πρόβλημα τώρα πως ενώ ήθελε να ενωθούν μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος, τόσα χρόνια χωρίς μια σφαλιάρα βρε αδερφέ θα ήταν βαρετά kai ύστερα από συζητήσεις και συζητήσεις πήγε ο καλός μας σε έναν υπνωτιστή για να του βγάλει την βαρβατίλα από μέσα του.
κάπως πείστηκα και εγώ -μάλλον από τον ίδιο υπνωτιστή- και δέχτηκα να τους αλλάξω στεφάνια.
γίνεται λοιπόν ο γάμος και βρισκόμαστε στην φάση του τραπεζιού.
εγώ έχω μακριές μπούκλες -σαν αυτής της ξανθιάς της βλαμμένης από το μικρό σπίτι στο λιβάδι-, φοράω τουαλέτα, γόβες και έχω ριγμένο και ένα σάλι στην πλάτη (σημείωση με έχω ξαναδεί με τέτοια αμφίεση σε όνειρο) και εκεί που πίνουμε και τρώμε κλπ -σημείωση το μενού περιελάμβανε κάτι σαντουιτσάρες με αμελέτητα που ο πατέρας του ikonoklast έλεγε συνέχεια πως αυτά δεν τα βάζει στο στόμα του- σκάει η δίωξη γιατί λέει πως τα αμελέτητα είχαν κοπεί από ανήλικα μοσχάρια και όσοι είχαμε φάει θα καταδικαζόμασταν για κάτι σαν παιδεραστία αλλά σε μοσχάρια.
κάποιοι αρχίσαμε να τρέχουμε να ξεφύγουμε, μαζι και το ευτυχές ζεύγος, αλλά λίγο η γόβα, λίγο τα όσα είχαμε φάει/πιει μας πιάσανε και μας πήγανε σε κάτι εργαστήρια δεμένους στα κρεβάτια και μας άνοιγαν τα στομάχια χωρίς αναισθησία ή έστω τοπική για να δουν ποιος είχε φάει και ποιος όχι.
πριν από μένα ήταν ο πατέρας του που δεν είχε φάει όπως είπαμε και έβριζε, φώναζε, έφτυνε αλλά αυτοί τίπτοα του κάνουν την εξέταση βρίσκουν πως πράγματι έλεγε αλήθεια και του δώσανε κυριολεκτικά το στομάχι στο χέρι για να φύγει.
τους απείλησε πως θα πληρώσουν που κατέστρεψαν την ομορφότερη μέρα του γιου του και έκλεισε πίσω του την πόρτα.
αυτά και στο κεφαλάκι μας οι ανύπαντρες.
Περπατάμε με τον δικό μου στο πάρκο με τις πάπιες στο Ιλιον και χαζέυουμε τα αυτοκίνητα(?) που είναι παντού και πάνω στη λίμνη. Ολα είναι ήρεμα, όλα είναι καλά, ακούγονται πουλάκια, καιρός τέλειος και τέτοια.
Σε κάποια φάση κολλάω, κοιτάω τον ουρανό ο οποίος εχει κάτι φούξιομωβ και πράσινα σαν σύννεφα. Αυτά σχηματίζουν σιγά σιγά ενα πολλών χιλιομέτρων χταπόδι που σηματοδοτεί τη Συντέλεια Του Κόσμου. Το σημάδι. Είναι τεράστιο κι αρχίζει να μας σκεπάζει όλους. Αρχίζω να τραγουδάω αυτό (κιθάρα και ολα) στον δικό μου και μετά του δείχνω τον ουρανό και του λέω με απόλυτη φυσικότητα "κθούλου". Με κοιτάει κι απαντάει εξίσου ατάραχος "κ-θθθούλου". Μετά επικράτησε ενας χαμός, βρέθηκα δενξέρωπως σε μια λεωφόρο κοντά στο σπίτι μου που είχε και βάρκες ανάμεσα στα αυτοκίνητα, με κόσμο να οδηγεί αυτοκίνητα και βάρκες πάνω κατω πανικόβλητος γιατί θαπεθάνουμεολοι. Δεν έβρισκα κανέναν δικό μου στο γενικότερο αμοκ, συνειδητοποίησα οτι θα καταστραφεί ο πλανήτης κι εκεί με έπιασε απελπισία. Δεν θυμάμαι καλά τι έγινε μετά απ' αυτό πάντως στο τέλος βρέθηκα να μιλάω με τον firestorm σε μια υπόγεια διάβαση και μου έλεγε οτι όλοι θα μπαναριστούν γι' αυτό εκτός απ'τον Χάρι Πόττερ. Μετά πήγε με βήματα προς τα πίσω σε ενα βαθούλωμα στον τοίχο της διάβασης και άρχισε να χαϊδεύει τη γάτα του. :fear:
Spoiler
Quote:
Originally Posted by Radienergeia
Spoiler
