ήμουν σε live των Funkadelic με τον Mουσλίμοβιτς με μπυρες περιπτερου. τα χει κανει καρφακια.
Printable View
ήμουν σε live των Funkadelic με τον Mουσλίμοβιτς με μπυρες περιπτερου. τα χει κανει καρφακια.
είδα ότι κάναμε το 2ο σερπραιζ παρτι σε μία κοπέλα μέσα σε ένα χρόνο,γιατί λεέι έχει τα γενέθλια της 2 φορές το χρόνο
:-?:-?
πριν πω τα ζαβοόνειρα που είδα, να σημειωθούν στα πρακτικά 2 πραγματάκια
είχα πιει λίγο παραπάνω χθες κ όταν έπεσα στο κρεβάτι να ξεραθώ, ενώ κανονικά τα τελευταία χρόνια ξεραίνομαι σαν το πτώμα ανάσκελα, έπεσα με τα μούτρα.
καμιά ώρα μετά ξύπνησα γιατί το σκουλαρίκι (:/) που έχω στην ράχη της μύτης πιάστηκε στην μαξιλαροθήκη. Προσπάθησα λίγο να το βγάλω εκεί όπως ήμουν αλλά τίπτοα, σηκώθηκα (έχοντας το μαξιλάρι στα μούτρα πάντα) κ άρχισα να ψάχνω την ψαλιδάρα την σιδερένια που έχω, για να μπορέσω να την κόψω την πουτάνα. τέλος πάντων πάνω που σκεφτόμουνα πως στην καλύτερη θα βγάλω κάνα μάτι με το ψαλίδι κατάφερα κ απεγκλωβίστηκα... κ ξαναξεράθηκα.
όνειρο ένα:
είμαι πάλι στο κρεβάτι και ξυπνάω γιατί κάτι με πονάει εκεί στο σκουλαρίκι,κάνω να το πιάσω να δω αν είναι στην θέση του κ είναι υγρό, αλλά όχι σαν αίμα. Προσπάθησα να ξεκουμπώσω το σκουλαρίκι αλλά μάταια κ έτσι είπα να ξανα κοιμηθώ κ τότε ξανάρχισε να τρέχει αυτό το υγρό, που ήταν θαλασσινό νερό -σιγά σιγά κ μετά σαν καταρράκτης ή κάτι τέλος πάντων- κ μαζί του βγήκε ο κθούλου κ άρχισαν να έρχονται στο σπίτι διάφοροι πιστοί.
ξυπνάω. αλλάζω πλευρό. κοιμάμαι.
όνειρο δύο:
χτυπάει το κουδούνι δαιμονισμένα, εγώ είμαι με παρέα κ καπνίζουμε ένα τεράστιο τσιγάρο -τεράστιο όμως- αλλά μπορούμε συγχρόνως να το κρατάμε κ κανονικά ανάμεσα στα δυο μας δάχτυλα.
τέλος πάντνων, χτυπάει το κουδούνι πα να νοίξω κ μπαίνει μέσα ο dr Bishop κ λέει πως κάπου από δω είναι η πύλη για να περνάνε στο παράλληλο σύμπαν κ αφού έκατσε μαζί μας κ μας κάπνισε όλο το τσιγάρο τελικά η "πύλη" αυτή ήταν... στην ράχη της μύτης μου.
κ με πήρανε για πειράματα κ με είχανε δεμένη δίπλα στην αγελάδα κ μέσα από την μύτη μου περνούσε κάθε τόσο η Ολίβια κ ο Πίτερ. :fear:
το χειρότερο ήταν η αίσθηση να παρεμβαίνουν στην μύτη μου, η οποία πια είναι πολύ ευαίσθητη κ δεν θέλω ούτε καν να την αγγίζουν.
συμπέρασμα: πριν 3-4 μέρες κατέρριψα το προηγούμενο ρεκόρ μου των 7 επεισοδίων, με το σερί των 9 σε μια μέρα κ υπό κανονικές συνθήκες βλέπω τουλάχιστον 3.. πρέπει να κάνω ένα διάλειμμα... ένα κιτ κατ
ρε συ , επαθα ΑΚΡΙΒΩΣ το ιδιο πραγμα μετα απο 6 επεισοδια συνεχομενα αμερικαν χορορ στορυ.. κ τα χα κανει πανω μου απο τον φοβο κ επαιρνα τηλ 4 τα ξημερωματα.Quote:
Originally Posted by freak brother
Ποτε δε μπορουσα να κοιμηθω πανω απο 8 ωρες υπο κανονικες συνθηκες, ισα ισα που τις περισσοτερες φορες δεν κοιμαμαι πανω απο 6-7. Χθες ομως για καποιο λογο κοιμηθηκα 10, και μαλιστα χωρις να μου λειπει υπνος, χωρις αλκοολ, χωρις λογο γενικοτερα.
Η εποχη ειναι καπου αναμεσα στο 2003 και το 2005, τοτε που καιγομουν με φιλους σχεδον καθε γαμημενο βραδυ σπιτι μου και βλεπαμε ταινιες. Αραζαμε απο τις 10-11 το βραδυ, και καθως ολοι μας ρεμαλια φοιτητες τοτε, βλεπαμε ταινιες μεχρι τις 5 το πρωι, το σκηνικο κλασικο, συνηθως τρια ατομα, τα δυο επιαναν τους δυο καναπεδες οι οποιοι ειναι καθετα προς την τηλεοραση, και ο "ατυχος" (ποτε εγω φυσικα) καθοταν στην πολυθρονα, φατσα καρτα αναμεσα στους δυο καναπεδες. Επισης το τζακι στη γωνια αριστερα, ζεσταινει τη φαση, αλλα εχουμε και κουβερτουλες συνηθως, γιατι μετα τις 2 εννοειται δεν υπαρχει περιπτωση να σηκωθει κανεις να βαλει αλλο ξυλο. Κοκα κολες, πατατακια, σουβλακια, ψιψιψονια εννοειται παντα παροντα.
Και οπως λοιπον καθομαι στον ενα καναπε εγω, στον αλλον ο jacktheripper (!) και στην πολυθρονα ο commissar (!), εχουμε και δυο κοπελες στο ονειρο, οι οποιες καθονται στα ποδια μας στους καναπεδες (ποσο forever alone πια ο κομισαρ), και οι οποιες ειναι κλασικες παρουσιες ονειρου, δηλαδη δε μπορω να ξεχωρισω καποια λεπτομερεια προσωπου και δε μιλανε, δε λενε τιποτα (ινβ4 η τελεια γυναικα). Οπως λιωνουμε λοιπον και βλεπουμε ταινια που θα επρεπε να θυμαμαι ποια ειναι (ειχε σημασια στο ονειρο), αλλα δυστυχως δεν, ανοιγει η μπαλκονοπορτα (που βρισκεται στα 5 μετρα πισω μας ακριβως) βιαια, μπαινει μεσα με τη στολη του Αγιου Δημητριου ο Good Son (!), αρχιζει να φωναζει και να ουρλιαζει, τρεχει πανω κατω, κανει ενα σπριντ μεχρι μεσα τις κρεβατοκαμαρες, επιστρεφει με φορα και οπως περναει διπλα μας, βγαινει εξω στο μπαλκονι και πηδαει απο το μπαλκονι ουρλιαζοντας και με απλωμενο το χερι οπως ο Σουπερμαν. Πεφτει κατω και σκοτωνεται. Ξυπνησα γελωντας.
ειμασταν λεει σπιτι jack the ripper και εκανε παρτακι αποχαιρετισμου που εφευγε Αγγλια. ψιλοπριβε η φαση, αλλα τον κοσμο του τον ειχε.
πιναμε πιναμε μπυρες και τρωγαμε πιτσες. το σπιτι ρετιρεδακι, πιατο ολη η Αθηνα ασουμε.
ειχε και ανοιξη και αραζαμε βεραντα, ο jack ειχε μια σιγουρια και ευδαιμονια στο γεματο "πινω Dewars" βλεμμα του.
το περιεργο ηταν οτι ολο το σπιτι (ΟΛΟ ΟΜΩΣ) ειχε παντου στοιβες απο παλια φυλλα Sport Time.
ολοι συμπεριφερονταν φυσιολογικα, μαζι και γω καθοτι παραημουν ντιρλα για να διαφωνησω με το ολο κλιμα.
σε μια φαση σηκωνομαι και λεω στον κομματιασμενο απο αλκοολ JnB:
"μαν, την κανω..εχω αργησει."
"κατσε ρε που πας νωρις ειναι, θες να σε πεταξω κοντα στο κεντρο?"
"μπα, θα το παρω με τα ποδια."
"απο Χαλανδρι ρε μαλακα?!?!?"
εκει που παω να φυγω, παιρνω παραμασχαλα και μια sport time που ειχε εμενα εξωφυλλο με κατι δηλωσεις, αλλα δεν θυμαμαι λεπτομερειες εκτος απο ενα πρασινο καρο πουκαμισο που φορουσα.
προχωραω προχωραω, μετα απο ωρα πετυχαινω το Ετησιο Αθηναικο Φεστιβαλ Τσακωνικης Πιπεριας.
κοσμος, χαμος, μπουφεδες, αλκοολια, celebrities, ανθυπο-celebrities, παπαρατσι...
απο πισω μια πολυκατοικια, μπαινω μεσα και βρισκομαι σε μια κουζινα που ειναι η Μανωλιδου με την Μπαρμπαριγου να ετοιμαζουνε κατι τεραστια ταψια με πιπεριες με τυρι τριμμενο απο πανω για ψησιμο.
Το Ευγενακι μεσ'την κοκα, εντελως φρικαρισμενο να ουρλιαζει στην Μπαρμπαριγου "μου χεις φαει την ζωη μωρη ασχετη, ποτε θα μαθεις να μαγειρευεις κτλ κτλ" και η αλλη να καθεται να ακουει σαν στραβαδι.
το Ευγενακι φευγει και ειμαι εγω να βοηθαω για την φαση την Μπαρμπαριγου που κλαιει και σιχτιριζει την καριολαρα την Μανωλιδου.
γυρναω στο fest, οπου εχει σκηνη, μπαντα και τα ρεστα.
Βγαινουνε οι Onirama και γινεται ο κακος χαμος. mosh pit, stagediving, crowdsurfing και δεν συμμαζευεται.
καπου εκει πετυχαινω την Μανωλιδου να θρασαρει με τον Αδωνι αλλα ο Αδωνις να ειναι συγκρατημενος και να χορευει κατι σαν λαμπαντα, ενω η Ευγενια αγνο θρας. να την παρακαλαει να ηρεμησει, αυτη να τον χτυπαει, "φυγε-ασε με"..
ξαφνικα πεφτει ξερη κατω με το κεφαλι και να μην δινει σημεια ζωης. η μουσικη σταματα, την επομενη στιγμη ακουγονταν ασθενοφορα και ολοι λεγανε οτι "εμεινε στο τοπο" και "τι κριμα, τοσο νεο κοριτσι".
δεν καθησα να δω παραπανω, ειχα αργησει οπως ειπα και μετα θυμαμαι να κατεβαινω σαν πουστης στις κατηφορες του Γαλατσιου αλα downhill φαση.
μετα ξυπνησα. και ειχα αργησει.
:touched::touched::touched::touched::touched::touched::touched::touched::touched:
εγώ που λέτε πριν μερικές βδομάδες συνάντησα τον πανκη και συναντήσαμε έναν τύπο ο οποίος ασχολιόταν με το θάψιμο εκτελεσμένων απο συμμορίες. Μας είπε να πάμε να τον βοηθήσουμε και πήγαμε
προχθές.
είμαι παίκτης της Μπαρτσελόνα, έχω την μπάλα στα πόδια μου και κατευθύνομαι μόνος μου προς το τέρμα. όσο πλησιάζω διακρίνω όλο και καλύτερα την μορφή του Κασίγιας. στο ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής αποφασίζω να δώσω πάσα στα αριστερά χωρίς να τσεκάρω αν είναι κάποιος εκεί (το είχαμε δουλεμένο από την προπόνηση μάλλον). η μπάλα καταλήγει στα πόδια του Τσάβι και σε πρώτο χρόνο σουτ και γκολ. τρέχει προς τα μένα και με δείχνει. με σηκώνει στα χέρια του. το γήπεδο παραληρεί. γινόμαστε κουβάρι.
ξυπνάω και πρώτη φορά στην ζωή μου είμαι έτσι μετά από ύπνο.
Spoiler
η καλυτερη σελιδα στην ιστορια του ιαρ
http://i.imgur.com/8nyUh.jpg :thumbsup:Quote:
Originally Posted by Kaserinos
Ο wom την έκανε για Νορβηγία και βρήκα ευκαιρία να πάω να τον δω γιατί αν περιμέναμε για Αθήνα άστο καλύτερα. Πήγα λοιπόν και μετά από το κράξιμο του γιατί ρε μαλάκα δε πήγες να ζήσεις στην φύση και ήρθες μες στο κέντρο του Όσλο καθήσαμε να φάμε ένα λουκούλειο γεύμα από αυτά που ξέρει ο Wom να ετοιμάζει. Φάγαμε σκάσαμε και του λέω πάμε καμμιά βόλτα τώρα δεν ήρθα να κλειστώ μες στο σπίτι. Βγαίνουμε λοιπόν, προχωράμε λίγα μέτρα και βλέπω ένα δισκάδικο. Πάμε να δούμε τι παίζει λέω.
Μπαίνουμε και το μαγαζί είναι τελείως χύμα, σε φάση Σούτσος για όσους γνωρίζουν, αλλά με όλα τα είδη μουσικής και λέω Νορβηγία είμαστε πάμε στο black metal. Το οποίο και κάλυπτε το 90% του μέταλ τμήματος, αρχίζω να κοιτάω από δω να κοιτάω από κει, βινύλια cd ότι ήθελες. Ο πάγκος είχε και ρόδες και όπως κοιτούσα όλο και πήγαινε προς τον τοίχο δίπλα στο ταμείο όπου βρισκόταν ένας ψηλέας και μια ξανθιά θεά νορβηγέζα.
Σε εκείνο το σημείο επανεμφανίζεται ο wom και μου λέει: ήθελα να ξερα τί σκατά κοιτάς τόση ώρα, αφού τα έχουμε όλα, πάμε να φύγουμε.
Και κάπου εκεί τέλειωσε..
άμα σου πω ότι ξέχασα σε ποιο θρεντ είμαι και νόμιζα οτι ειναι κανονική ιστορία;
και γω το ιδιο με τον απο πανω... εγω βλεπω συνεχεια οτι παιζω ντραμς το στανιο μ...
Ειδα στον υπνο μου οτι στην κορυφωση του ματσακιου, καποιος σουταρε δυνατα επεσα με υπερενταση αλλα η μπαλα βρηκε τη μουρη μου με πολυ δυναμη. Ξυπνησα και για τρια δευτερολεπτα ενιωθα ακριβως οπως τις 3-4 φορες που εχω φαει σουτ στη μουρη.
:φηαρ:
