Πάντως σε τίτλους, νομίζω:
- ενδιαφέροντες κι όχι επίπεδοι χαρακτήρες (όλοι, κι όχι μόνο οι πρωταγωνιστές)
- φοβερός και δύσκολος συνδυασμός ρεαλισμού με επιλογή ενδιαφέρουσων καταστάσεων οι οποίες έχουν κάτι να πουν αλλά δεν είναι και Αισώπου μύθοι
- μερικοί κουλ χαρακτήρες. Απλά κουλ.
- πολλή φαντασία, με αποτέλεσμα μια φαινομενική τυχαιότητα στα γεγονότα, που σχεδόν πείθουν ότι είναι αληθινά
- δεν υπάρχει κάθαρση, τίποτα δε λύνεται απλά και πάει τελείωσε, κι έζησαν κι αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, όλα εξελίσσονται συνέχεια, όπως στη ζωή
- δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Αν προσέξεις τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες της σειράς, διανέμονται κι από τις δύο πλευρές του νόμου
- λείπει ο φτηνός εντυπωσιασμός, πιστολίδια σε αργή κίνηση και πολεμικές τέχνες
Τα μισά είναι για τους χαρακτήρες, το ξέρω, αλλά το "καλοί χαρακτήρες" δε θα με κάλυπτε. Εκεί είναι όλο το ζουμί της σειράς.






