Επιτέλους είδαμε την ιστορία του μυστηριώδες Ριχάρδου αλλά γενικά η φάση που έχει πάει αλλού με καλό και κακό (και σιγουρα προτιμούσα φειθ και σαιενς) οκ τι; Το κακό θέλει να εξαπλωθεί και το καλό δεν το αφήνει; Δις ιζ δε κριστιαν γουρλντ κ τέτοια; Το νησί-τάπα το κρατάει εκεί; Είναι το καλό αυτό που νομίζουμε καλό κοκ. Κι όπως και να' χει είναι ένας φαύλος κύκλος; Πεθαίνει ο Τζεικομπ, κάποιος τον αντικαθιστά, σκοτώνει τον κάποιον έρχεται κάποιος άλλος κτλ Για θυμίστε την κουβέντα στο τελευταίο του 5ου..
Ο Σαίντ τι έπαθε; Τα παράλληλα "ιφ δε πλειν νεβερ κρασντ" που οδηγούν και γιατί;