Λοιπόν ο δίσκος μου άρεσε. Μου φαίνεται ότι συνεχίζει από κει που σταμάτησε το Filosofem, με τα νεοπότσον μπλακμεταλζ να μην παρεμβάλλονται πουθενά. Στρωτός δίσκος, αργός και πικρός (ακόμη και στα γρήγορα κομμάτια), κατέχει πλήρως το δίπτυχο Burzum όπως γουστάρω να το αντιλαμβάνομαι, δλδ μελαγχολία-δηλητήριο φάση. Η επανάληψη εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί, η φθηνή πριμαδούρα να ανατριχιάζει, κλπ. Κάποιες μεταλλιές, όπως το πρώτο ριφφ (σόρρυ δεν άντεξα, είναι χαζό) του Belus' Doed, το Sverddans και διάφορα σκόρπια σημεία με ξενέρωσαν κάπως, μου φάνηκαν αρκετά ανέμπνευστες για Vikernes, αλλά οκ μες στο σύνολο του δίσκου συγχωρούνται.
Οι πιο έμπειροι σίγουρα θα χουνε ακούσει ανάλογη μουσική καιρό τώρα και δε θα περίμεναν τον Vikernes να αποφυλακιστεί γι αυτό, οπότε σε αυτούς δεν έχω να πω τπτ. Ο δίσκος πάντως περιέχει καλή, όμορφη και στρωτή μουσική, κάτι το οποίο για μένα μετράει αποκλειστικά.
