Με μεγάλη στιγμή το ματς του Ολυμπιακού με τη Λάρισα όταν ακούγεται ο εξής διάλογος. Πρώτος «…ήρθαν και αργά ο Κάτας και ο Ντε Νίγκρις, που δυστυχώς για την ΑΕΛ πέθανε». Δεύτερος «Δυστυχώς και για τον ίδιο». Πρώτος στοχαστικά «Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για μια ομάδα από το να πεθαίνει ο επιθετικός της». Ενας διάλογος που θίγει γιγάντια θέματα: πρώτον ότι όταν πεθαίνεις είναι δυσάρεστο εκτός από την ομάδα σου και για σένα. Δεύτερον ότι το θέμα είναι να μη σου πεθάνει επιθετικός, αλλά, αν σου πεθάνει αμυντικός, δεν πηδιέται. Αμυντικοί βρίσκονται, και το λέει και ο Γκότζος.
Eτσι όμως είναι η ζωή. Σκληρή και με τις αλήθειες της. Και επειδή τη μεγαλύτερη αλήθεια την έχει πει ο Σπύρος Ζαγοραίος με το «…στις εννιά του μακαρίτη, άλλον έβαλε στο σπίτι», το σπίτι και το αυτοκίνητο του μακαρίτη, του Ντε Νίγκρις, θα πάει στον Ολεμπέ, αν περάσει τις εξετάσεις.
