Εκεί είναι και το πρόβλημα, που το έχουμε συζητήσει νομίζω πάλι, στην αντίληψη περί πρωτοπορίας του ένοπλου. Σε έναν αγώνα είσαι μέσα ή δεν είσαι και αν δεν είσαι εκεί είσαι κάπου αλλού αντίστοιχα. Από την άλλη έχουμε την ένοπλη πρωτοπορία που αποφασίζει και δρα κεκλεισμένων και λέμε ότι γύρω πρέπει να μαζευτούν οι χειροκροτητές που θα λένε πόσο γαμάνε και θα μοιράζουν φωτοτυπίες τις προκηρύξεις τους. Αν είναι έτσι ας μπούμε κατευθείαν στα κόμματα για να μην το κουράζουμε.