Δισκάδικα δεν υπάρχουν πια πολλά, πέρα από πέντε αλυσίδες και δέκα μικρά στο κέντρο. Τα δισκάδικα κάπως πιο έξω έχουν μειωθεί δραματικά, ως έχουν εξαφανιστεί τελείως. Στην Αγία Παρασκευή έχει μείνει ένα προπολεμικό χωμένο μέσα σε ένα μικρό εμπορικό κέντρο, που έχει μόνο δημοτικά, παλιές συλλογές με λαϊκά, έντεχνα, βαρδήδες, αλεξίου, νταλάρες, πάριους και απέξω ακόμα πόστερ γιάννη βαρδή "άμα δεις τα παιδιά" και νότη σφακιανάκη "εμπειριών συλλέκτης". Τα σιντί έχουν ακόμα τιμές σε δραχμές και ευρώ (5.000 και 14,57 ευρώ) και η προσφορές είναι στα 12-14 ευρώ. 2002gr, εξαντλημένες συλλογές του Ατλαντίς, Χρήστος Αντωνιάδης και Λίτσα Γιαγκούση με 15,47 ευρώ έκαστο. Όλα όσα έπαιζε το GTV το 1996-98. Γενικώς ένα δισκάδικο που δεν έχει ξένη μουσική, εκτός από δύο συλλογές Beatles, Tom Jones, Marianne Faithfull, το Load των Metallica, το Ok Computer των Radiohead, Elvis Costello, the best of Frank Sinatra και ένα απαραίτητο section με latin/ethnic μπούρδες. Γιατί τα μιλάμε όλα αυτά. Χτες πέρασα απέξω, όπως κάνω σχεδόν κάθε μέρα και ανάμεσα σε όλα αυτά είχε : Ένα μπλουζάκι Sacred Reich, ένα μπλουζάκι Possessed, ένα Nasum (του "Helvete") ένα Carcass και ένα Morbid Angel (του "Formulas Fatal to the Flesh", αν είναι ποτέ δυνατόν). Στη βιτρίνα. Δεν βγάζω νόημα.