είναι προς τιμή των συγγραφέων ότι στο φινάλε δεν είναι αφελείς. Δλδ ναι μεν ο Hank είναι ο γαμάτος χύμα τύπος που ρίχνει όποια γκόμενα γουστάρει, γράφει τα πάντα στ'αρχίδια του και πάντα περνάει καλά κλπ, αλλά στο τέλος όλα αυτά δεν είναι χωρίς τίμημα. Από την αρχή έχουμε τη συνεχή απογοήτευση στο πρόσωπο της κόρης, στον 2ο κύκλο είχαμε τον θάνατο του Ashby, εδώ το μπουζούριασμα, και τα δύο ως εφαρμογή του "θερίζω ό,τι σπέρνω". Σαν να σου λένε δλδ "Σου φαίνεται ωραίος ο Hank και θα'θελες να'σαι αυτός ε; Για ξανασκέψου το." Και αυτό είναι που με κάνει να γουστάρω τη σειρά ακόμη πιο πολύ.
Posting Permissions
