Λοιπόν. Στον όροφό μου είμαστε 3 διαμερίσματα. Εγώ είμαι στη μέση. Αριστερά είναι αυτή με τα κουταλοπίρουνα. Δεξιά είναι μια που τηγανίζει στο μπαλκόνι, με αποτέλεσμα να μου τσικνίζει τα ρούχα που μόλις έχω πλύνει και απλώσει. Το έκανε μια, δυο, τρεις... Σε κάποια φάση της λέω "μα εντάξει δεν είναι τόσο δύσκολο πια να μου φωνάζετε να παίρνω μέσα την απλώστρα... Έλεος ξέρω γω". Από κείνη τη μέρα και μετά, κοπήκανε και τα "καλημέρα κούκλα μου", και τα "έχεις να φας ή να σου δώσω εγώ φαγάκι; Αχ είσαι και φοιτήτρια και δε θα ξέρεις να μαγειρεύεις" κλπ, και με αντιμετώπιζε ως την αντιπαθητικιά της πολυκατοικίας. Τελευταία αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις μας για άγνωστο λόγο :ΡOriginally Posted by fandango
κοίτα. από τη στιγμή που δοκίμασες τον ευγενικό τρόπο και σε έγραψε στα αρχίδια της, είτε θα της πεις να σταματήσει με τη μέθοδο pitchfork (''γιατί αλλιώς θα σου γαμήσω το σπιτάκι και την οικογενειούλα"), είτε θα περιμένεις να τελειώσει και θα βάλεις gojira στο τέρμα μέχρι τις 7 το πρωί, είτε θα φωνάξεις την αστυνομία που είναι και το πιο λογικό από τα παραπάνω. τώρα αν ντρέπεσαι και το έχεις συνηθίσει, ε μην παραπονιέσαι.
Η άλλη με τα κουτάλια με εκνευρίζει αρκετά ενίοτε, αλλά όταν βαράω τον τοίχο σταματάει να κάνει φασαρίαΓι' αυτό δε θέλω να ξανακάνω κουβέντα ή κάτι, δε γουστάρω μωρέ, αφού δε συνεννοούμαστε.
Όσο για γκότζιρα :Ρ Κατά κάποιον τρόπο η φασαρία που κάνει η μεν και η τσίκνα της δε, μου δίνουν το ελεύθερο να ακούω μουσική ή να βλέπω τηλεόραση σε όποια ένταση θέλω, σωστά; Νταξ σε λογικά πλαίσια μιλάμε. Πάντως και στη 1 το βράδυ δεν περιορίζομαι, μια χαρά δυνατά παίζει η μουσική. Ο από πάνω μου έχει πει δεν ενοχλείται, ο από κάτω επίσης. Οπότε μια χαρά την έχουμε βρει όλοι
