Κανένα πρόβλημα, πάνω κάτω συνεννοούμαστε, απλά δεν νομίζω ότι η χρησιμότητα της "αντικειμενικής" προσέγγισης περιορίζεται στις σελίδες ενός περιοδικού.
Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Μαζεύω λίστες για τις αγαπημένες κυκλοφορίες των 2 προηγούμενων δεκαετιών. Οι κανόνες της λίστας είναι απλοί: Να πεις ποιους αγαπάς εσύ περισσότερο, να αγνοήσεις τι είναι σημαντικό, τι ιστορικό κλπ, κοντολογίς με τα κριτήρια που λες και εσύ.
Ε, βλέπεις λοιπόν από ένα σημείο και πέρα ότι κάποιοι δίσκοι εμφανίζονται επίμονα σε όλες τις λίστες. Τι θα πει αυτό; Σημαίνει (πιστεύω) ότι αυτοί οι δίσκοι έχουν αποδείξει μια αντικειμενική αξία, είναι δίσκοι που αν δεν τους έχεις ακούσει καλά θα κάνεις να τους ακούσεις, είναι δίσκοι που θα προτείνεις σε κάποιον που ενδιαφέρεται για το είδος. Είναι δίσκοι τέλος πάντων που ανεξάρτητα τι θα πουν σε εσένα προσωπικά ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ που τους ξεχωρίζει από τον σωρό. Καταλαβαίνω ότι το ζουμί είναι τι θα νιώσεις εσύ μόνος σου, αλλά κάπου πρέπει να παραδεχτούμε ότι τόσοι άνθρωποι δεν μπορεί να είναι όλοι ηλίθιοι, αν με εννοείς. Καλά κάνεις και βάζεις το "για μένα" σε κάθε κριτική που διαβάζεις αλλά κατ'εμέ η σωστή και χρήσιμη κριτική δεν είναι το "για μένα" αλλά για "εμάς", κατά γενική ομολογία, ομόφωνα τηρουμένων των αναλογιών κλπ, κλπ.
Τα δημοψηφίσματα της χρονιάς είναι πολύ νωρίς και επηρεασμένα από το κάθε χάιπ για να πάρεις στα σοβαρά. Και γενικώς πάντοτε κρίνουμε και το ποιος καταρτίζει μια λίστα. Αν είναι κάποιος που ακούει 1 χρόνο και δεν ξέρει τι υπάρχει εκεί έξω, ε, δε θα δώσεις και πολύ βάση.
Ο Ξενάκης έχει τεράστιο εφφέκτ στην παγκόσμια μουσική παρεμπιπτόντως, για αυτό τον ανέφερα.
