δύο διαφορετικοί τρόποι σκέψης για να κάνεις value το ίδιο αντικείμενο: 1) με βάση τη χρησιμότητα και το εφφέκτ του σε σένα 2) σε όλους τους άλλους. Συνεχίζω να θεωρώ σημαντικότερο το πρώτο και αυτό λαβαίνω ως δεδομένο ότι κάποιος εννοεί όταν λέει ότι του αρέσει ένας δίσκος ή ένας πίνακας, ακόμα και όταν λέει πως το θεωρεί "σημαντικό" εγώ καταλαβαίνω "για αυτόν". Το δεύτερο είναι ενδιαφέρον, αλλά η χρησιμότητά του περιορίζεται σε ιστορικούς της τέχνης και δημοσιογράφους πιστεύω, για αυτό ακριβώς με είχε ενοχλήσει το τόπικ για τους "σημαντικότερους δίσκους της δεκαετίας" με τα κριτήρια ανάμεσα στο εγώ και στο εμείς και έλεγα για δημοσιογραφικές προσεγγίσεις. Εμένα με ενδιαφέρει η εμπειρία του άλλου ατόμου για να καταλάβω το άτομο αυτό, να επικοινωνήσω μαζί του, και να δω τη σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στις εντυπώσεις ενός ανθρώπου και το αντικείμενο που τις προκαλεί, το μόνο πράγμα που ίσως πλησιάσει την "αντικεμενικότητα" όταν μπορείς να πεις πως γνωρίζεις και τα δύο πάρα πολύ καλά (δηλαδή σχεδόν ποτέ για να είμαστε ειλικρινείς). [/quote]Originally Posted by Ford Prefect
εδώ πρέπει να υποθέσεις ότι πρέπει να υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο να είναι άμεσα παρατηρήσιμο από όλους για να καταλάβουν ότι "κάτι υπάρχει" στο ξενάκη. Το μοναδικό που είναι αυτό είναι μία κάποια δομή και οργάνωση των ήχων, το οποίο σου υποδυκνείει ότι αυτός που τα έφτιαξε αφιέρωσε ώρα πολλή και είχε σχέδιο και οργάνωση στο μυαλό του. Ωραία, τόση "κακή" μουσική έχει πολύ καλή οργάνωση και πολύ ώρα που έχει ξοδευτεί για φτιαχτεί. Τι έχει να κάνει? Είναι δυνατόν η εμπειρία του να ακούς Ξενάκη να είναι θετική η ενδιαφέρουσα για όλους? Σίγουρα δεν είναι, και ένα έργο τέχνης για να θεωρήθεί μαζικά "σημαντικό" δε θα το καταφέρει μόνο με την αφηρημένη, "χάρτινη" του διάσταση. Ειδικά με την υπερπροσφορά και τον υπερκαταναλωτισμό των ημερών. Σεβασμός προς την προσπάθεια πρέπει να υπάρχει, αλλά δε μας ενδιαφέρει πιότερο η προσπάθεια όπως και να το κάνουμε, αλλά το εφφέκτ...Μπορεί να προτιμάω να παρατηρώ την μπογιά να στεγνώνει στον τοίχο που λένε και οι αμερικλάνοι από το να ακούω Ξενάκη αλλά δεν μπορώ να πω "βρε τον μαλάκα, τι αηδίες έγραφε".
έτσι που το εννοείς το "είναι" δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αποδοχή μιας πλειοψηφίας για ένα πράγμα, ή πέρι της σημαντικότητας ενός πράγματος για μία ομάδα ανθρώπων. Νομίζω πριν αναφερόμουν σε αυτό ως "η ελπίδα για συμφωνία". Είναι ωραία η συμφωνία, και ο πολιτισμός, και "οι έλληνες γενικά είναι έτσι" και "γενικά το μέταλ είναι έτσι και αλλιώς και οι μέγκαντεθ θεωρούνται γαμώ τα συγκροτήματα" αλλά είναι και επικίνδυνα όταν καταλήγουν να επηρεάζουν το άτομο που θέλει να ενταχθεί στη κοινωνία μέσω της πολιτιστικής της ταυτότητας, αν με πιάνεις. Δώσε μου χίλιες απόλυτα ειλικρινείς και πηγαίες απόψεις και μετά θα χαρώ να τις χωρίσουμε και να πούμε και για -ούνται και για ποσοστά σημαντικότητας και τέτοια πράγματα!Κανείς δεν διαφωνεί ότι για τον καθένα μας τον πρώτο και ΜΟΝΑΔΙΚΟ λόγο παίζει τι μου λέει εμένα, η μουσική, η ταινία, ο πίνακας κλπ. Αλλά αν φτάσουμε σε κουβέντες και συζητήσεις για την τέχνη να κρίνουμε βάσει τον εαυτούλη μας, κάτι δεν έχουμε καταλάβει μάλλον. Τα πράγματα είναι σε συνάρτηση εκτός από εμάς και με όλους τους εμάς, καταλαβαίνεις τι εννοώ. Και το δεύτερο είναι και μετρήσιμο και έχει μια αντικειμενικότητα. Προφανώς συνυπολογίζονται όλα, το μάρκετινγκ, το χάιπ, οι συνθήκες, όλα, αλλά κάτι μένει, κάτι υπάρχει, κάτι είναι.
ααααχ, ποια πραγματικότητα μου λες. Η πραγματικότητα ναι είναι μία, οι ερμηνείες περί αυτής είναι επτά δισεκατομμύρια, όσοι είμαστε. Τέλος πάντων, καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά από την άλλη ακόμη δε μπορώ να καταλάβω πόσο σημαντικό θα πρέπει να είναι για τον οποιοδήποτε γκουντ σαν το αν κάποιοι άνθρωποι που ονομάζονται μπλακμεταλλάδες (!) έχουν αγαπημένο τους δίσκο το φιλόσοφεμ. Αφού στο τέλος η δικιά του εμπειρία θα μετρήσει, όχι των άλλων. Βρε μήπως γράφετε όλοι σε κανένα ζάιν μικροί και έτσι, μετάλ χάμερ και δημοψήφισμα για τον καλύτερο πληκτρά και τα λοιπά??Εν προκειμένω στον Γκουντ Σαν το μόνο που θα έπρεπε να λέει το ότι το Φιλόσοφεμ θεωρείται σπουδαίος δίσκος, είναι ότι για αυτό που είναι είναι σπουδαίος. Αν του προκαλεί εμετό το μπλακ μέταλ ΟΚ, αλλά το φιλόσοφεμ είναι σπουδαίος μπλακ μέταλ δίσκος. Δεν βλέπω κάτι που ψυχαναγκάζει κανέναν να του αρέσει κάτι. Δεν μιλάμε για κοινό έδαφος, για την πραγματικότητα μιλάμε. Δε πα να χτυπιέται κάτω ο καθένας για το πόσο μαλακία είναι το Φιλόσοφεμ, αφού στους κατεξοχήν ακροατές και αυτούς που αγαπάνε το είδος αυτό είναι και θα είναι στα τοπ, ε, είναι τοπ του είδους, δεν είναι ρόκετ σάιενς. Αν θέλει να θεωρεί κάποιους ακροατές άσχετους και άνιωθους, γούστο και καπέλο του, με έμφαση στο γούστο του.
