Ρισπέκτφουλι διαφωνώ.
Δεν είπα ότι ο Γκουντσαν πρέπει να μάθει να του αρέσει το Φιλόσοφεμ και να ψάξει να βρει τι είναι που το κάνει σπουδαίο, είναι όμως ακυρότητα να τον βγάλεις μαλακία ΓΕΝΙΚΑ, στα πλαίσια της ΤΕΧΝΗΣ αφού ο δίσκος εκ των πραγμάτων έχει κάνει κλικ σε πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων, έχει αντέξει στο χρόνο, έχει επηρεάσει κόσμο, είναι ξεχωριστός.
Μπορεί να προτιμάω να παρατηρώ την μπογιά να στεγνώνει στον τοίχο που λένε και οι αμερικλάνοι από το να ακούω Ξενάκη αλλά δεν μπορώ να πω "βρε τον μαλάκα, τι αηδίες έγραφε".
Κανείς δεν διαφωνεί ότι για τον καθένα μας τον πρώτο και ΜΟΝΑΔΙΚΟ λόγο παίζει τι μου λέει εμένα, η μουσική, η ταινία, ο πίνακας κλπ. Αλλά αν φτάσουμε σε κουβέντες και συζητήσεις για την τέχνη να κρίνουμε βάσει τον εαυτούλη μας, κάτι δεν έχουμε καταλάβει μάλλον. Τα πράγματα είναι σε συνάρτηση εκτός από εμάς και με όλους τους εμάς, καταλαβαίνεις τι εννοώ. Και το δεύτερο είναι και μετρήσιμο και έχει μια αντικειμενικότητα. Προφανώς συνυπολογίζονται όλα, το μάρκετινγκ, το χάιπ, οι συνθήκες, όλα, αλλά κάτι μένει, κάτι υπάρχει, κάτι είναι. Εν προκειμένω στον Γκουντ Σαν το μόνο που θα έπρεπε να λέει το ότι το Φιλόσοφεμ θεωρείται σπουδαίος δίσκος, είναι ότι για αυτό που είναι είναι σπουδαίος. Αν του προκαλεί εμετό το μπλακ μέταλ ΟΚ, αλλά το φιλόσοφεμ είναι σπουδαίος μπλακ μέταλ δίσκος. Δεν βλέπω κάτι που ψυχαναγκάζει κανέναν να του αρέσει κάτι. Δεν μιλάμε για κοινό έδαφος, για την πραγματικότητα μιλάμε. Δε πα να χτυπιέται κάτω ο καθένας για το πόσο μαλακία είναι το Φιλόσοφεμ, αφού στους κατεξοχήν ακροατές και αυτούς που αγαπάνε το είδος αυτό είναι και θα είναι στα τοπ, ε, είναι τοπ του είδους, δεν είναι ρόκετ σάιενς. Αν θέλει να θεωρεί κάποιους ακροατές άσχετους και άνιωθους, γούστο και καπέλο του, με έμφαση στο γούστο του.
