βλέπω την Άρσεναλ ολομόναχος σπίτι, το μόνο φως που υπάρχει είναι της τηλεόρασης, χτυπάει το κινητό μου, περίμενα τηλέφωνο, είναι στο κρεβάτι μου πάνω, τρέχω σαν το μαλάκα, ξαναλέω χωρίς φως αλλά τι να το κάνω το φως, δεν ξέρω το σπίτι μου; γλιστράω, χτυπάω το κεφάλι μου ακριβώς στη γωνία της βιβλιοθήκης, σκίσιμο στο μέτωπο, κάνω μισό βήμα πίσω, καρέκλα με ροδάκια, ξαναγλιστράω, ρίχνω με το χέρι μου το λαπτοπ και πέφτω ΟΛΟΣ στη μέση μου. εν τω μεταξύ, ρέει το αίμα, χτυπάει το κινητό, σηκώνω το κινητό, "ναι, καλησπέρα, η συνέντευξη που είχατε αύριο φοβάμαι ότι ακυρώθηκε, καλό σας βράδυ".
ε.
λίγο πιο μετά με πήραν πάλι και μου είπαν ότι απλά πάει μια βδομάδα μετά. δεν ένοιωσα πολύ καλύτερα, θέλω να είμαι ειλικρινής.
Originally Posted by nothingman
