γατόνι στο σπίτι στο χωριό, μια μέρα ήρθε και κατασκήνωσε για κανα χρόνο, μετά την κοπάνησε. Έριχνε και γαμώ τις ντάγκλες μεσημέρια σε τούτη την καρέκλα:
![]()
γατόνι στο σπίτι στο χωριό, μια μέρα ήρθε και κατασκήνωσε για κανα χρόνο, μετά την κοπάνησε. Έριχνε και γαμώ τις ντάγκλες μεσημέρια σε τούτη την καρέκλα:
![]()
κάνε ψαλίδι θα γίνει ζημιά!
αχ πόση ομορφιά εδώ μέσα. Γατιά, άνθρωποι.
Για τους ανθρώπους οκ, αστειεύομαι.![]()
ιδιοκτησιας Venns...
η μαμα...
και το παιδι...
πανΠΑΟΚτσιδικια στρατια
Autos einai o Eugene:
![]()
Into the night we must go, into the darkest abyss.
- Ο φιλενάδας
Ο μισητός θηλυπρεπής τύπος που έκανε παρέα μόνο με κορίτσια σε όλο το γυμνασολύκειο. Συνήθως ήταν χοντρούλης με γυαλιά ή υπερβολικά στυλάτος. Επειδή συναναστρεφόταν μόνο με γυναίκες, ήξερε τα κουτσομπολιά των πάντων. Το κορυφαίο ήταν ότι του εμπιστευόσουν και δικά σου μυστικά, παρόλο που 5 λεπτά πιο πριν σου είχε αραδιάσει τις βρώμες όλου του σχολείου. Πρώτα έπρεπε βέβαια να σου δώσει την άδεια να του μιλήσεις, διότι τις πιο πολλές φορές έπαιρνε ένα ύφος μπλαζέ ανωτερότητας σε φάση "πες γρήγορα αυτό που θες και φύγε", λες και ήταν η μουνάρα του σχολείου! Είχε γκέι όνομα του τύπου Κανέλος Μπίτσικας ή Κλεάνθης Σμαραγδένιος, άκουγε Κότσιρα και Άννα Βίσση (που την αποκαλούσε πάντα "θεά") και έβλεπε Δύο Ξένους και Εγκλήματα. Πάντα σε έκανε να απορείς αν είναι τελικά πούστης ή όχι. Ακόμα και τώρα να τον πετύχεις, πάλι το ίδιο θα αναρωτιέσαι. Και η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ!
Current status: Κουλτούρας ψαγμένος
Poverty, depression, power and despair Conditioned inside and out to the point of no return by a world not crafted by hands of our own yet still we march in step to the cadence of its irregular beatThe damage has been done- irreparable and all-encompassingNature is as archaic word that could never explain this mess Worlds become obsolete like ideas and they won’t have to burn the booksWHEN NOONE READS THEM ANYWAY!
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
κυριολεκτικά όμως.
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.