Ο λόκης απάντησε πάρα πολύ εύστοχα πιο πάνω όταν είπε για τον Μπέκετ και τον Μαγιακόφσκι, το θέμα μου είναι ότι αντί να παραδεχθείς μια απλή αλήθεια κάνεις σαν να πρέπει να βάλεις το πουλί σου σε αναμένο μάτι κουζίνας γιατί νομίζεις ότι αυτή η "αλήθεια" αντίκειται στη δομική λειτουργία του ιδεολογικού σου οικοδομήματος, ενώ ΔΕΝ ισχύει κάτι τέτοιο. Εθελοτυφλία σκέτη είναι αυτό.
Γυρναγα απο "επισκεψη" σε κορασιδα στην Σαντα.
και αυτό οδηγεί το μυαλό του καθενός μας σε πολύ διαφορετικούς δρόμους... συνεπώς κάνουμε πολύ διαφορετικούς συνειρμούς... συνεπώς ερμηνεύουμε τον κόσμο με άλλον τρόπο... συνεπώς δύσκολα θα έγραφε κάποιος άλλος το homecoming, ακόμα και αν είχε φίλους εβραίους απ'το west end, γιατί δεν ήταν ο pinter. γιατί του πίντερ έτυχε το σύνολο των εμπειριών του να τον οδηγήσει εκεί, μαζί με το πώς ήταν φτιαγμένο το μυαλουδάκι του. δεν το κάνε κανάς άλλος, το κανε αυτός! γιατί δεν το κανε κανας άλλος κάλκη;;;
Last edited by LokiTricksterGod; 14-07-2009 at 16:58.
Α οκέη, γιατί μου φάνηκε πως μιλούσες για νούμερα για μια στιγμή.
Το ταμαγκόθι τον αγαπά το μαγιακόφσκι του, είναι αλήθεια, αλλά έχει επίσης συγκλονιστεί στη ζωή από πολύ πιο "καθημερινά" πράγματα, πχ από ημιφιλοσοφικές συζητήσεις με ανθρώπους με τους οποίους σχεδόν δεν είχε κοινή γλώσσα να μιλήσει ή από τη γιαγιά που σταμάτησε στην Πάτρα να ρωτήσει κάτι και κατέληξαν να μιλάνε τρία τέταρτα ή από την πρώτη φορά που είδε εκείνο το τιρκουάζ ποτάμι στη Σλοβενία ή από ένα καταπληκτικό τιραμισού κάπου, κάποτε. Μ' αρέσει να μιλάω σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό μου, αλλά ας πάμε στο πρώτο.
Έχω ακούσει εξίσου όμορφα πράγματα με αυτά που έχω διαβάσει σε βιβλία σε καθημερινές συζητήσεις. Όχι όλη την ώρα, τρου, αλλά και τα περισσότερα βιβλία που διαβάζω τελικά ή τα βρίσκω αφελή ή εκνευριστικά ηλίθια ή καλά απλώς για να περνάει η ώρα. Ελπίζω πως με τον καιρό θα καταφέρω να αποτελούν τα όμορφα πράγματα μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και πως τελικά δε θα υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ ζωής και ομορφιάς και πως η τέχνη θα είναι μέσα σε αυτά.
Μα πραγματικά δεν καταλαβαίνω πώς δε βλέπετε την ομορφιά στο χοντόγκ.
Es el sonido de su mundo derrumbándose/Es el del nuestro resurgiendo
El día que fue el día, era noche/Y noche será el día que será el día
ε κι εγώ μόλις έβαλα το δάχτυλό μου στο αυτί μου και είπα "μίλαν μπάρος, μίλαν μπάρος, μίλαν μπάρος". το έκανε κάνας άλλος αυτό, λόκη;;;
και σοβαρά, ο φίλος μου ο μάκης ξερωγώ έχει επίσης γράψει κάτι συγκλονιστικό που δεν έχει γράψει κανείς άλλος, απλώς ο κόσμος μπορεί να μην το διαβάσει ποτέ. και;
Es el sonido de su mundo derrumbándose/Es el del nuestro resurgiendo
El día que fue el día, era noche/Y noche será el día que será el día
ε αυτό λέω, ότι οι πιθανότητες να γράψει κάποιος άλλος ένα χοουμκάμιν ή να παραληρεί με μιλαμπάρους ή να βγάλει ένα χειρόγραφο μάκη είναι πολύ πολύ μικρές. νομίζω. δατσμαπόιντ. ο κάλκη λέει όχι, θα ήταν το ίδιο πιθανό ο πίντερ να γράψει μάκη ο μάκης να μιλαμπάρει και εσύ να γράφεις για βίαιους εβραίους υπερήλικες.
πω, με θλιβετε να πω την αληθεια
"απλη αληθεια".
...
ε ωραια και; τι ειναι αυτο που κανει το εργο του πιντερ (ως παραγωγο των ιδαιτερων βιωματων του) πιο σημαντικο η πιο καλλιτεχνικο απο το οτι θα μπορουσε να κανει ο οποιοσδηποτε;και αυτό οδηγεί το μυαλό του καθενός μας σε πολύ διαφορετικούς δρόμους... συνεπώς κάνουμε πολύ διαφορετικούς συνειρμούς... συνεπώς ερμηνεύουμε τον κόσμο με άλλον τρόπο... συνεπώς δύσκολα θα έγραφε κάποιος άλλος το homecoming, ακόμα και αν είχε φίλους εβραίους απ'το west end, γιατί δεν ήταν ο pinter. γιατί του πίντερ έτυχε το σύνολο των εμπειριών του να τον οδηγήσει εκεί, μαζί με το πώς ήταν φτιαγμένο το μυαλουδάκι του. δεν το κάνε κανάς άλλος, το κανε αυτός! γιατί δεν το κανε κανας άλλος κάλκη;;;
this is radio freedom.
Ε, δεν καταλαβαίνω τι κάνει την Τέχνη να διαφέρει από τα υπόλοιπα στο Πόσο Αλλάζει Τη Ζωή Μας και επιπλέον γιατί "πρέπει" να το κάνει.Μαζί σου, αλλά ειλικρινώς δεν κατάλαβα που προκύπτει διαφωνία.
Και γιατί είναι τέχνη μόνο οι Εβραίοι υπερήλικες κι όχι αυτό που κάνει κι ο Μάκης; Και γιατί είναι καλύτερος ο πίντερ απ' το Μάκη; Και γιατί θα είχε διαφορά αν δε διαβάζαμε ποτέ τα του πίντερ και δε θα έχει διαφορά αν δε διαβάσουμε τα του Μάκη; Θα έβαζα κι εμένα με το αυτί μου στο παράδειγμα, αλλά είμαι μετριόφρων.
ΕΔΙΤ: μφ, κάλκη.
Es el sonido de su mundo derrumbándose/Es el del nuestro resurgiendo
El día que fue el día, era noche/Y noche será el día que será el día
τυφλός είσαι ρε πούστη, πριν τρία ποστ δεν έλεγα ότι ΔΕΝ τον κάνει πιο σημαντικό ή πιό καλλιτεχνικό από οποιονδήποτε, ότι δεν είναι ζήτημα ανωτερότητας, είναι ζήτημα ιδιαιτερότητας; απλά σου προσφέρει κάτι που ίσως για σένα δύσκολα θα στο προσφέρει κάποιος άλλος και γι'αυτό τον διαβάζεις και γι'αυτό τον εκτιμάς, αυτό λέω μόνο, τίποτ'άλλο.ε ωραια και; τι ειναι αυτο που κανει το εργο του πιντερ (ως παραγωγο των ιδαιτερων βιωματων του) πιο σημαντικο η πιο καλλιτεχνικο απο το οτι θα μπορουσε να κανει ο οποιοσδηποτε;
υποθέτω απαντάει και σε σένα ταμαγκόθι αυτό.
ταμαγκοθι σ' αγαπαω.
this is radio freedom.
καλα, νταξ, εχεις κανει τρελο λεκτικο παιχνιδι σ'ολο το θρεντ. πες το "σημαντικο", "καλλιτεχνικο", "ιδιαιτερο", οπως θες. το θεμα ειναι οτι για καποιον ανεξηγητο λογο, για σενα, σε μια καποια κλιμακα (σημασιας, τεχνης, ιδιαιτεροτητας, γαρνιτουρας) ο πιντερ ειναι πιο ψηλα απ' τον μακη. βρες μου αυτην την κλιμακα και το συζηταμε.
this is radio freedom.