Μια μικρή γαμημένη κατσαριδούλα έχω όλη κι όλη σπίτι μου και δε μπορώ να τη σκοτώσω με τίποτα τη μπουτάνα. Την πρώτη φορά που την είδα δοκίμασα με χαρτί κουζίνας (καλός μαλάκας). Εννοείται πως ξέφυγε χωρίς καν να προσπαθήσει. Τη δεύτερη με παντόφλα. Τίποτα. Την τρίτη με τόμο Αστικού Δικαίου. Την πέτυχα. Άφησα τον τόμο κάτω και αφού τη χάζεψα λιγάκι με ικανοποίηση πήγα κουζίνα να πάρω χαρτί κουζίνας να τη μαζέψω. Με το που την ακουμπάω άρχισε να τρέχει, γαμώ τις αντοχές τους γαμώ. Χώθηκε σε μια χαραμάδα_συρόμενης_πόρτας όπου δε μπορούσα να τη φτάσω και πήρα το ολοκαίνουριο Τέζα μου και άδειασα το μισό πάνω της.
Δε την έχω ξαναδεί από τότε αλλά σιγά μην έχει ψοφήσει. Είναι η ίδια, είμαι σίγουρος γιαυτό, το καταλαβαίνω από το απαξιωτικό βλέμμα της.
Τη μισώ τη γαμημένη.
δεν θελω να σε χαλασω ΑΔΕΡΦΕ θρασερ,αλλα μονο μια κατσαριδα να εχεις στο σπιτι δεν παιζει