αμνέζιακ παλικάρι μου, είναι τόσο εμφανέστατο για μένα ότι ο μάικλ διέθετε εξαιρετικό ταλέντο και ήταν καταπληκτικός τραγουδιστής και περφόρμερ και αυτοί που γράφαν τα κομμάτια του ή/και ο ίδιος είναι άτομα εξαιρετικά εμπνευσμένα και οι καλύτεροι στο τομέα τους, που δεν βρήκα τον λόγο να το αναφέρω. Εμένα δε με ενδιαφέρουν όμως οι καταπληκτικοί μουσικοί και παραγωγοί, με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Και στην εμπορική μουσική ο σκοπός καθορίζει πλήρως το αποτέλεσμα. Ο στόχος είναι τέχνη εύκολη, πιασάρικη, η οποία να μην έχει απαιτήσεις, να μη κουράζει, να αναφέρεται σε ιδέες και καταστάσεις ήδη γνωστές σε όλους ώστε να μπορεί να πιάσει το lowest common denominator όπως έχουμε ξαναπεί. Λοιπόν μια τέχνη η οποία φτιάχνεται με τέτοιους σκοπούς όσο καλογραμμένη να είναι έχει συγκεκριμένα όρια όπως και να το κάνουμε, για αυτό και όλα τα χορευτικά και οι ορχήστρες και παραγωγάρες του μάικλ είναι συμπαθητικά αλλά σβήνονται μπροστά σε μία φωνητική γραμμή του Jeff Buckley και του Johny Cash και μισή ενορχήστρωση του Sufjan Stevens ξερω γω, για να μην χρειάζεται να μιλήσουμε για ΧΕΒΙ ΜΕΤΑΛ και μας λέτε χαμεράκηδες. Για αυτό και γω αναφορικά με τα πράγματα που ψάχνω, δεν έχω χρόνο στη ζωή μου να αφιερώσω στον Μάικλ Τζάκσον, αλλά μπορεί να ακούσω και αρκετή ποπ μουσική που θεωρώ πολύ καλύτερη. Είναι θέμα επιλογών. Όλα τα πράγματα στην ζωή είναι ωραία, αλλά πρέπει να ψάξουμε να βρούμε και τα πιο ωραία, ε?