Οκ,μολις γυρισα σπιτι,περασα πραγματικα καλα,και το πρωτο πραγμα που βρηκα πανω στο κρεβατι μου ηταν ο εν λογω δισκος.
....ο οποιος εχει μεινει πανω στο κρεβατι εδω και κανεναν μηνα σερι.
Οι Zero Boys ηταν η πρωτη πανκ μπαντα που εμφανιστηκε μολις το 1979 στην Ιντιανα των ηπα,σε μια πολιτεια που δεν ειχε καμια σχεση με το πανκ και γενικα καμια επαφη με κανενα αλλο μουσικο ειδος εκτος απο την καουντρυ για παρα πολλα χρονια.
Τον συγκεκριμενο δισκο εψαχνα πολλα χρονια να τον βρω και να τον αποκτησω (ηταν αρκετα δυσευρετος στην αυθεντικη του μορφη,ενω οι επανεκδοσεις εβγαιναν γυρω στα 20-25ε/φυσικα δεν θα τα εδινα) μεχρι που ενας μπαρμπαπανκ μου τον πουλησε και μου ειπε "ξερω οτι θα πιασει τοπο".
Διαβασα πολλα χρονια σε περιοδικα οπως το Artcore,Razorcake,Maximum rock n roll οτι ειναι κλασσικος,οτι ειναι κορυφαιος,οτι ειναι απο τους καλυτερους δισκους που βγηκαν ποτε απο το αμερικανικο πανκ,αλλα αρνιομουν πεισματικα να τον κατεβασω,ειχα ακουσει απλα ενα-δυο κομματια στο νετ που με εκαναν να χυσω επανω μου.
και τωρα,the real deal.
Οι Zero Boys στο ελπι αυτο οριζουν το πανκ.οχι το πανκ ροκ,οχι το χαρντκορ,αλλα το πανκ.οπως ακριβως εκαναν και οι Blitz στην αγγλια την ιδια εποχη.Μακρυα απο πειραματισμους,μακρυα απο μπερδεμενο ηχο,βασικο παιξιμο και ακομα πιο βασικος ηχος.ταχυτητες γρηγορες αλλα που δεν θελουν να γινουν χαρντκορ,παραγωγη ακριβως οπως πρεπει για εναν πανκ δισκο.
Απιστευτα snotty ηχος,φωνητικα που σου θυμιζουν 16χρονο τσογλανο,κομματια που εχουν ΑΥΤΟ ακριβως που λειπει απο τις περισσοτερες μπαντες σημερα ανεξαιρετως ιδιωματος (hooks-να σου κολλαει το κομματι σαν μαστιχα κατω απο το θρανιο,να σε πιανει με την μια και να μην σε αφηνει),αυτος ο δισκος ειναι καλυτερος απο οτιδηποτε εβγαλαν ποτε οι black flag,circle jerks,adolescents,germs(ναι,μεσα και αυτοι),και βρισκεται στην ιδια κατηγορια με τους πρωτους 2 δισκους των Ramones.Ναι,ειναι ΤΟΣΟ καλος.
Δεν μπορω απλα να ξεχωρισω κομματι,ειναι ολα ενα και ενα.
Το μονο που με στεναχωρει ειναι οτι δεν βρηκα αυτον τον δισκο οταν ημουν 16-17 χρονων.Γιατι πολυ απλα θα ηταν ενα κομματι της ψυχης μου,γιατι φανταζομαι τι αναμνησεις θα μου αφηνε τωρα.Δεν πειραζει,στα 45 μου θα με συγκινει οσο και τωρα.
Παυλο,τσεκαρεις,και ψαχνεις απο που οι drug free youth πηραν το ονομα τους.