Μόντρεαλ - Montreal

[Phantom Duck]

Το Μόντρεαλ είναι η μόνη σοβαρή επιλογή για μόνιμη εγκατάσταση παγκοσμίως.

[SpiritCrusher]

Το Μόντρεαλ είναι η μόνη σοβαρή επιλογή για μόνιμη εγκατάσταση παγκοσμίως.

χμ, εκεί δεν είναι που οι μισοί μιλάνε Γαλλικά or sth?

[Phantom Duck]

Το Μόντρεαλ είναι η μόνη σοβαρή επιλογή για μόνιμη εγκατάσταση παγκοσμίως.

χμ, εκεί δεν είναι που οι μισοί μιλάνε Γαλλικά or sth?

Περισσότεροι. Δηλαδή όλοι ξέρουν κι Αγγλικά, αλλά άμα πέσεις σε παπάρα Quebecιώτη θα σου απαντάει στα γαλλικά, ενώ καταλαβαίνει τι του λες στα αγγλικά.

[SpiritCrusher]

[quote=Phantom Duck]

Το Μόντρεαλ είναι η μόνη σοβαρή επιλογή για μόνιμη εγκατάσταση παγκοσμίως.

χμ, εκεί δεν είναι που οι μισοί μιλάνε Γαλλικά or sth?

Περισσότεροι. Δηλαδή όλοι ξέρουν κι Αγγλικά, αλλά άμα πέσεις σε παπάρα Quebecιώτη θα σου απαντάει στα γαλλικά, ενώ καταλαβαίνει τι του λες στα αγγλικά.[/quote:3scqynqe]

Ε, κωλομέρος τότε. Σκατά στα Γαλλικά. =)

[Mostos]

Το Μόντρεαλ είναι η μόνη σοβαρή επιλογή για μόνιμη εγκατάσταση παγκοσμίως.

συνέχισε please.

[Phantom Duck]

Γενικώς, εξαιρώντας το ότι έχουν αρχίζει να γίνονται φασιστάκια οι γαλλόφωνοι κι ξεκινούν τ' αμερικανιλίκια, σαν πόλη είναι φοβερή. Πολύ απλωμένη (πληθυσμός περίπου 3.7 εκατομμύρια αλλά με πυκνότητα 5 φορές μικρότερη της Αθήνας π.χ.), καταπράσινη και όχι ιδιαίτερα τουριστικλη (δηλαδή το Ολυμπιακό Στάδιο είναι από τις μεγαλύτερες ατραξιόν, να φανταστείς). Ψωλόκρυο το χειμώνα, τα πάντα παγωμένα κι όμως η πόλη λειτουργεί κανονικότατα, σχετική ζέστη το καλοκαίρι, αλλά φοβερή υγρασία όλο το χρόνο.

Τώρα στα πιο καθημερινά, έχει ένα "ψυχρό" χαρακτήρα αλλά εμένα μ' άρεσε πολύ, τα προάστια ειδικά είναι η άνετη ζωή η ίδια. Το σύστημα πρόνοιας είναι τόσο εξελιγμένο που οι εργαζόμενοι παραπονιούνται ότι φορολογούνται πάρα πολύ ενώ οι άστεγοι ζουν με κάθε πολυτέλεια σε κτίρια του κράτους (παλιότερα είχαν μαζευτεί όλοι οι άποροι της Βόρειας Αμερικής εκεί), και γενικά ο τρόπος ζωής είναι πολύ κοντά στον γεμάτο, υπερκαταναλωτικό αμερικανικό τρόπο ζωής χωρίς τις ταξικές αντιθέσεις. Τα μεγέθη είναι δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με Ευρώπη (οι συνοικιακοί δρόμοι έχουν μέγεθος δικιάς μας εθνικής οδού- χωρίς υπερβολή), οι μεταφορές εξαιρετικές (το μετρό αν και αρκετά παλιό, είναι πεντακάθαρο και λειτουργικότατο, αντίθετα με πίπες τύπου Παρίσι), και οι δυνατότητες για εργασιά όπως πρέπει. Μερικά φημισμένα πανεπιστήμια, κυρίως το McGill, για το μεταπτυχιακό μας κι έτοιμοι.

Επίσης, καθότι το Quebec είναι σε ημιαυτόνομη μορφή, δίνεται περισσότερη βάση στις τέχνες από την υπόλοιπη χώρα (το κράτος έχει χρηματοδοτήσει από τους Cursed και τους Annihilator μέχρι τις πιο τρελές εκθέσεις τέχνης) αλλά είναι ταυτόχρονα απίστευτα μπροστά σε θέματα τεχνολογίας κι εξέλιξης, σχεδόν όσο κι η "ρομποτική" Μιννεάπολη. Εδώ να αναφέρουμε οτι το ίντερνετ έχει φτάσει πια δυσθεώρητα ύψη ανωτερότητας =]

Γεωγραφικά, το Μόντρεαλ είναι αρκετά νότια ώστε να μην είναι τα αρκούδια συχνό θέαμα, κοντά στην πρωτεύουσα Οττάβα (μια διαδρομή γεμάτη λιβάδια και αξιαγάπητα γελάδια) και το ουσιαστικά αμερικάνικου τύπου Τορόντο. Ο ποταμός Σαιντ Λωραίν είναι η ψυχή της περιοχής, καιρός να κάνετε μπάνια σε τεχνητές παραλίες επί ποταμού. Με γαμάτες και τεράστιες νεροτσουλήθρες, χαε.

Για ψώνια, τα τεράααααστια και αμέτρητα εμπορικά κέντρα σας καλύπτουν (το μικρότερο έχει το μέγεθος του δε μωλ π.χ.), ενώ τα πιο κεντρικά από αυτά συνδέονται υπόγεια ώστε να μη χρειαστεί να περπατάς το χειμώνα σε θερμοκρασίες του τύπου -30 βαθμών κελσίου. Φοβερή υποδομή.

Σπαστικά φαινόμενα η γαλλική υπεροψία και το ότι δίνεται από τους κατοίκους η εικόνα του ξενέρωτου (Σκανδιναβία στάηλ), αν και είναι αρκετά καλύτερα τα πράγματα. Από τις ελάχιστες χώρες όπου υπάρχει τέλεια πολυπολιτισμική συμβίωση.

Τα φαγητά δε λένε και πολλά, αλλά σου γεμίζουν το αναψυκτικό όσες φορές θες τσάμπα.

Από αξιοθέατα ψόφια πράγματα, καλύτερα πηγαίντε μια- δυο μέρες Οττάβα και καλυφθήκατε.

Γενικότερα, όχι τόσο για τουρισμό (εκτός κι αν πάει κανείς για να βιώσει ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής χωρίς υπερβολές τύπου NY, Τόκυο κλπ.) αλλά τον ένα μήνα που έμεινα το ερωτεύτηκα. Α και μια συμβουλή: μακριά από τους Έλληνες μετανάστες πρώτης γενιάς.

Αυτά προς το παρόν, άμα θυμηθώ άλλα θα επανέλθω.