Το επεισόδιο δεν ξέρω καν αν ήταν το καλύτερο της σεζόν, μάλλον ήταν. Δεν πρεπει να κολλάμε εκεί όμως. Το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί είναι ότι η σεζόν με τη μεγαλύτερη κοιλιά κατάφερε να γίνει η καλύτερη σεζόν της σειράς. Για να το καταφέρει δεν χρειάστηκαν θαύματα, αλλά απλά πράγματα
α) εστιάση στον House και την ψυχολογία του και διάλογοι με Wilson
β) λιγότερη αναφορά στις ασθένειες, δεν μας νοιάζουν όταν η κυρίως πλοκή είναι άλλη
γ) στο προσκήνιο τα μικρά για τέτοιου είδους σειράς αλλά σημαντικά σεναριακά θέματα. Σχέση House-Cuddy, σχέση Cameron-Chasse, το μόνο που μένει είναι η ασθένεια της 13.
Δεν ξέρω τι θα κάνουν στην 6η σεζόν, ειδικά με αυτό που έγινε στο τέλος φαίνεται ότι τουλάχιστον η αρχή θα είναι δυναμική. Αυτό που ξέρω είναι ότι πια μπορώ να εμπιστεύομαι τους σεναριογράφους, γιατί κατάφεραν να μου δώσουν μέσα σε λίγα επεισόδια κάτι ΚΑΛΟ. Όχι μόνο για τη σειρά, για την τηλεοράση γενικότερα.