Κιεγαμώ τους Stixoi.

[Griffith]

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στη ψυχή μου
γύρω να με τρώνει νιώθω
χάνω τη ζωή μου.

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου.

Είναι μέρες που σου βγαίνουν
είναι μέρες που δε βγήκαν
κι όλα αυτά που σε τρελαίνουν
δίπλα σου βρεθήκαν
Θλιβερό σε καταφέραν
λίγο λίγο σ' αρρωστήσαν
κι απομονωθήκαν όλοι
όσοι σ' αγαπήσαν.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός.

Κρατήθηκα από πάντα καρφωμένος καλά
και τώρα αργώ, τώρα ακροβατώ
το νιώθω και το ξέρω πως πατάω χαλαρά
στων άλλων το φως, σε ξένων το φως.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός

Συνήθεια νομίζω πως κρατάω κακιά
να παίρνω διαρκώς καινούρια στολίδια
να κόβομαι στα δύο, να ζητάω ματιά
στα σκουπίδια.

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
γύρω να με τρώει νιώθω
χάνω τη ζωή μου

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου
Τώρα μοιάζω κουρασμένος
τώρα κάτι μ' εκδικείται
τώρα το μυαλό μου ξένους
μοιάζει να μιμείται
Καταστρέφω το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου

[Midnight]

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στη ψυχή μου
γύρω να με τρώνει νιώθω
χάνω τη ζωή μου.

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου.

Είναι μέρες που σου βγαίνουν
είναι μέρες που δε βγήκαν
κι όλα αυτά που σε τρελαίνουν
δίπλα σου βρεθήκαν
Θλιβερό σε καταφέραν
λίγο λίγο σ' αρρωστήσαν
κι απομονωθήκαν όλοι
όσοι σ' αγαπήσαν.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός.

Κρατήθηκα από πάντα καρφωμένος καλά
και τώρα αργώ, τώρα ακροβατώ
το νιώθω και το ξέρω πως πατάω χαλαρά
στων άλλων το φως, σε ξένων το φως.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός

Συνήθεια νομίζω πως κρατάω κακιά
να παίρνω διαρκώς καινούρια στολίδια
να κόβομαι στα δύο, να ζητάω ματιά
στα σκουπίδια.

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
γύρω να με τρώει νιώθω
χάνω τη ζωή μου

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου
Τώρα μοιάζω κουρασμένος
τώρα κάτι μ' εκδικείται
τώρα το μυαλό μου ξένους
μοιάζει να μιμείται
Καταστρέφω το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου

+1!

[Ace]

γαμάει.

[funishment]

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στη ψυχή μου
γύρω να με τρώνει νιώθω
χάνω τη ζωή μου.

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου.

Είναι μέρες που σου βγαίνουν
είναι μέρες που δε βγήκαν
κι όλα αυτά που σε τρελαίνουν
δίπλα σου βρεθήκαν
Θλιβερό σε καταφέραν
λίγο λίγο σ' αρρωστήσαν
κι απομονωθήκαν όλοι
όσοι σ' αγαπήσαν.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός.

Κρατήθηκα από πάντα καρφωμένος καλά
και τώρα αργώ, τώρα ακροβατώ
το νιώθω και το ξέρω πως πατάω χαλαρά
στων άλλων το φως, σε ξένων το φως.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός

Συνήθεια νομίζω πως κρατάω κακιά
να παίρνω διαρκώς καινούρια στολίδια
να κόβομαι στα δύο, να ζητάω ματιά
στα σκουπίδια.

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
γύρω να με τρώει νιώθω
χάνω τη ζωή μου

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου
Τώρα μοιάζω κουρασμένος
τώρα κάτι μ' εκδικείται
τώρα το μυαλό μου ξένους
μοιάζει να μιμείται
Καταστρέφω το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου

[sabbattack]

kala twra prodidesai, edw eleges se allo topic oti sou aresei to gkomenaki o ki8aristas/mpasistas/ukulele whatev

[funishment]

Πάνω απ' όλα το συναίσθημα.

[nothingman]

I wanted someone to enter my life like a bird that comes into a kitchen
And starts breaking things and crashes with doors and windows
Leaving chaos and destruction.
This is why I accepted her kisses as someone who has been given a leaflet at the subway.
I knew, don't ask me why or how, that we were gonna share even our toothpaste.
We got to know each other by caressing each other's scars
Avoiding getting too close to know too much
We wanted happiness to be like a virus that reaches every place in a sick body
I turned my home into a water bed and her breasts into dark sand castles
She gave me her metaphors, her bottles of gins and her North Africa stamp collection.
At night we would talk in dreams, back to back and we would always, always, agree.
The sheets were so much like our skin that we stopped going to work.
Love became a strong big man with us, terribly handy, a proper liar, with big eyes and red lips.
She made me feel brand new.
I watch her get fucked up, lose touch, we listened to Nick Drake in her tape recorder and she told me she was a writer.
I read her boook in two and a half hours and cried all the way through as watching Bambi.

She told me that when I think she has loved me all she could, she was gonna love me a little bit more.
My ego and her cynicism got on really well and we would say "what would you do in case I die" or
"what if I had Aids ?" or "don't you like the Smiths" or "let's shag now".We left our fingerprints all around
my room, breakfast was automatically made, and if it would come to bed in a trolley, no hands,
we did compete to see who would have the best orgasms, the nicer visions, the biggest hangovers.
And if she came pregnant we decided it would be God hand's fault.

The world was our oyster.
Life was life.

But then she had to go back to London, to see her boyfriend and her family and her best friends and her pet
called "Gus".
And without her I've been a mess. I've painted my nails black and got my hair cut.
I open my pictures collection and our past can be limitless and I know the process is to slice each
section of my story thinner and thinner until I'm left only with her, I've felt like shite all the time
no matter who I kiss or how charming I try to be with my new birds.
This is the point, isn't it ? New birds that will project me along a wire from the underground into the air,
into the world.

www.youtube.com/watch?v=dvJoEy57WNw

[Midnight]

Bond Of Blood, των Bathory:

Father, who are in the sky,
hold thy hand above me,
mighty is the raging wave
on which I ride.

Mother, who awaits me ashore,
let your golden hair down,
it will shine and guide me
through the raging storm.

Brother, who fell in foreign land,
blessed thy soul, a warrior's
living on through your sword
now in my hand.

Sister, who for my return sings,
shed no more tears for my well,
I can hear your voice clear now
in the wind.

Heading north after long a journey,
we have sailed for so very long,
heavy seas, endless sky above us,
heading north, going home.

[Swollen]

I have crossed the seas, I have left cities behind me,
and I have followed the source of rivers towards their
source or plunged into forests, always making for other
cities. I have had women, I have fought with men ; and
I could never turn back any more than a record can spin
in reverse. And all that was leading me where ?
To this very moment...

I sink below the waves
is this what I've been looking for ?
it seems
I've found someone to die for
someone to lie for...
I've drunk my fill of misery
it's time to move on
Restless and forgiving
it will lead me to the Grave
Let's leave for other worlds
leave the future behind
Here...my will has been spent
Let us depart...
Before the night steals upon us
The Wretchedness of another day
The wish, the want, to stay in the dream state,
can leaving this mortal coil be seen as a new
departure?, or a return to a permanent dream state ?
To feel to never want to wake. For here my will has
Been spent...



ανατριχίλες

[Midnight]

I never wanted to know
Never wanted to see
I wasted my time
Till time wasted me

[Swollen]

Βαριά βαλίτσα σου 'κοψε το χέρι
και φορτωμένη γέρνεις ως τη γη
μα πιο πολύ στην τσέπη σου βαραίνει
ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή

Φουρτουνιασμένο πέλαγο
και 'μεις τρύπια καράβια
κι ως μοναξιά ο θάνατος
κάνει νερά στα αμπάρια

Παραπατώντας σαν την πεταλούδα
τρέχεις για να προλάβεις ν' ανεβείς
Δάκρυα στα μάτια και το φιλί του Ιούδα
όταν γυρίσεις απ' τη σκάλα να με δεις

Αεροδρόμια, σταθμοί, πολύβουα λιμάνια
ξερά χωρίς γλυκό νερό του χωρισμού ποτάμια

ξανάκξανάκξανά..

[carheart]

Death in June - The Only Good Neighbor

Medusa's head, I've planted on a pillow
Invoking the runes:
Hagalaz, Isa, and Tiwaz
and even Nauthiz just for good measure
This gift is for you
My foul-mouthed neighbor
It's just the beginning of your ... cancer
Those spikey thorns are deep within
Piercing, slashing, not so slowly
taking pleasure in devouring
Out of my life
Your misery shall be
My southern existence
My simple, easy victory
Now the stars
They are so plenty
Amongst the Gums
Your home dies empty
You're deep in hell
Your head on a platter
You were a waste of space
You didn't matter
I'll be happy
as happy as can be
Your sacrifice, your nothingness
My beautiful, silent liberty

b.u.m.p.

[00i00]

Jesus Was Way Cool
King Missile _Mystical Shit_ Shimmy Disc


Jesus was way cool

Everybody liked Jesus

Everybody wanted to hang out with him

Anything he wanted to do, he did

He turned water into wine

And if he wanted to

He could have turned wheat into marijuana

Or sugar into cocaine

Or vitamin pills into amphetamines



He walked on the water

And swam on the land

He would tell these stories

And people would listen

He was really cool



If you were blind or lame

You just went to Jesus

And he would put his hands on you

And you would be healed

That's so cool



He could've played guitar better than Hendrix

He could've told the future

He could've baked the most delicious cake in the world

He could've scored more goals than Wayne Gretzky

He could've danced better than Barishnikov

Jesus could have been funnier than any comedian you can think of

Jesus was way cool



He told people to eat his body and drink his blood

That's so cool

Jesus was so cool

But then some people got jealous of how cool he was

So they killed him

But then he rose from the dead

He rose from the dead, danced around

Then went up to heaven

I mean, that's so cool

Jesus was way cool



No wonder there are so many Christians

[sabbattack]

και ας μη το έπαιξες απόψε ρε Πανάρα, εγώ σε αγαπάω κούκλε. Γάμησε το live:

Time takes care of the wound
So I can believe
You had so much to give
You thought I couldn't see

Gifts for boot heels to crush
Promises deceived
I had to send it away
To bring us back again

Your eyes and body brighten
Silent waters, deep
Your precious daughter in the
Other room, asleep

A kiss "Goodnight" from every
Stranger that I meet
I had to send it away
To bring us back again

Morning theft
Unpretender left
Ungraceful

True self is what
Brought you here, to me
A place where we can
Accept this love

Friendship battered down by
Useless history
Unexamined failure

But what am I still to you
Some thief who stole from you?
Or, some fool drama queen
Whose chances were few?

That brings us to who we need
A place where we can save
A heart that beats as
Both siphon and reservoir

You're a woman, I'm a calf
You're a window, I'm a knife
We come together
Making chance in the starlight

Meet me tomorrow night
Or any day you want
I have no right to wonder
Just how, or when

You know the meaning fits
There's no relief in this
I miss my beautiful friend

I have to send it away
To bring her back again.

[Agoraphobic_S.I.]

πάμε κι άλλο χάσμα.

Πέρασαν χρόνια και γυρίζω
και θα χαράξω όσα το δρόμο τους τραβήξαν
μ'όλες τις σκέψεις της αλήθειας
τώρα κλεισμένες πόρτες που ποτέ τους δεν ανοίξαν.
Ξέρω, τα πάντα έχουν αλλάξει
κι όμως θυμάμαι πως το χρώμα τους γνωρίζω
γύρισα σκοτεινός, νεκρός κεραυνός
εφιάλτης, πόνος, λιώνω στο κεφάλι σα νεκρός.

Ξύπνησα πάλι κουρδισμένος
σα να με γέννησε η ίδια ιστορία
σ'αυτή την πόλη εγκλωβισμένος
παραπατώ στου χρόνου την αμηχανία.
Ψάχνω στο όμορφο παρόν μου
και βρίσκω ανθρώπους που στο πρόσωπο μου μοιάζουν
μα όταν σκεφτώ την απουσία μου, φως
έγινα σκιά, χαραμίστηκα για να΄μαι δυνατός.

Μες το μυαλό μου λογική και απάτη
λέξεις χαμένες μέσα στο σκοτάδι
θα το πιστέψω πως αυτό που ζω είναι η ζωή μου
φυλακισμένος σε κλουβί.

Μόνο για να'μαι προδωμένος
θα ζήσω χρόνια μιζέριας γεμάτα ευτυχία
κι απ'τη ζωή μαγνητισμένος
θα κρατηθώ κενός με ηλίθια αστεία.
Ξέρω, θα ζω για να υπάρχω
κι όμως δε βλέπεις το φως στο παράθυρο που ανοίγω
πόσες φορές θα σου το πω, είμαι εδώ
είμαι ζωντανός κι ήρθα πάλι να σε βρω.

Κλώνος