ο Κίνημα της Βραδύτητας προσπαθεί να βάλει φρένο στον φαύλο κύκλο καταναλωτισμού και εργασίας. Και προτείνει σεμινάρια γιόγκα, συναυλίες, περιπάτους, «αργά» γεύματα. Φυσικά, όλα με το πάσο μας
Πόσο πολλοί άνθρωποι λαχταρούν κρυφά μια ζωή στη λωρίδα αργής κυκλοφορίας» ομολογούσαν τις προάλλες οι «Τimes» στο κύριο άρθρο τους. «Πόσο πολλοί αναπολούν με νοσταλγία τις ημέρες που μπορούσες να παρατείνεις το μεσημεριανό διάλειμμα για φαγητό, να περιπλανηθείς στη φύση, να γράψεις μακροσκελή γράμματα και να παρατήσεις για λίγο τα επαγγελματικά σου έγγραφα για να σκεφτείς. Πόσο πολλοί όμως φοβούνται μήπως μείνουν πίσω στην επιταχυνόμενη κούρσα της ζωής και τρώνε στα γρήγορα ένα σάντουιτς στο γραφείο, πατούν τέρμα το γκάζι στον αυτοκινητόδρομο, στέλνουν γρήγορα e-mails και διαβάζουν διαγώνια τα χαρτιά τους γαβγίζοντας παράλληλα εντολές στο κινητό».
«Έπρεπε να μπει λίγο φρένο σε αυτόν τον φαύλο κύκλο καταναλωτισμού και εργασίας», λέει η Πάτελ. «Από τη βιομηχανική επανάσταση και μετά, η ταχύτητα συνεχώς αυξάνεται. Και σήμερα όμως, όσοι γνωστοί μου δεν έχουν χάσει τη δουλειά τους, τείνουν να εργάζονται ακόμα σκληρότερα. Όσο για τους απολυμένους και τους ανέργους, είναι αναμφισβήτητα πολύ επώδυνο, παράλληλα όμως είναι και μια ευκαιρία να σκεφτούν τι πραγματικά θέλουν από τη ζωή, να εκτιμήσουν κάποια από τα πράγματα που ενδεχομένως έχασαν ενόσω έτρεχαν πέρα δώθε».
Το Κίνημα της Βραδύτητας έχει τις ρίζες του στην Ιταλία, όπου εστίασε αρχικάπού αλλού- στο φαγητό. Αντιδρώντας το 1986 στο άνοιγμα ενός ταχυφαγείου «ΜcDonald΄s» στην Πιάτσα ντι Σπάνια της Ρώμης, ο Κάρλο Πετρίνι ίδρυσε την οργάνωση Αργό Φαγητό (Slow Food), η οποία έχει φτάσει να διαθέτει σήμερα 83.000 μέλη και 800 τοπικά παραρτήματα σε 122 χώρες. Στόχος της η διατήρηση και η προώθηση της τοπικής, παραδοσιακής κουζίνας- και η απόλαυση του φαγητού σε όλα τα στάδια: από την καλλιέργεια, την παραγωγή και την παρασκευή έως την αργή κατανάλωση- κατά προτίμηση με συγγενείς και φίλους.
Ολο το άρθρο από τα ΝΕΑ εδώ
