Ίσως κάνω κάποια στιγμή το πιο-μεγάλο-ποστ, αλλά να σημειώσω στα γρήγορα ότι η διοίκηση έπιασε δουλειά αργά και της πρότειναν μερικούς παίκτες τους οποίους έκανε προσπάθεια να πάρει. Αποδείχτηκε ότι πολλοί από αυτούς δεν το άξιζαν και το αποτέλεσμα το είδαμε - ξηλώθηκε όλο το σύστημα των σκάουτερ (λέγε με Βέλιτς) και φτιάξαμε νέο, πολυπρόσωπο και με προοπτική για πολύ πιο γερή ακαδημία με την "golden team".

Το θέμα είναι να πέφτει το φταίξιμο εκεί που πρέπει. Η διοίκηση ρίχνει χρήμα (και κρίνει τους πάντες), οι σκάουτερ βλέπουν παίκτες, ο τεχνικός διευθυντής και ο προπονητής επιλέγουν παίκτες, ο πρώτος από τους δυο τους αγοράζει και ο δεύτερος τους βάζει να παίξουν. Θεωρώ χαζομάρα να κρίνουμε το πολυμετοχικό ως σύστημα γενικά από την πρώτη χρονιά του, με το δεδομένο ότι δεν είχε ακόμα τον χρόνο να αλλάξει τίποτα (πέρα από το να ρίξει χρήμα που προφανώς μόνο του δεν κάνει τίποτα) και ενώ φαίνεται καθαρά από την απόφαση των μετόχων να ξηλώσουν τον Βέλιτς, μια διάθεση να κριθούν όλοι.

Εξάλλου η διοίκηση, πέρα από το σύστημα σκάουτιν και την αναμόρφωση των ακαδημιών, έχει πράξει και κάποια άλλα πράγματα φέτος, τα οποία ήταν ομολογουμένως δύσκολα. Όπως φαίνεται με πολλά εμπόδια καταφέρνει να χτίσει το γήπεδο στον Βοτανικό, ενώ έφυγε και τον καρκίνο τον γκαγκατση. Λεφτά επίσης ρίχνουν και συνεχίζουν να ρίχνουν στην ομάδα απότι φαίνεται. Η στήριξη στον Τεν Κάτε γενικά είναι σωστή νοοτροπία, δε γίνεται να λέμε κάθε χρόνο ότι δεν αφήνουμε τους προπονητές να παράγουν έργο και στην πρώτη ευκαιρία να θέλουμε οι ίδιοι να τους φάμε (αν και η κρίση για τον Χενκ πρέπει να γίνει μετά τα πλέι οφ, αν και εκεί η ομάδα δείξει κακό πρόσωπο, ίσως απλά όντως να μην κάνει - αλλά και πάλι πολύ καλά κάνουν και τον στηρίζουν, δεν είναι καθόλου ώρα να νιώθει ανασφαλής).

Γενικά λοιπόν, αν και έχουν γίνει μαλακίες, κάποιες από τις οποίες τις περιμέναμε (κυριότερη η ΜΑΛΑΚΙΑ με τις κόντρες οπαδικού Τύπου, που καλά κάνει και καταδικάζει ολόκληρο ο Βγενό), είναι πολύ νωρίς να κρίνουμε την επιτυχία ενός συστήματος που αφορά την κορυφή της πυραμίδας. Δηλαδή αν έναν παίκτη τον κρίνεις (παρακινδυνευμένα) μετά από μια ολόκληρη χρονιά, έναν προπονητή μετά από δυο χρόνια και έναν τεχνικό διευθυντή από τρία (εκτός από κραυγαλέες περιπτώσεις τύπου αλεφα), μια διοίκηση μάλλον θέλει παραπάνω.

Απλά και μόνο επειδή ανάμεσα στους μετόχους βρίσκεται πλέον ο Βγενόπουλος, που εμένα με εκφράζει σε πάρα πολλα, περιμένω. Είναι πιο σημαντικό από κάθε άλλη φορά να βγούμε δεύτεροι, γιατί λεφτά υπάρχουν πλέον να έρθουν παίκτες, αρκεί να έχουν και κίνητρα.

Και όχι, αυτό ήταν το μικρό ποστ.