Οτι και να πει κανεις για αυτην την μπαντα ειναι λιγο.
φυσικα την προσκυνουν οι ΣΤΟΝΕΡΑΔΕΣ για την στροφη τους στα 90ς,απο τον 5ο δισκο(blind και δωθε) οπου κινηθηκαν σε πιο γκρουβυ χεβυ μεταλ μονοπατια,ομως η τεραστια αυτη μπαντα απο την Βορεια Καρολινα εχει ενα μεγαλο πανκ παρελθον,το οποιο εγραψε τεραστια ιστορια στον χωρο αυτο.
Στον δευτερο αυτον δισκο τους,οι c.o.c μπλεκουν τον ηχο τους και γινονται πιο κροσσοβερ,τιγκαρουν στην σκατοψυχια,και εχουν εναν εντελως ιδιομορφο ηχο:ο λεγομενος "stop and go" με κοψιματα και ξεσπασματα απο το πουθενα.
Ηχητικα ειναι αρκουντως βαρυς αλλα και κατανοητος,οι στιχοι ειναι τοσο μα τοσο καμμενοι και κατεστραμμενοι και σκατοψυχοι-κανενα μελλον για οτιδηποτε ομορφο.ο δισκος απογειωνεται απο το positive outlook και επειτα,και γινεται τοσο δυνατος,που μπορει κανεις ευκολα να τον θεωρησει μνημειωδη.τα κομματια μετα απο και το prayer ηχογραφηθηκαν σε αλλο στουντιο,και ειναι τοσο σαπια και παρακμιακα,που νιωθεις οτι το σωμα σου ειναι γεματο σκατα.
εξωφυλλο απο τον pushead,αλλο ενα δειγμα πολυ μεγαλης δουλειας.
προτεινομενος για ολους,ακομα και για τους ΣΤΟΝΕΡΑΔΕΣ,αλλα και για βρωμοποδαρους οπαδους του μαηλς ντεηβις.