Nausea-Extinction (1989)
Σχηματιστηκαν στην Νεα Υορκη το 1987,συγκεκριμενα σε καταληψη στο lower east side και σε αντιθεση με της μπαντες της εποχης και της περιοχης τους(youth of today,side by side,gorilla biscuits,cro mags,a.f) ακολουθησαν ενα εντελως διαφορετικο μονοπατι στον hardcore punk ηχο.
Σαφως επηρεασμενοι απο μπαντες τοσο διαφορετικες οπως οι black sabbath και οι Amebix,οι Crass και οι Discharge,συνδυασαν το κλασσικο αναρχο-πανκ με τον μεταλλικο ηχο,οχι ομως σαν crossover,ουτε σαν metalcore,αλλα πιο υπογεια,σαπια και αντιεμπορικα.
Τα φωνητικα που ανηκουν σε 2 τραγουδιστες (απο τον Al και την Amy-μετεπειτα γυναικα του Roger miret των Agnostic front),σταθηκαν σημειο αναφορας σε ολες τις μπαντες που θα χρησιμοποιουσαν αυτο το διπολο απο την δεκαετια του 90 εως σημερα,οι κιθαρες ειναι αρκουντως heavy και σαπιες,στα τυμπανα ο Roy Mayorga(μετεπειτα Soulfly) δημιουργει ενδιαφεροντες ρυθμους,οι οποιοι απεχουν απο το τυπικο κλωτσομπουνι.
Το μοναδικο αυτο στυλ που ειχε η μπαντα εσκασε σαν βομβα στην τοτε σκηνη με την κυκλοφορια του πρωτου αυτου δισκου,του Extinction που βγηκε απο την Profane existence.Μεχρι εκεινη την στιγμη οι μονοι που ειχαν συνδυασει ετσι το πανκ με το μεταλ ηταν οι Amebix,αλλα οι Nausea πηγαν αυτο το στυλ ενα επιπεδο παραπανω με την πολυμορφια των συνθεσεων και τον καθαρα πολιτικο στιχο.
Σε μια εποχη που οι περισσοτερες πανκ και χαρντκορ μπαντες αναλωνονταν ειτε σε υπερταχυτητες,ειτε σε επιμειξιες με μεταλ και ανεξαρτητους ηχους,οι Nausea σταθηκαν μαζι με μπαντες οπως οι Hellbastard πρωτοποροι ενος κινηματος που στην δεκαετια του 90 και του 00 θα γνωριζε την καθολικη αποδοχη του punk,hardcore αλλα και μεριδα του metal κοινου:τo crustcore.
ο δισκος ειναι πραγματικα υπερανω κριτικης.αργες ταχυτητες(κυριως) συνυπαρχουν με γρηγορες,αλλα οχι ΤΟΣΟ γρηγορες,οι στιχοι ειναι εκπληκτικοι και αναφερονται στην σαπιλα του πλανητη,ενω το layout του δισκου(που γινεται μια τεραστια αφισα) αποτελει συνεχιστη της μεγαλης παραδοσης που δημιουργησαν πρωτοι οι Crass.
κατι μου λεει οτι ατομα οπως οι χολοκωστας γουιτσκιλερ,αλλα και οπαδοι του Death/doom metal θα τον γουσταρουν πολυ αυτον τον δισκο.Α!και ο καρχαρτ,ο οποιος θα ηθελε να ακουσει μια σωστη(γκουχου...)επιμειξια του πανκ με το μεταλ,και οχι οπαδικες προκυρηξεις...(μπελλ...τολλς...)
Originally Posted by Razor
