Με τη Ρεάλ παίζαμε, αλλά όταν νικάς 55-27 στο 28', 60-42 με τη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου και ένα λεπτό πριν το τέλος βρίσκεσαι πίσω 63-64 (χάνοντας μέχρι το 36' ΟΛΑ τα αμυντικα ριμπάουντ και όλες σχεδόν τις επιθέσεις από πουλήματα της μπάλας και όχι άστοχα σουτ) δεν έχεις κουράγιο να πανηγυρίσεις.
Αφού να φανταστείς ότι το νικητήριο καλάθι του Μάιλς ήταν το μοναδικό που βάλαμε στο τελευταίο δεκάλεπτο (οι υπόλοιποι 6 πόντοι ήταν με βολές)! Τον καρκίνο βγάλαμε...
Για την πρόκριση μας τα γάμησε λίγο η ήττα της ΤΣΣΚΑ στο Μιλάνο, αλλά αν πάρουμε Τούρκους και Ιταλούς εδώ λογικά περνάμε.