Δεν είπα σε κανένα να διαβάσει ρόζα, ανέφερα το συγκεκριμένο βιβλίο επειδή είναι εξαιρετικά οντόπικ. Για το άλλο:Originally Posted by Helm
Η ιστορία δεν εξελίσσεται γραμμικά, έχει νίκες και ήττες, κάμψεις και ανατάσεις, επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις. Λένε διάφοροι -όπως ο κύριος στο λινκ που έδωσα- οτι στις εποχές αντεπανάστασης και ήττας του κομμουνιστικού κινήματος εμφανίζονται κατα κύριο λόγο δύο πρόσωπα της αριστεράς. Το ένα είναι αυτό της ορ8οδοξίας και του δογματισμού. Έχουμε κατοχή και προσπα8εί να κρατήσει όλα τα τρόφιμα στο κελάρι μην τυχόν και τα κλέψουνε και το κάνει τόσο καλά που αυτά σαπίζουνε. Στην ελλάδα το ΚΚΕ είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του προσώπου. Του είναι αδύνατο να αμφισβητήσει τις "παραδοσιακές" δομές του κομμουνιστικού κινήματος οργανωτικά και πολιτικά, δεν παράγει 8εωρία και στρατηγική, αναμασάει με βιβλικό-χριστιανικό τρόπο τα κατορ8ώματα των ηρώων του, έχει τις αγιογραφίες, τα όσια και τα ιερά του. Η διαλεκτική 8εωρία καταλήγει στον χριστιανισμό της κανέλλη, ο διε8νισμός σε έναν στείρο πατριωτισμό, ο ιστορικός υλισμός σε εικονίσματα του παρελ8όντος, η οργάνωση του επαναστατικού υποκειμένου σε μια αστεία γραφειοκρατική απομίμηση του κόμματος νέου τύπου. Η επανάσταση μεταφέρεται σε ένα μακρινό μέλλον ωσάν Δευτέρα Παρουσία και μέχρι τότε μεταφράζεται σε συγκυβερνήσεις, κοινοβουλευτισμό και δειλούτσικα προτάγματα όπως το λαϊκή οικονομία/λαϊκή εξουσία.
Το άλλο πρόσωπο είναι ο ρεφορμισμός. Στην ευρώπη υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα, στην ελλάδα είναι φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ και έχει όλα τα χαρακτηριστικά που ανέπτυξα σε άλλα ποστ. Αυτές είναι οι δύο όψεις του νομίσματος. Μπορεί/πρέπει να υπάρξει τρίτος δρόμος; Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει; Να δυο ωραίες ερωτήσεις για όλους.
Περι χρησιμότητας του ΣΥΝ στην πολιτική σκηνή δεν έχω στα8ερή 8έση, οι εξελίξεις 8α το δείξουν. Το ερώτημα είναι "χρήσιμος για ποιόν;". Για να βρε8εί μια νέα ισορροπία (πχ ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ) απο τα συγκροτήματα Λαμπράκη-Μπόμπολα-Αλαφούζου ώστε να συμμαζευτεί η κρίση του πολιτικού σκηνικού; Έχω την αίσ8ηση οτι ακόμα και αν κυβερνήσει αυτό το μόρφωμα η επί8εση μετά την πρόσκαιρη αnακούφιση 8α είναι ακόμα σκληρότερη όπως στις ενωτικές κυβερνήσεις σοσιαλιστών-κομμουνιστών στη γαλλία 86-95 που επανήλ8αν στον λεπενισμό/σαρκοζισμό. Ίσως να δούμε έναν καραμανλισμό/καρατζαφερισμό όταν ο κόσμος της αριστεράς που πίστεψε στο τσίπρενλούμπεν δει τις προσδοκίες του να παίρνουν το μπούλο. Γιατι κακά τα ψέμματα, η αριστερά απο τη φύση της δεν είναι εδώ για να συμβιώσει με το κεφάλαιο και να "κυβερνήσει" απλώς, αυτό είναι καταδικασμένο να χάσει. Κι εγώ φοβάμαι γιατί όποτε κερδίζει (σπάνια), κερδίζει υπέροχα η παλιοπουτάνα αλλά όποτε χάνει, πονάει πολύ ρε αδερφάκι.
