Α, δεν τα συγκρίνω. Δηλαδή, πες ότι είναι μια (πολύ ουσιαστική) εξέλιξη του Hex. Δεν μπορώ να δώσω χαρακτηρισμό, μοναδικός ήχος. Με λίγα albums θυμάμαι να έχω κολλήσει τόσο όσο με το συγκεκριμένο τον τελευταίο 1,5 μήνα. Μια η απίστευτη πραγματικά παραγωγή του Graham Sutton (μόνο αυτός έχει μείνει από την αυθεντική σύνθεση του Hex νομίζω), μια το ότι ακούω μέσα τ'αγαπημένα μου συγκροτήματα : no-man, Talk Talk (ο Lee Harris συμμετέχει κιόλας) κ.ά., ε, δεν ήθελε και πολύ. Checkαρε το πάντως, απ'τα albums της δεκαετίας imo.