Δεν έχω πρωτοσέλιδο, αλλά δεν είναι και οff-topic. Από το σημερινό άρθρο του Στέφανου Χάρη:

Θέλω σήμερα, φίλε αναγνώστη, να ξεκινήσω με μια αποκλειστική είδηση. Το είχα πάντα καημό στη ζωή μου να ζήσω τη χαρά ενός αποκλειστικού ρεπορτάζ. Είχα φτάσει μέχρι του σημείου να νιώθω κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στους επιφανείς συναδέλφους που χρόνια τώρα βγάζουν ειδήσεις με την ευκολία που άλλοι βγάζουν γκόμενους.

(Δεν ήταν λίγες οι φορές που αναρωτιόμουν «γιατί, Θεέ μου, όλοι αυτοί και όχι εγώ», και για τους γκόμενους και για τις ειδήσεις?)

Σήμερα βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω σε πρώτη αποκλειστική την είδηση που έφτασε στο φαξ μου από άγνωστο αποστολέα. Αφορά λοιπόν τον Δήμο Μούδρου στη Λέσβο και αυτούς που πήραν μέρος στις δημοτικές εκλογές της Κυριακής. Ποιοι ήταν οι υποψήφιοι; Διάβασε το αναλυτικό ρεπορτάζ (τστστς? έσκισα) και θα καταλάβεις:

«Δήμος Μούδρου Λέσβου
Εγγεγραμένοι 6.482 Ψήφισαν 3.074 Συμμετοχή 47,42%
Εγκυρα: 2.922 Ακυρα/Λευκά: 152 Εδρες 13
Υποψήφιοι
Αδαμίδης Κωνσταντίνος του Στυλιανού Ψήφοι: 1.511 Ποσοστό 51,71%
Πανταζής Σαράντης του Χρυσάφη Ψήφοι: 1.411 Ποσοστό: 48,29%»

Ναι φίλε αναγνώστη! Ο αγαπημένος μου Σαράντης Πανταζής ο εκδότης, ο διευθυντής, ο άνθρωπος, η μετεμψύχωση του Αντι Γούρχολ, ο μύθος πίσω από την «Αθλητική Μακεδονίας - Θράκης», κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος. Αυτός που έφτιαξε τα ωραιότερα και σουρελιστικότερα πρωτοσέλιδα στην ιστορία της έντυπης αθλητικογραφίας ζήτησε την ψήφο του λαού.

Οπως διάβασες, μόλις για λίγα ψηφάκια έχασε την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος πολίτης στον Δήμο Μούδρου. Αλλά τι έχει εκτιμήσει ο λαός σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, για να εκτιμήσει τη διάθεση του Σαράντη να ασχοληθεί με τα κοινά; Ποιος καλλιτέχνης που δεν κολάκεψε το πλήθος προτιμώντας να υπηρετεί την Τέχνη του έζησε τη λαϊκή αναγνώριση; Κανείς?

Κάτι μου λέει, όμως, ότι δεν έχει πει την τελευταία του κουβέντα. Ευελπιστώ ότι θα την πει με ακόμα ένα πρωτοσέλιδο που θα αφήσει εποχή.

edit: Btw, έψαξα και βρήκα ότι το σημερινό πρωτοσέλιδο του Σαράντη γαμεί: