Το πρόβλημα αυτό είναι άσχετο με την ηλ. συνταγογράφηση, εφόσον η ίδια πολιτική προσανατολισμού σε φθηνές θεραπείες μπορεί να ισχύσει και χωρίς αυτήν. Από εκεί και πέρα, είναι λογικό να χρειάζεται ένα μηχανογραφικό σύστημα που να περιορίζει πλαστές συνταγογραφήσεις τις οποίες χρεώνεται το Δημόσιο και να επιτρέπει μία καλύτερη αντίληψη των ροών του οργανισμού.
Όσον αφορά τις προμήθειες, τι σημασία έχει αν η διαχείρηση γίνεται εσωτερικά από τον ίδιο τον οργανισμό ή αν ανατίθεται σε κάποιον ιδιώτη; Το δεύτερο είναι σχετικά ασυνήθιστο ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά είναι σαφώς πολύ καλή λύση για την σωστή διαχείρηση των προμηθειών εάν ένας οργανισμός δεν έχει προσωπικό με την αντίστοιχη γνώση και εμπειρία στο supply management. Έχε υπόψη ότι:
α) το τμήμα εφοδιασμού ΔΕΝ επιλέγει τι χρειάζεται ο οργανισμός και τι όχι, απλώς αναλαμβάνει το procurement (έρευνα αγοράς, κλπ.) με συστηματοποιημένο τρόπο που δίνει σημαντικό όφελος στον οργανισμό (έγκαιρη παράδοση, αύξηση ποιότητας υλικών, μείωση κόστους, μείωση κόστους αποθήκης, κλπ.).
β) οι δημόσιοι οργανισμοί αδυνατούν να προσελκύσουν εξειδικευμένο προσωπικό, εφόσον δεν μπορούν να προσφέρουν τα κατάλληλα κίνητρα όπως οι ιδιωτικές εταιρίες. Κλασσικό πρόβλημα, παραδείγματος χάριν, είναι η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού σε IT management, το οποίο οδηγεί αναγκαστικά τους δημόσιους οργανισμού στην προμήθεια πληροφοριακών συστημάτων μέσω διαγωνισμών.