Iron Maiden - Senjutsu (2021)

[OniBocho]

Δεν υπάρχει κάποιος λόγος να γίνει thread με λίστες, ληστές, album της χρονιάς κτλ. Ήρθαν οι απόλυτοι καυλέουρες και τα γάμησαν όλα, κλειδώνοντας το ζήτημα χωρίς πολλά πολλά.

Μιλάμε για εξωφρενικά πράγματα, σίγουρα θα γράψω περισσότερα πράγματα μετά από 4-5 σερί ακροάσεις σήμερα. Αυτή η μέρα, αυτός ο μήνας, αυτός ο γαμημένος χρόνος, μόλις έγιναν καλύτερα.

[OniBocho]

Είσαι ηλίθιος αγοράκι μου; Βάζουμε ότι θέλουμε, όπου θέλουμε, όποτε θέλουμε. Κάνε δικό σου ποστ και βάλε το εδώ και ένα μήνα γνωστό tracklist κι εξώφυλλο. Γελοίο βλακόμουτρο.

[atom_smasher]

Ως τωρα παντως τα 3-4 που ακουσαμε καλα ειναι για την ηλικια τους αλλα ως εκει.

[OniBocho]

Γέρασες, δόλιε atom_smasher. Για αυτό τα λες αυτά!

[Raven Lord]

Είσαι ηλίθιος αγοράκι μου; Βάζουμε ότι θέλουμε, όπου θέλουμε, όποτε θέλουμε. Κάνε δικό σου ποστ και βάλε το εδώ και ένα μήνα γνωστό tracklist κι εξώφυλλο. Γελοίο βλακόμουτρο.

μαλάκα, το τερμάτισες

[atom_smasher]

Γέρασες, δόλιε atom_smasher. Για αυτό τα λες αυτά!

ναι είχα βάλει να ακούσω όλοκληρη την δισκογραφία τους πρόσφατα και ομολογώ ότι θα ήθελα και εγώ να είμαι συνταξιούχος από τα 45...Αλλά κακά τα ψέμματα, το μεταλ δεν περιμένει από τους μειντεν τίποτα πλέον, κάνανε το χρέος τους και με το παραπάνω.

[OniBocho]

Μετά από 6-7 ακροάσεις του δίσκου, μπορώ να πω ότι δεν είναι εύκολος και συνηθισμένος ήχος. Δεν έχω καταφέρει να αράξω στο σπίτι με ησυχία και να προσέξω πολλές λεπτομέρειες που θα ήθελα, όταν έρθει το box-set ελπίζω πως θα αφιερώσω ένα απόγευμα Κυριακής, ώστε να το ακούσω όπως του πρέπει.

Από τα κομμάτια έχω ξεχωρίσει τα Death of the Celts, The Parchment, The Time Machine και το ομώνυμο Senjutsu, το οποίο στα αυτιά μου λειτουργεί ως εξαιρετική εισαγωγή για το Stratego που μαζί με το TWOTW είναι θα λέγαμε τα χιτάκια του δίσκου, αυτά που θα μπορούσες να ακούσεις για παράδειγμα σε ραδιοφωνική εκπομπή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι παρόλη τη μεγάλη διάρκεια του δίσκου, δεν κουράζει, τουναντίον και αυτό δείχνει όρεξη απ' τους Maiden, που σε μια ελεύθερη μετάφραση αυτού που είπε ο atom_smasher πολύ σωστά, δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν κι όμως μας προσφέρουν πλούσιο κι ενδιαφέρον υλικό.

Το μόνο που θα ήθελα να ακούσω και μου "έλειψε" απ' τα κομμάτια, είναι διφωνίες. Μάλιστα, υπάρχουν σημεία που το μυαλό μου περιμένει ότι θα ακουστούν, ως κάτι απολύτως φυσικό κι αναμενόμενο. Ποιος ξέρει, ίσως για αυτό να μην τις ήθελαν και οι ίδιοι.

[Jacknife]

Αναμενόμενα εξαιρετικός δίσκος. Τον παράγγειλα.

[atom_smasher]

7.25, μαζί με:
Brave New World, 7.25
The Book of Souls, 7.25

Πάνω από:
Virtual XI, 6.75
Dance of Death, 6.75
AMOLAD, 6.75
The Final Frontier, 6.75
No Prayer for the Dying, 6.75

Μιά τίμια δουλειά. Δεν βάζει φωτιά στην ασφαλτο, αλλά όπως είπε και ο Ομπιουάν παραπάνω, δεν περιμένουμε τίποτα άλλο πλέον.

[tsimpouklano]

Αυτή η μέρα, αυτός ο μήνας, αυτός ο γαμημένος χρόνος, μόλις έγιναν καλύτερα.

Αυτή εδώ η ατάκα με έκανε να σκεφτώ με ποιους δίσκους και ποια συγκροτήματα όντως, πέρα από την χαρά της ακρόασης, η όλη κυκλοφορία τους αναδύεται ως κοινωνικό γεγονός, που το συνοδεύει με συναισθήματα χαράς, ανυπομονησίας, από αυτά που δεν αντέχεις να περιμένεις για να ακούσεις, να πάρεις να μυρίσεις το booklet όπως έκανες μικρός. Οι Iron Maiden ανήκαν και ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, με τα ίδια συναισθήματα να συνοδεύουν κάθε κυκλοφορία, μόνο που - δυστυχώς - αυτό που έφτανε στα αφτιά (για ένα σύνολο λόγων και αιτιών, είτε ξεκάθαρα υποκειμενικών είτε πιο "αντικειμενικών) να μην επιμηκύνει την χαρά ή/και να ταΐζει την ανυπομονησία γύρω από την προσμονή της κυκλοφορίας (μία πτωτική πορεία από το AMoLaD, θα μπορούσε να πει κανείς, πάλι για το ίδιο σύνολο λόγων και αιτιών).

Το Senjutsu, όμως, ήρθε να αλλάξει την εξέλιξη των πραγμάτων. Παρόλο που η ανυπομονησία, μάλλον ως μόνιμη και σταθερή παράμετρος όταν ανακοινώνεται νέος δίσκος Maiden, έδωσε την θέση της σε ένα πολύ μέτριο πρώτο single, The Writing On The Wall (που ως single ήταν μέτριο, μέσα στο δίσκο πιστεύω βρίσκει την θέση του) και η εξέλιξη φάνταζε για έναν ακόμα δίσκο η ίδια, ήρθε το δεύτερο single, Stratego, να αλλάξει εντελώς τα πράγματα. Μία ενέργεια που φαίνεται να έλειπε (ή να μού έλειπε), με πολύ ωραίο riff, ωραίο ρεφρενάκι, που σε συνδυασμό με την πολύ σωστή διάρκεια του κομματιού κόλλησε για μέρες στο repeat. Έτσι, λοιπόν, η αρχική μεεεεεχ διάθεση έδωσε την θέση της σε κάτι που θέλαμε να το περιμένουμε. Και νομίζω αυτό είναι και το κυριότερο - και πιο όμορφο - που μπορούν να κάνουν οι Maiden εν έτει 2021 δ ι σ κ ο γ ρ α φ ι κ ά, να ομορφαίνουν την μέρα σου όταν με αγωνία ετοιμάζεσαι να πατήσεις το play, όχι γιατί συμβατικά πρέπει να ακούσεις το νέο Maiden (όπου Maiden η όποια μπάντα μπορεί να αγαπάει πολύ ο καθένας), αλλά γιατί θέλεις να ταξιδέψεις για μία ακόμα φορά μαζί τους.

Highlights: Stratego, Lost In A Lost World, The Parchment, Hell On Earth

[Lazyass]

[OniBocho]

Καλά τον γαμάει το Final Frontier.

Τι σεντσούζου και Book of Sauls ρε μλκ, χαχαχαχα