τελικά προσπαθούμε να πείσουμε την κοινωνία και να τη φέρουμε δίπλα μας ή είναι όλοι μισογυνικά ή φασιστικά (ή ό,τι άλλο σε κάθε θέμα) σκουπίδια που σε κάθε συζήτηση αξίζουν την ειρωνεία, την απαξίωση και γενικά ψόφο σε όλους, κάνουμε reset και χτίζουμε κάτι από την αρχή?
αν ισχύει το 2ο, οκ πάω πάσο, κάπου εκεί κοντά βρίσκομαι
αν ισχύει το 1ο, πιστεύετε ότι με το παραπάνω ύφος το καταφέρνετε? δηλαδή τα κινήματα πάνε όλα γαμιώντας (σορυ για το σεξιστικό) και έχουν απομείνει μερικές ελάχιστες εξαιρέσεις να διορθωθούν πράγμα που θα επιτευχθεί με τον κοινωνικό αποκλεισμό?
ήρεμα ρωτάω.
