Το Glacier είναι δουλεμένος δίσκος. Τη σύνθεση "Sands of Time" την φαντάζομαι πολύ άνετα μέσα στο θρυλικό EP του '85. Γενικότερα, όσα τραγούδια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως «παλιατζούρες» τα βρήκα πολύ σωστά, υπάρχουν όμως και αρκετές στιγμές που μου θύμισαν το κίνημα και τον ήχο του NWOTHM (φαντάζομαι λόγω των νεότερων μελών). Αυτές οι στιγμές μου φάνηκαν απλώς OK.
Μεγάλη αποκάλυψη για μένα το φετινό Shok Paris. Κιθάρα και φωνή άκρως συγκινητικές. Το αμερικάνικο metal όπως πρέπει να ηχεί.-
