Μια ακόμα πιο εξαιρετική εποχή.

[rat_poison]

<Λασπόνερα> χθες γιατί τα παλλουκάρια μουτζούρωσαν το μνημείο αφού ήταν θύματα της κρατικής καταστολής χοχοχοχοχοχο (...των νεκρών εξαιτίας εμπρησμού σε υποκατάστημα της τράπεζας Marfin κατά τη διάρκεια απεργιακής κινητοποίησης στης 5 Μαΐου 2010)

Κατ' αρχάς επειδή υπάρχουν διαφορετικές αφηγήσεις του τι συνέβη εκείνη τη μέρα, θα προσπαθήσω να θέσω ένα κοινό πλαίσιο γεγονότων και ανάλυσής τους. Η απεργία και η πορεία της 5ης Μαΐου δεν ήταν μία ακόμη θεατρική βόλτα στο κέντρο της πόλης από τα διαβρωμένα σωματεία του κομματικού επαγγελματικού συνδικαλισμού: Τα ΜΜΕ που τάσσονται εχθρικά ακόμα και σε οποιεσδήποτε εργατικές διεκδικήσεις (είτε αυτές είναι μαχητικές και διεκδικητικές, είτε συμβιβασμένες και με στόχο την εκτόνωση της δυσαρέσκειας και την παραμονή στο μαντρί ενός φιλελέ "συνδικαλισμού") αριθμούν τους συμμετέχοντες σε αυτήν σε περίπου 120.000

Δεν ήταν όμως μόνο ο όγκος της πορείας που έδειχνε έναν κόσμο να κατεβαίνει και να διεκδικεί που δε θα μπορούσε ποτέ να ελεγχθεί από τα κεφάλια της ΓΣΕΕ και του κάθε κομματικά κηδεμονευόμενου σωματείου βάσης, αλλά και το γεγονός ότι ακόμα και όταν η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 είχε καταλαγιάσει, είχε δημιουργηθεί ένας χώρος, ένα υποκείμενο και μία πρακτική εμπειρία πολιτικής διεκδίκησης στο δρόμο με απεργίες που είχαν όλο και περισσότερη συμμετοχή και πορείες όλο και περισσότερο μαζικές. (3 Μαρτίου, 1 Μαΐου και εν τέλει 5 Μαΐου αποκλειστικά για τις πανελλαδικές απεργίες και αποκλειστικά για το 2010)

Κι αφού λοιπόν προσπάθησα να στήσω το σκηνικό πάνω στο οποίο παίχτηκε η τραγωδία, ας περάσω στην αφήγηση

Στην Αναρχοκομμουνιστική Εφημερίδα Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΨΩΜΙΟΥ (λολ όχι, στο capital.gr) βλέπουμε τι ειπώθηκε στο δικαστήριο για το ποιους οι αυτόπτες μάρτυρες που γλίτωσαν και οι συγγενείς θεωρούν ως τους υπαίτιους του θανάτου των 3 ατόμων


Η πυρκαγιά δεν ήταν κάποιου είδους πύρινη κόλαση που έκαψε ένα τσιμεντένιο κτίριο σε δευτερόλεπτα, αλλά η διάρκειά της ήταν αρκετή ώστε πανικόβλητος κόσμος να συζητάει για ώρα "από πού θα φύγουμε ρε παιδιά"

Spoiler

Όταν συνέβη το περιστατικό, όλοι ούρλιαζαν και ήταν χαμένοι. Ανέβαιναν στους πάνω ορόφους σαν τα ποντίκια. Δεν ήταν το πρόβλημα η μολότοφ. Ήταν ότι δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Ο χρόνος υπήρχε.

Στις 2 παρά, μου τηλεφώνησε εμφανώς πανικόβλητη και μου είπε με έντονο ύφος "Μας έχουν βάλει φωτιά, θα σε πάρω σε λίγο". Μου το έκλεισε. Αμέσως μετά την πήρα πίσω και μου είπε "Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι". Μου το έκλεισε πάλι. Την πήρα ξανά αλλά δεν το σήκωσε. Με πήρε τη στιγμή που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να σωθεί, αφού είχε κάνει ότι μπορούσε για να φύγει από τη φωτιά.

Oι εργαζόμενοι είχαν ζητήσει να φύγουν αλλά είχαν κλειδωθεί σε ένα κτίριο χωρίς πυρασφάλεια με το ζόρι και είχαν λάβει εντολές που οι ίδιοι θεωρούσαν ότι δεν μπορούσαν να παραβούν (εδώ το capital φυσικά δε μας λέει "από ποιον" έλαβαν τις εντολές να τους κλειδώσουν, ποιος τους κλείδωσε μέσα, ποιος τους κράτησε κλειδωμένους μέσα - προφανώς και πρέπει να προστατευθεί από το να βγάλει συμπεράσματα για μία εν εξελίξει δίκη, αλλά εφ' όσον αυτά τα πράγματα ειπώθηκαν στο δικαστήριο και οι δίκες είναι δημόσιες θα μπορούσε να τα αναφέρει ως γεγονότα που ειπώθηκαν στη διαδικασία και όχι ως γεγονότα που συνέβησαν) Διαβάζοντάς το είναι σα να λείπει μία παράγραφος μετά την πρώτη που να περιγράφει ποιες ακριβώς ήταν οι εντολές της ανώτερης διοίκησης στους 4 κατηγορούμενους. Μικρή σημασία έχει αυτό γιατί οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν ένοχοι, απλά είναι λίγο εμετική η προστασία μέχρι και την τελευταία στιγμή ακόμα των μικρομεσαίων διευθυντών της τράπεζας

Spoiler

Ουδείς θα μπορούσε να πάρει την πρωτοβουλία και να παρακούσει τις εντολές, τόνισε ο υπάλληλος της τράπεζας Σωτήρης Παπατζίκης ο οποίος αναφέρθηκε επίσης στις σκηνές πανικού που διαδραματίστηκαν στο υποκατάστημα.

Προφανώς όλα αυτά δεν στοιχειοθετούν το ποιος είναι ο φυσικός αυτουργός του εμπρησμού της τράπεζας, αλλά η διαδικασία έδειξε ότι οι φυσικοί αυτουργοί της "δολοφονίας εξ αμελείας" των 3 ατόμων είναι 3 στελέχη της τράπεζας. Οι ηθικοί αυτουργοί που έδωσαν την εντολή να πάνε οι εργαζόμενοι κανονικά στις δουλειές τους όταν οι ίδιοι ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΕΡΑ είχαν αιτηθεί να μην ανοίξει το κατάστημα δε θα ερευνηθούν από το δικαστήριο

Spoiler

«Είχαμε άνωθεν εντολή ότι θα δουλεψουμε. Τους είπαμε ότι αναμένεται μια μεγάλη συγκέντρωση… μας είπαν: μην σας νοιαζει, πηγαίνεται να δουλέψετε» ανέφερε η μάρτυρας, Ελευθερία Αθανασίου.

Άρα λοιπόν είναι σαφές ότι οι άνθρωποι δεν είναι θύματα των "κακών αναρχικών". Κανείς δεν το λέει αυτό, ούτε καν το ποινικό δικαστήριο. Οι άνθρωποι είναι θύματα των διευθυντών του καταστήματος της τράπεζας, των εντολών που είχαν λάβει από τα ανώτερα στελέχη της τράπεζας, των κρατικών μηχανισμών που είχαν επιτρέψεει να λειτουργεί το κτήριο χωρίς μηχανισμούς πυρασφάλειας, του ιδιοκτήτη του κτιρίου που ποτέ δεν εγκατέστησε πυρασφάλεια, της οικονομικής κρίσης που δεν τους επέτρεπε να σκεφτούν ότι θα είχαν την πολυτέλεια να συμμετέχουν οι ίδιοι στην απεργία ή απλά τη δυνατότητα να παρακούσουν τις εντολές να παραμείνουν με μία εντελώς απολιτίκ τοποθέτηση "δεν πάω ή φεύγω από τη δουλειά μου γιατί φοβάμαι"