Τελικά έκατσε τριήμερο στον Αη Γιάννη. Πολύ ωραίο μέρος και καταπράσινο όπως όλο το Πήλιο απ' ότι κατάλαβα απ' την διαδρομή. Ισχύει οτι προκειται για μέρος χαλαρό που ενδείκνυται για ζευγαροφάση. Αρκετός κόσμος, αλλά όχι το ασφυκτικό των κλασικών τουριστοπεριοχών, δυνατές ταβέρνες, και επι της ουσίας 3 παραλίες, εκ των οποίων η μία ("Πλακα") πραγματικά πανέμορφη και γαμάτο μέρος για στησιμο σκηνής, όντας στη σκια του καταπράσινου βουνού σχεδόν όλο το απογευμα. Για βράδυ παίζουν μερικά μπαρ και μερικές καφετέριες που αν και όχι τίποτα σπουδαίο είναι έχουν μια αξιοπρέπεια για να πιεις μια μπύρα. Από τιμές, σχετικά τσιμπημένες (όχι όμως εξωφρενικές) στις ταβέρνες, και συμπαθητικές για τα δωμάτια. Το μόνο ίσως αρνητικό, που δε σχετίζεται άμεσα με το χωριό αλλά με το ευρύτερο Πήλιο, είναι μάλλον η διαδρομή για να φτάσει κανείς εκεί. Πήραμε λεωφορείο από Βόλο, και πρόκειται για μια διαδρομή που κράτησε περίπου 2:45 λεπτά εξαιτίας του τρομερά στρυφνού δρόμου που είναι γεμάτος στροφές και κάθε στροφή συνοδεύεται κι από κορνάρισμα του οδηγού στα blind spots του δρόμου (aka κάθε στροφή και κόρνα = κάθε 15" και κορνάρισμα). Παρ' όλα αυτά μιλάμε ίσως για το πιο πυκνό πράσινο που έχω συναντήσει και αυτό είναι μια παρηγοριά για την ζαλούρα της διαδρομής. Και μερικές φωτο για να συμπληρωθεί το γλυκό (λείπει η "πλάκα" μιας και δεν πήγα με φωτογραφική εκεί. Στο περίπου όμως, είναι πίσω από το βουνό της πρώτης φωτό):