Όρος Όλυμπος - Mount Olympus

[Drumsick]

It is settled then. Μπορείτε να με κουβαλάτε εναλλάξ, μην μείνει κανείς παραπονεμένος.

[BLiTzER]

I like where this is going.

[atom_smasher]

I like where this is going.

πρόστυχε.

[Raven Lord]

3η φορά φέτος, είπαμε να κάνουμε την πιο εμπορική διαδρομή Πριόνια - Ζολώτα - Σκάλα και μετά Σκολιό (2η ψηλότερη κορυφή με 2911μ) και Αγ. Αντώνιο. Τρεις κορυφές 2800+ δηλαδή. Ήξερα ότι είναι η πιο πολυσύχναστη φάση, αλλά δεν περίμενα ακόμη και τις καθημερινές, το καταφύγιο να είναι γεμάτο μέχρι τελευταίου κρεβατιού. Είχαμε κλέισει βέβαια οπότε δεν υπήρξε άγχος από αυτή την άποψη. Η διαδρομή πρέπει να είναι η μύκονος των ορειβατών φάση. Πολλοί ξένοι τουρίστες, ίσως πάνω από τους μισούς. Μόλις βρω χρόνο θα ανεβάσω καμμιά φωτο.

[Λασπόνερα]

Ωραίος, σε ζηλεύω.
Όταν ξαναανέβω σίγουρα δε θα πάω από πριόνια οπουδήποτε, μόνο Καλόγερο ίσως.
Την επόμενη φορά κοίτα προς ΒΔ πλευρά. Από τις ωραιότερες διαδρομές είναι η ανάβαση προς Κίτρος-Φλάμπουρο, Μπαρμπαλά, Ξερολάκι κτλ

[Raven Lord]

το κανονίσαμε στο πολύ γρήγορα και ήθελα κάποτε να δω και την εμπορική διαδρομή
σίγουρα κοιτάω την επόμενη η οποία θα είναι κάτι πιο "άγωστο"

[Raven Lord]

επειδή ο χρόνος ήταν λίγος και το 15αύγουστο βρήκε να τα γαμήσει ο καιρός, η εξόρμηση κανονίστηκε κυριολεκτικά τελευταία στιγμή στα τσίπουρα του σαββάτου και με τα μετωρολογικά site στο χέρι. φυσικά, δεν υπήρξε χρόνος για διερεύνηση πιο "ψαγμένης" διαδρομής, οπότε είπαμε να κάνουμε την πιο εμπορική να δούμε τι παίζει κ από εκεί. ευτυχώς, βρέθηκαν κρεβάτια στο καταφύγιο ζολώτα για να κλείσουμε γιατί όπως φάνηκε ήταν κατάμεστο όλες τις μέρες. το πρόγραμμα είχε ως εξής:
- μεσημέρι κυριακής: ανάβαση πριόνια μέχρι καταφύγιο ζολώτα (6χλμ - 1000μ υψομετρική διαφορά). προσοχή, γιατί διάφορα site αναφέρουν την απόσταση ως 4,5 χλμ το οποίο δεν ισχύει.
- δευτέρα: ζολώτα προς σκάλα και 3 κορυφές (σκάλα 2800+, σκολιό 2911, αγ. αντώνιος 2800+) και πίσω μέσα από τις κοιλάδες συνολικά 13χλμ και 1600μ ανάβασης.
- τρίτη πρωί: κατάβαση από ζολώτα μέχρι πριόνια.

η αρχή του μονοπατιού στα πριόνια



ρεματιά πριν το καταφύγιο με φόντο τις κορυφές και τα γκρέμια


η θέα από το καταφύγιο μόλις φτάσαμε


η θέα το επόμενο πρωί


να πω εδώ δυο λόγια για το καταφύγιο ζολώτα (καταφύγιο Α, σπήλιος αγαπητός επίσημα). γενικά, έχει ΠΟΛΥ κόσμο και ΠΟΛΛΟΥΣ ξένους τουρίστες. η μύκονος των ορειβατών είπα όταν φθάσαμε. οπότε αν σκοπέυει κανείς να πάει πρέπει να έχει επικοινωνήσει από πριν οπωσδήποτε. για τον κόσμο που εξυπηρετεί το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρει είναι τουλάχιστο τίμιο. οι τουαλέτες ήταν συνεχώς σε καλό επίπεδο και διαθέτει ντους (κρύο νερό, θέλει κότσια, αλλά μια χαρά βολεύτηκα προσωπικά). τα κρεβάτια και οι τραπεζαρίες πολύ basic, δεν ενδείκνυνται για άραγμα. η αυλή όταν η θερμοκρασίες το επιτρέπουν είναι γαμώ. δε θα ξαναέμενα όμως. η πολυκοσμία δε με άφησε να ηρεμήσω όσο θα ήθελα. θα επέλεγα ξανά πετρόστρουγκα από αυτή την πλευρά του βουνού.

[Raven Lord]

το παίζω σκληρός στην αρχή περίπου της σκάλας


σκάλα είναι η κορυφή στο τέλος του παρακάτω ατέλειωτου μονοπατιού (στη φώτο, όπως φαίνεται από άγιο αντώνιο) το οποίο σε πάει από τα ~2500μ στα ~2850μ σε μικρή απόσταση. σχεδόν ευθύγραμμο με μεγάλη κλίση, γονάτισε αρκετούς συνοδοιπόρους, οι οποίοι από μακρυά φαίνονταν σα να πηγαίνουν για προσκύνημα.


στο τέλος του μονοπατιού οι πύλες της κόλασης (aka το "μονοπάτι"-γκρέμι που σε πάει μύτικα aka η "κακιόσκαλα"), ξύπνησαν τρομακτικές αναμνήσεις και μπόλικη αδρεναλίνη.



η κορυφή "σκολιό" αχνοφαίνεται από τη σκάλα


κορυφή σκολιό και φόρος τιμής στον στρατή. όπως και να'χει εντυπωσιακό επίτευγμα να καταφέρει να ανέβει ο οποιοσδήποτε στα 2911μ με τέτοιες κλίσεις πάνω σε αμαξίδιο.


στα γρήγορα και αγ. αντώνιο, εδώ με φόντο το σκολιό (έψαχνα μέρος για κατούρημα στη φωτο, δεν είναι κάποια καλλιτεχνική πόζα)



επιστροφή μέσα από τις "κοιλάδες" για να βγούμε στη βάση της σκάλας (όσο κουραστικό είναι να την ανέβεις, 100 φορές πιο σπασαρχίδικο είναι να την κατέβεις)


συναντήσεις με την πανίδα της περιοχής

[animae]

στο τέλος του μονοπατιού οι πύλες της κόλασης (aka το "μονοπάτι"-γκρέμι που σε πάει μύτικα aka η "κακιόσκαλα"), ξύπνησαν τρομακτικές αναμνήσεις και μπόλικη αδρεναλίνη.

Πες την ιστορία
Τρομακτικό σημείο πάντως

[Raven Lord]

δεν υπάρχει ιστορία ρε, απλά θυμήθηκα την προ 4ετίας απόπειρα να φθάσω στο μύτικα η οποία κατέληξε τελικά μέχρι τον παραμύτικα, λίγο πιο πριν. ίσως ξανά στο μέλλον, δε νιώθω έτοιμος ακόμη

[Raven Lord]

εκδρομή αστραπή και φέτος υπό τον φόβο άστατου καιρού. το φουλ πρόγραμμα έλεγε μετάβαση στο καταφύγιο χρηστάκη με 4x4 και διαμονή εκεί ή σε σκηνές, την άλλη μέρα σκολιό και μετάβαση στο οροπέδιο των μουσών από ζωνάρια και διαμονή σε ένα από τα εκεί καταφύγια και τρίτη μέρα επιστροφή. δυστυχώς, ο ύποπτος καιρός μας επέτρεψε να κάνουμε μόνο το σκολιό και τη χιονότρυπα.

γενικά, το μονοπάτι από καλύβα χρηστάκη είναι το συντομότερο για τις περισσότερες ψηλές κορυφές του ολύμπου. ενδεικτικά, το σκολιό (2911μ) είναι καμιά ώρα, ο άγιος αντώνιος επίσης, ο μύτικας περίπου 2 ώρες και το στεφάνι (για όποιον τολμάει) υπολογίζω 2,5 με 3 ώρες, οπότε ενδείκνυται (?) και για ημερίσιες εκδρομές. είναι έτσι όμως? για να φθάσει κανείς στην καλύβα χρηστάκη απαιτείται μια επίπονη ανάβαση σε έναν άθλιο δρόμο από τα καλύβια ελασσόνας, ο οποίος μπορεί να δυσκολέψει ακόμη και ζόρικα off-road. μη διανοηθεί κανείς και πάει με κανα κυριλέ "τζιπάκι" με ακριβά ανταλλακτικά, θα ράψει κουστούμι. εγώ πήγα με suzuki jimni και την έβγαλε αλώβητο, αλλά με πολύ προσοχή σχεδόν στο σύνολο των 20χλμ του χωματόδρομου και της 1,5 ώρας που χρειάστηκε για να τον διασχίσω.

εδώ κάποια πλάνα από την οδική ανάβαση






επιτέλους η στροφή που σε βάζει για τα καλά στο βουνό


μετά την επίπονη οδήγηση από τα 700 στα 2450μ. ξεπρόβαλλε το καταφύγιο
https://www.google.com/maps/place/%C...7!4d22.3361111




για καλή μας τύχη ήταν εντελώς άδειο παρά τα παρκαρισμένα οχήματα, οπότε δε χρειάστηκε να στήσουμε κατασκήνωση. μέσα είναι κάπως έτσι:




στον κάμπο μπορεί να είχε 32-33 βαθμούς, αλλά στα 2450 στις 4 το μεσημέρι με το ζόρι να έφτανε 17. οπότε έπαιξε και φωτίτσα για να ζεσταθεί ο χώρος για τον ύπνο.


πρέπει να ενημερώσω ότι η περιοχή περικυκλώνεται από κορυφές και δεν παίζει πουθενά σήμα. οπότε κάναμε μια σύντομη ανάβαση στην πιο κοντινή κορυφή για να ενημερώσουμε ότι όλα είναι καλά μη στείλουν καμιά ομάδα διάσωσης.




το τσιπουράκι στην αυλή σε αυτό το υψόμετρο έχει καλύτερη γεύση.

[Raven Lord]

μετά από τσιπουροποσία δίπλα από το τζάκι και έναν κορυφαίο ύπνο από κάποια ώρα και μετά, η επόμενη μέρα ξεκίνησε στις 8.30 με πρωινό, καφεδάκι και ανησυχία για τον καιρό. το βράδυ η θερμοκρασία έξω έπεσε κάτω από 10, αλλά μέσα έπαιζαν περίπου 25 βαθμοί. κατά τις 9.30 φύγαμε για σκολιό, το οποίο δε φαινόταν λόγω νεφώσεων. το μονοπάτι είναι αρκετά ανηφορικό και απαιτεί μια α' φυσική κατάσταση. αλλά μετά από 1 ώρα είσαι κορυφή. στη διαδρομή είδαμε και τα πρώτα χιόνια, ενώ αυτή η πλευρά του βουνού είναι γεμάτη άγρια άλογα.











αφού ο καιρός τα μουτζούρωνε, με μια γρήγορη σύσκεψη αποφασίστηκε να πάμε να δούμε τη χιονότρυπα και τη γειτονική κορυφή και να πάρουμε το δρόμο για πίσω. κάπου στο δρόμο αποκτήσαμε και συνοδεία <3






εδώ η σκάλα όπως φαίνεται από τη χιονότρυπα


στην επιστροφή, δυστυχώς την είχαν πέσει για ψησιματικές κάτι γελαδάρηδες της περιοχής οι οποίοι πήγαιναν γόνα το σκυλάδικο στη διαπασών, οπότε φάγαμε μεσημεριανό και την κάναμε για κάτω.

τέλος, να σημειώσω ότι προσωπικά δεν ξανακάνω το χωματόδρομο με καμία παναγία οδηγώντας, προτιμάω να περπατάω. υπάρχει μονοπάτι που ξεκινάει από τον κοκκινοπ'λό (το oρεινότερο χωριό του νομού λάρισας) και καταλήγει στην καλύβα, οπότε μάλλον θα εξερευνήσω από εκεί την επόμενη φορά, όχι βέβαια πριν κάνω το φαράγγι του ενιπέα, αν προλάβω και φέτος.