το'χω διαβάσει στα πρώτα μου έτη, καλό για πρώτο μυθιστόρημα στο είδος του "επιστημονικού/μαθηματικού μυθιστορήματος", αλλά υστερεί σε σχέση με διάφορα του είδους.
ο κατά τ' άλλα σιχαμένος απόστολος δοξιάδης έχει γράψει το εξαιρετικό ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ που συνιστώ ανεπιφύλακτα στους φαν αυτής της θεματικής, σα λογοτεχνική αξία δηλαδή μου φάνηκε πολύ πιο καλοδουλεμένο.
αν ενδιαφέρεστε για λιγότερο λογοτεχνία αλλά περισσότερη εξερεύνηση της θετικής επιστήμης δοσμένης πάντα μ' ένα μυθιστορηματικό τρόπο κι ένα αντισεξιστικό twist, τότε θα προτείνω το Flatterland του Ian Stewart. είναι sequel του Flatland, γραμμένο καναν αιώνα πριν, το οποίο όμως δεν έχω διαβάσει. οποιοδήποτε έργο του Stewart και να διαλέξτε όμως δεν μπορεί να κάνετε λάθος
αν πάλι στο θεώρημα του παπαγάλου βρήκατε τη μυθιστορία ως εμπόδιο ανάμεσα στα ενδιαφέροντα μαθηματικοφιλοσοφικοτέτοια με τα οποία καταπιάνεται κι έχετε όρεξη για ένα τούβλο που θα απαιτεί το 100% της προσοχής σας, τότε να προτείνω το Gödel, Escher, Bach: An Eternal Golden Braid
