Θυμάμαι πριν χρόνια στη Ναυαρίνου άραζε ένας χίππης, που κάπου ανάμεσα απ' τους ώμους του και τις τζίβες φιλοξενούσε ένα ευμεγέθες ποντίκι (ποντίκι, όχι απ' τα άλλα τα χαμστεράκια). Κι αυτούς σκότωμα.