Πάντως δε θεωρώ ότι στη βάση του πρακτικού επιπέδου το επίπεδο των μέτρων συνδέεται με τη διαχείριση των πλατειών που γίνεται αυτή τη στιγμή.
Φυσικά, η καταστολή πλέον έχει ένα ακόμα παραθυράκι απ' το οποίο μπορεί να επιβάλλεται μέσω της «συνθήκης Covid-19» ως εφαρμογή της απόλυτης (κρατικής) αλήθειας. Οι επιθέσεις σε πλατείες σε συνδυασμό με μέτρα όπως η έως και 50% αύξηση του διαθέσιμου χώρου των καταστημάτων εστίασης έναντι του δημόσιου χώρου, που η πλατεία της Κυψέλης είναι ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, στην πραγματικότητα αποκαλύπτουν την επόμενη ημέρα στην post-corona εποχή, όπου ο οικονομισμός - πλέον όχι ως παράγοντας καλής ζωής αλλά ως παράγοντας επιβίωσης - θα κεντροβαρίζει λόγω σημαντικότητας την οποιαδήποτε κουβέντα έναντι δικαιωμάτων και ελευθεριών, όταν αυτά θα βρίσκονται απέναντι. Και το κράτος/κυβέρνηση να κρύβεται πίσω από "αδυναμίες" εφαρμογής κοινωνικής/οικονομικής πολιτικής σε ρόλο πανόπτη-εφαρμογέα της βούλησης του θείου μωρού.
