Luis Sepulveda
Τις μέρες του Πάσχα που ήμουν εκτός Αθηνών και βρήκα την απαιτούμενη ηρεμία για να ανοίξω επιτέλους ένα βιβλίο, διάβασα το "Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης" του Λουίς Σεπούλβεδα. Ο κύριος αυτός είναι Χιλιανός και είχα μάθει για την ύπαρξή του από ένα ντοκιμαντέρ του Κούλογλου προ ετών, για την δικτατορία του Πινοσέτ (κατά τη διάρκεια της οποίας, απ' ό,τι μαθαίνω, είχε αναπτύξει σημαντική αντιστασιακή δράση). Τον θυμόμουν από τότε και μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον.
Για να μην τα πολυλογώ, το βιβλίο που διάβασα ήταν εξαιρετικό, σε βάζει με μοναδικό τρόπο στο κλίμα της ζωής των Ινδιάνων Σουάρ, στη ζούγκλα του Αμαζονίου και αποπνέει μεγάλη τρυφερότητα για την φύση και τα δημιουργήματά της. Ειδικά το φινάλε είναι συγκλονιστικό και μου θύμισε την ένταση που μου είχε δημιουργήσει το αντίστοιχο του "Ο γέρος και η θάλασσα". Σημειωτέον ότι η "ξύλινη" γλώσσα που φαίνεται να χρησιμοποιώ στις τελευταίες προτάσεις δεν έχει ουδεμία σχέση με το γραπτό του Σεπούλβεδα, ο οποίος γράφει σε μια πολύ απλή και ζωντανή γλώσσα (εδώ τα credits πάνε, προφανώς, και στη μετάφραση).
Τον έχει κανείς υπ' όψιν του για να μου/μας προτείνει τι άλλο να διαβάσω/διαβάσουμε; Πληροφοριακά, τα υπόλοιπα βιβλία του Σεπούλβεδα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά (εκδ. Opera - http://www.operabooks.gr) είναι τα εξής:
"Ο κόσμος του τέλους του κόσμου"
"Ιστορία του γάτου που έμαθε σε έναν γλάρο να πετάει"
"Patagonia Express"
"Hot Line"
"Όνομα ταυρομάχου"
"Ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer"
"Αν δεν έχεις πού να κλάψεις"
"Χρονικά του περιθωρίου"
"Η τρέλα του Πινοσέτ"
"Σημειώσεις εν καιρώ πολέμου"
"Τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ"
