Μου αρέσουν αυτά που λέει ο tsimpouklano, και η αλήθεια είναι ότι το ερώτημα "και πότε αποφασίζει κανείς πότε το έμβρυο παύει να είναι έμβρυο και γίνεται άνθρωπος", είναι το πρώτο που θα θέσει κανείς εάν κάνεις κριτική στη βρεφοκτονία ως "ύστατο μέτρο αντισύλληψης". Είναι η στιγμή που το μωρό θα βγει απ' το σώμα της γυναίκας; Είναι κάποιες εβδομάδες ή μήνες πιο πριν; Και πόσο; Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αυτή είναι μία ερώτηση που σε μεγάλο βαθμό ορίζεται από τις απαντήσεις της ιατρικής πάνω σε αυτό, ακόμα κι αν κατευθυνθούμε προς την προστασία του σώματος της γυναίκας.
Ωστόσο, εάν αποδεχτούμε αυτήν τη λογική και την αντιστρέψουμε, προκύπτει κι ένα άλλο ερώτημα: "μέχρι πότε η βρεφοκτονία είναι βρεφοκτονία και όχι παιδοκτονία ή ανθρωποκτονία"; Η μάνα που πριν κάποιους μήνες πέταξε το κοριτσάκι της από τον 5ο και φούνταρε, λόγω ίσως ψυχολογικών/κοινωνικών προβλημάτων παρόμοιων με την άλλη που το σκότωσε με το που το γέννησε, κατατάσσεται κι αυτή στην κατηγορία της γυναίκας που ελέγχει το σώμα της; Γιατί, δηλαδή, να θέτουμε το ερώτημα μόνο "προς τα πίσω" στο χρόνο, και να μην το επεκτείνουμε "μπροστά"; Ίσως γιατί εκεί κάποιες αντιφάσεις μοιάζουν ανυπέρβλητες.
