Ο Παρασάιτ, τα λέει μια χαρά γενικά.
Όπως επίσης εξαιρετικά σημαντική είναι αυτή η παρατήρηση η οποία ισχύει όχι μόνο για την περιπτωση του οπαδισμού, αλλά σχεδόν για οποιαδήποτε περίπτωση κοσμοθεωρίας:
Γενικά ο φανατισμός απέναντι σε κάποιον ο οποίος δεν σου κλέβει την ελευθερία ή δεν είναι ξεκάθαρα ηλίθιος, δεν έχει ουσία.
Να πούμε φυσικά ότι είναι ξεκάθαρα πολιτικός ο χώρος του οπαδισμού, από την άποψη ότι οι κινήσεις που γίνονται αρκετές φορές έχουν πολιτική χροιά. Ο Ριτζεκτ μπορεί να μην είναι έτσι, αλλά άλλοι 5000 είναι όμως.
Να μην πούμε για τα ξεράσματα, που συνδεσμοι λένε "δεν θα παίξει στο γηπεδο της ομάδας μας η εθνική". Από αυτό και μόνο διάλυση συνδέσμων να τελειώνει η υπόθεση(και φυσικά δεν είναι καν ο πιο σοβαρός λόγος για να διαλυθουν).
Γενικά είναι αδιανόητο να είναι τάδε ομάδα και ξυλοφορτώνεις κάποιον επειδή είναι άλλη ομάδα.
Τώρα οι ροματζάδες και το ααααχ θυμάμαι όταν ήμουν 10 χρονωνε και μπλα-μπλα, σορυ κιολας αλλά δεν μπορουν να είναι επαρκείς δικαιολογήσεις για την σκατομυαλιά που υπάρχει (και δεν εννοώ τίποτα για Ριτζεκτ και Τσιμπου που το αναφέρανε).






