Θα μπορούσε να περιοριστεί σ' ένα απλό "σκασμός" ή "βουλώστε το". Κάτι μπρούταλ, τέλος πάντων, να μιλήσει στη γλώσσα των υβριστών του αδερφού του. Δεν το έπραξε.
Ο
Γιάννης Αντετοκούνμπο προτίμησε να μιλήσει τη γλώσσα της ευγένειας για να πει αυτό που κακώς πλέον στην Ελλάδα το χαρακτηρίζουμε αυτονόητο. ΔΕΝ είναι αυτονόητο. Ο ρατσισμός πρέπει να στηλιτεύεται κάθε ώρα, κάθε στιγμή, με κάθε αφορμή.
Θα πείτε "οκ, τώρα δηλαδή θα πρέπει να ασχολούμαστε και με τα "βατράχια" που πετά ένας τύπος όπως ο Τάκης Τσουκαλάς;" Η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα ΝΑΙ! Και η εξήγηση έχει να κάνει ότι τηλεπερσόνες φαινομενικά γραφικές και καλτ όπως ο εν λόγω φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού απευθύνονται σε πλατιά ακροατήρια και επηρεάζουν πολύ κόσμο, κυρίως νέο σε ηλικία.
Αποκρουστικό αλλά συμβαίνει και δεν αλλάζει με ευχολόγια. Ο Τσουκαλάς λοιπόν, όταν αποκάλεσε τον Θανάση Αντετοκούνμπο "πίθηκο", δεν έκανε ένα ακόμη "παρεξηγήσιμο" αστείο γιατί δεν απευθυνόταν μόνο στο φίλο του. Μάς πέταξε το ρατσισμό και την αμορφωσιά του στα μούτρα σε ζωντανή μετάδοση και αυτό, φίλε αναγνώστη, δεν έχει καθόλου πλάκα.
Ο 15χρονος, που πιθανώς να ξημεροβραδιάζεται βλέποντας τον Τσουκαλά στην τηλεόραση και στο youtube, θα αποκαλέσει αύριο πίθηκο τον μαύρο συμμαθητή του (ίσως του πει και άντε γεια αράπη) αφού άκουσε την αγαπημένη του τηλεοπτική φιγούρα να ξεστομίζει χωρίς ντροπή τη λέξη. Θα ξεράσει ρατσισμό και στο γήπεδο ουρλιάζοντας δίπλα στην ντουντούκα του Τσουκαλά και θα απενοχοποιείται από το δόγμα του "no politica". Kαι ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ε, λοιπόν, δεν είναι έτσι. Δεν πρέπει να είναι έτσι. Μπορεί οι ομάδες και οι ιδιοκτήτες τους να ανέχονται και πολλές φορές να ενθαρρύνουν ρατσιστικά, ομοφοβικά, μισάνθρωπα, σε τελική ανάλυση, ξεσπάσματα, μπορεί να περιβάλλουν τα μέλη των ιδιωτικών τους στρατών με φροντίδα και προδέρμ (και με οικονομικά μέσα, ας μην κρυβόμαστε), ωστόσο, οι υπόλοιποι, όλοι εμείς, δεν μπορούμε να παραμένουμε αδιάφοροι και να λέμε "δεν βαριέσαι, ο Τσουκαλάς είναι".
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν έχει γίνει πλήρως αντιληπτό, αλλά ο φασισμός, σε όλες του τις εκφάνσεις, μάς ζώνει από παντού. Καθημερινά αστειάκια για τους μαύρους, τους gay, τους Εβραίους, τις γυναίκες, με τα οποία κάποτε γελούσαμε (κακώς) στις συντροφιές μας πλέον δεν μπορούν να γίνονται αποδεκτά. Πουθενά. Και στις παρέες μας όλοι θα πρέπει να είμαστε περισσότερο αυστηροί.
Και φυσικά οφείλουμε, όσοι τουλάχιστον μεγαλώνουμε παιδιά, να δείξουμε στα πιτσιρίκια ότι ο σωστός δρόμος για να επιλέξουν είναι αυτός του Γιάννη και του Θανάση Αντετοκούνμπο και όχι ο ολισθηρός του κάθε Τσουκαλά. Ο φασισμός, δυστυχώς, είναι εδώ. Στο δρόμο, στη δουλειά, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην τηλεόραση, σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής.
Χώρες της ευρωπαϊκής Ενωσης επιβάλλουν πρόστιμα στους αστέγους, χαρακτηρίζουν μίασμα τους μετανάστες, μιλούν και πάλι για φυλετική καθαρότητα. Δεν είναι πλέον αστείο. Γι' αυτό λέμε ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ στον κάθε λογής Τσουκαλά και "να αγιάσει το στόμα σου" στον κάθε Αντετοκούνμπο αυτού του κόσμου. Με τη φωτιά του ρατσισμού και του φασισμού δεν είναι για να παίζεις.