Την είδα τις δύο τελευταίες ημέρες και τείνω να συμφωνήσω. Έχω καταλάβει πως είμαι από τους τύπους που αρέσκονται στο να κλείνουν τρύπες και να μη μένουν εκκρεμότητες. Για αυτό μου άρεσε πολύ αυτή η σεζόν.
Τι ήταν αυτό που σε χάλασε στο 8ο, αν θυμάσαι μετά από τόσο καιρό; Εμένα σίγουρα (όπως τελικά και σε ολόκληρο τον τρίτο κύκλο) η ταχύτητα και μια γενικότερη αίσθηση αναμονής να πει κάτι σημαντικό ο κάθε χαρακτήρας μέρα από τη μεγάλη παύση στο διάλογο, για να φτάσει να πει κάτι εντελώς τετριμμένο ή αναμενόμενο.
Παραμένει, σεναριακά και σκηνοθετικά τουλάχιστον, μία από τις κορυφαίες σειρές των τελευταίων ετών. Έχει κάποια απολύτως μαγικά πλάνα, σε όλο το επεισόδιο με την εξέγερση και την μπούκα στο κτίριο, ήταν ανατριχιαστικές οι γωνίες λήψης.






