
Originally Posted by
Drumsick
Αρχικά δε θα τα φέρνεις καθόλου σε επαφή. Θα περιορίσεις τη μικρή σε ένα δωμάτιο, για να συνηθίσουν καταρχάς το ένα την οσμή του άλλου. Θα πρέπει επίσης να ασχολείσαι περισσότερο με τον γάτο, να παίζεις μαζί του, να μην σε βλέπει να κάνεις πολλές αγάπες στο νέο γατί, γιατί θα ζηλέψει και θα γίνεται ακόμα πιο εχθρικός. Μετά από κάποιες μέρες που θα τα έχεις χωρισμένα, θα φέρεις αντικείμενα από τον χώρο του ενός στον χώρο του άλλου. Κρεβατάκια πχ, παιχνίδια, κουβερτάκια που ξαπλώνουν. Και πάλι σκοπός είναι να εξοικειωθούν με τις μυρωδιές.
Όταν δεις πως ο γάτος πηγαίνει πια στην πόρτα του δωματίου της μικρής με περιέργεια, και μυρίζονται από κάτω κτλ, τότε μπορείς να δοκιμάσεις να τον βάλεις μέσα, κρατώντας τα σε απόσταση, και δίνοντάς του ελευθερία να φύγει άμεσα αν δε γουστάρει ή αν δείξει επιθετικότητα. Αυτή τη διαδικασία θα πρέπει να την επαναλάβεις, πάντα όντας παρόν, μέχρι να δεις πως την πλησιάζει να τη μυρίσει, πως του κινεί την περιέργεια, και εβεντσουάλι πως θέλει να παίξει.
Ξανατονίζω οτι σε όλο αυτό, θα πρέπει να είσαι πολύ στοργικός με τον γάτο. Έχεις εισάγει ένα ξένο ζώο στον χώρο ΤΟΥ, και του έχεις γαμήσει το σύμπαν. Αν ακολουθήσεις τα παραπάνω και δε τον ζορίσεις, πιστεύω δεν θα έχεις πρόβλημα. Καλή τύχη!
Ο δικός μου έφαγε τεράστια φρίκη τις πρώτες 2-3 μέρες, αλλά επειδή δεν είχε κλείσει ούτε 12 μήνες σε ηλικία, μπήκε πολύ γρήγορα στη φάση της περιέργειας προς την μικρή, και μέσα σε μια βδομάδα μπορούσα να τα αφήνω στον ίδιο χώρο χωρίς φόβο. Έπεφτε καμιά σφαλιάρα, αλλά προειδοποιητικά, όχι με επιθετική πρόθεση. Πολύ γρήγορα άρχισαν και να παίζουν διερευνητικά, και μέσα σε ένα μήνα έγιναν αχώριστα. Είχα βέβαια το πλεονέκτημα πως τον μεγάλο τον έπαιρνα στη μάνα μου βόλτα που και που, οπού ερχόταν σε επαφή με γάτες, και ήταν προφανές πως είναι κοινωνικός και θέλει παρέα.