Το bandcamp έχει επιτρέψει σε άπειρες μπάντες να κυκλοφορήσουν τη μουσική τους, που υπό άλλες συνθήκες στην καλύτερη θα ήταν αρκετά πιο δύσκολο, στη χειρότερη δε θα κυκλοφορούσε ποτέ. Δε φταίει το bandcamp για κανένα μαλθακό ακροατή, δηλαδή όταν υπήρχε κόσμος πριν 10 χρόνια (πριν το bandcamp) που κατέβαζε από slsk και dc++ ο,τι κυκλοφορούσε στην αγορά, είχε κάποια διαφορά; Τα μαλθακά αυτιά είναι (πέρα απ' το υποκειμενικό κομμάτι του ποιός θα κρίνει του αλλουνού τα αυτιά) θέμα ψαξίματος. Όπως ήταν πάντα: αυτοί που ακούγανε ραδιόφωνο όσο κάποιοι τρέχανε στα ταχυδρομεία για tape trading, γίνανε αυτοί που έβαζαν το youtube να παίζει όσο άλλοι λιώνανε forums, που γίνανε αυτοί που έκαναν συνδρομή στο spotify όσο οι άλλοι ψάχνουν να βρουν κάτι που θα τους ενθουσιάσει σ' έναν ωκεανό σαπίλας.
Επίσης, ρε πάνκη, ποιές δισκοκριτικές, 2020 φτάσαμε. Είναι σα να ενημερώνεσαι για μπάλα απ' το Δημήτρη τον Τσορμπατσόγλου! Είδα εγώ 8/10 κι έτρεξα να κατεβάσω... ούτε 16 χρονών δεν το έκανα (αλλιώς θ' άκουγα κι όλα αυτά τα Paradise Lost και Nevermore κι ο,τι άλλο προωθούσε το Hammer και το κάθε Hammer). Αλλά ούτε και κάτι θα το σνομπάρω γιατί το εκθείασε το pitchfork. Πλέον μπορείς να τσεκάρεις οτιδήποτε, και ποιόν να εμπιστευτείς περισσότερο από τ' αυτιά σου σχετικά με το αν σ' αρέσει αυτό που ακούς;
Εν προκειμένω, το να μην αρέσουν σε κάποιον τα 2 κομμάτια ANTIMOB το βρίσκω οκ, γιατί γούστα. Το να λες ότι δε σ' αρέσουν ενώ σ' άρεσε το πρώτο, μου φαίνεται παράξενο γιατί σα δομή μου φαίνονται τελείως ΑΝΤΙΜΟΒ (ο,τι είπε ο φάντομ). Κι αυτή η ταυτότητα είναι που ξεχωρίζει τις καλές μπάντες απ' τις μέτριες, κι αυτό θεωρώ επίτευγμα των ΑΝΤΙΜΟΒ και γι αυτό θεωρώ ότι έχουν κοινό που δεν τους ξεχνάει παρόλο που εξαφανίζονται για χρόνια. Και για μένα οι ΑΝΤΙΜΟΒ είναι μια καλή μπάντα, με ταυτότητα (αναγνωρίζεις ότι ένα κομμάτι είναι δικό τους όταν το ακούς, μέταλ-ξεμέταλ), παίζει με λύσσα, έχει καλογραμμένους στίχους και συνεπή αισθητική. Αυτά μου φτάνουν.
