ανήκουστο

[Keeper Of The Seventh Son]

souper! thanks!

[Ra Pariah]

[το κομμάτι, όχι ο μπάνταρος]



Απίθανα vibes από κομμάτι χαμένο κάπου στη δισκογραφία των ΓΙΓΑΝΤΩΝ.

[Art In Haste]

Με έκαψες, το κομμάτι το ξέρω, ήμουν σίγουρος πως το είχα στην συλλογή του 96 και όμως δεν είναι. Ούτε και πουθενά αλλού σε αυτά που έχω. Τι να πω..

[chris_boss]

Έχω την εντύπωση ότι το παίζουν σε φάση sing along μέχρι τελικής πτώσεως στα λάιβ τους. Το θυμάμαι σε δύο περιπτώσεις χαρακτηριστικά οπότε μπορεί να σου έχει μείνει έτσι.

[necrosaturate]

Αν και το συγκεκριμένο κομμάτι το χα απ τα πιο χιτ τους για κάποιο λόγο, τη συγκεκριμένη εκτέλεση και γω πρώτη φορά την άκουσα

Αυτή που είχα πρωτακούσει και μου χει μείνει ειναι αυτή

https://www.youtube.com/watch?v=6JXs42qWc90

[Ra Pariah]

Πρέπει να 'χω το "Follow the Leader" από τα Χριστούγεννα της Τρίτης Γυμνασίου, αν θυμάμαι καλά. Πριν από πέντε λέπτα, το έβαλα να ρολάρει για πρώτη φορά. Ευχηθείτε μου καλή τύχη`!!`1`

[Keeper Of The Seventh Son]

[tsonos]

[Phantom Duck]

Πρέπει να 'χω το "Follow the Leader" από τα Χριστούγεννα της Τρίτης Γυμνασίου, αν θυμάμαι καλά. Πριν από πέντε λέπτα, το έβαλα να ρολάρει για πρώτη φορά. Ευχηθείτε μου καλή τύχη`!!`1`

λέγε

[Taliban]

Δωστε μου entry level nick cave. Αν και μαλλον δε θα νιωσω τη φαση του γιατι ποτε δεν ημουν σε αυτη τη φαση η μπορει και να νιωσω γιατι εχω πιασει τετοια τελευταια και ακουω και μου αρεσουν περισσοτερο απο παλια.
yoloooooo

[00i00]

το Show No Mercy

[KoiliaSamprela]

Δωστε μου entry level nick cave. Αν και μαλλον δε θα νιωσω τη φαση του γιατι ποτε δεν ημουν σε αυτη τη φαση η μπορει και να νιωσω γιατι εχω πιασει τετοια τελευταια και ακουω και μου αρεσουν περισσοτερο απο παλια.
yoloooooo

Καθε δίσκος Nick Cave μέχρι το 1992 (για μερικούς 1994) είναι ωραία φάση για άλλους λόγους ο κάθε ένας.

Ο πιο αντιπροσωπευτικός ως Nick Cave and the Bad Seeds είναι το Tender Prey

και εδώ νομίζω τα λέω καλύτερα απ όλους

Με αφορμή ένα post του αυτοκίνητοκαρδιάμου στο youtube section σχετικά με τον Nick Cave και μια πρόχειρη ματιά στο forum προτιμώ να γράψω εδώ από το να κάνω ένα καινούριο thread. Το βασικό μου πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος έχει χάσει τα πραγματικά αριστουργήματα του Nick Cave and the Bad Seeds μένοντας στις νεότερες και πιο εμετικές του δουλειές. Οι περισσότεροι θα μου πείτε ότι γούστα είναι αυτά και όλοι μέσες άκρες έχουν δίκιο , αλλά εδώ δεν ισχύει μιας και τα λέω εγώ που έχω πάντα δίκιο.
Θα ασχοληθώ λοιπών στην περίοδο 1984-1994 που είναι η μόνο που πραγματικά αξίζει να ασχοληθείς.

1984: From Her to Eternity ντεμπούτο album που αναταράζει τα μουσικά δρώμενα της εποχής , συνδυάζοντας το πειραματικό με το new wave και την σκοτεινιά με την παράνοια , το ομώνυμο τραγούδι ήταν πάντα μια μοναδική εμπειρία στις live εμφανίσεις της μπάντας , και προσωπικό αγαπημένο


1985: The Firstborn Is Dead , εδώ έχουμε ένα “ξεμπρόστιασμα” ως προς την αγάπη του cave για την «αμερικάνικη επαρχιακή» μουσική , ένα φανερό flirt με το blues και το opening track (Tupelo) να στοιχειώνει πολλά pick up της εποχής.

1986: Kicking Against the Pricks , δίσκος με διασκευές δεν μπορείς να πεις πολλά για δίσκους τέτοιου είδους , ωστόσο οι εκτελέσεις είναι μοναδικές και οι πιο αγαπημένες μου All tomorrow parties και Black Betty

1986: Your Funeral… My Trial, είναι σαφής η επιρροή του και ο πάτος που έχει πιάσει με την ηρωίνη, κάτι που δεν τον εμποδίζει από το να βγάλει ένα ακόμα αριστούργημα στα όρια του παρανοϊκού. Εν αρχή κυκλοφόρησε για EP , αλλά κατέληξε διπλός δίσκος με 2 τραγούδια σε κάθε πλευρά. Stranger Than Kindness είναι το τραγούδι που στιγματίζει, μιας και μετέχει η Anita Lane η γνωστή και ως παλιοπουτάνα από το φαν μπέις του μιας και θεωρούν ότι αυτή τον έκανε ζάκι … ξέρετε με το ζόρι…

1998: Tender Prey , προσκυνήστε τον πιο Nick Cave and The Bad Seeds δίσκο. Η αρμονία ανάμεσα στον ρομαντισμό την κατάθλιψη και την οργή είναι μοναδική , αν θες να περιγράψεις την μπάντα Nick Cave and the Bad Seeds φτάνουν μόνο 2 λέξεις Tender Prey , με το απόλυτο opening track The mercy seat (δεν θυμάμαι καν πόσες διασκευές το έχει κάνει ο ίδιος , σε κάθε live και κάτι διαφορετικό). Τραγούδια όπως Mercy Seat , Mercy , City of Refuge , Slowly Goes the Night , Sunday's Slave δεν έχει γράψει ξανά!!!! Ναι μέχρι και το MTV Hit Deanna είναι εδώ (το οποίο δεν μου αρέσει , αλλά γουατεβα).*

1990: The Good Son , δισκάρα με τα όλα της , εδώ σου αποδεικνύει ότι ένας τόσο ρομαντικός δίσκος μπορεί να μην είναι γελοίος και να προσφέρει απίστευτες στιγμές συγκίνησης , αγαπημένο τραγούδι The Ship Song , το τραγούδι που χόρεψα στον γάμο μου ενώ υπάρχει και ένα παραδοσιακό βραζιλιάνικο τραγούδι.**

1992: Henry's Dream , ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ , άλλος ένας πολεμικός δίσκος που δείχνει την αλλαγή πλεύσης με πιο δυναμικές εκτελέσεις και συνθέσεις. Με σιγουριά τον βάζω στο νούμερο 2 για ακρόαση (είπαμε νούμερο 1 Tender Prey), είναι επίσης πάνω που έχει γίνει μπαμπάς και η αντίληψη του για την μουσική το σύμπαν και τα πάντα έχει αλάξει , και κομμάτια όπως το Papa Won't Leave You, Henry ξεσηκώνουν τα πλήθη ενώ το Straight to You απλά το λατρεύεις , με το Brother, My Cup Is Empty ταυτίζεσαι και γενικά είναι από τους δίσκους που μπορείς και τους ακούς μονοκοπανιά.

1994: Let Love In , a.k.a η αρχή του τέλους , χωρίς να είναι κακός δίσκος είναι κάτι ανούσιο για έναν φαν των προηγούμενων . Τις συνθέσεις τις βρήκα βαρετές, ενώ το ρομάντζο βγαίνει σε μορφή σαπουνόπερας. Χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ , από τους Nick Cave and the Bad seeds περίμενα κάτι καλύτερο και πιο ευρηματικό. Κάπου εκεί σταμάτησα και να ασχολούμαι με την μπάντα.
Εθιμοτυπικά συνέχισε η σύζυγος να αγοράζει ότι έβγαζε , αλλά πότε πια δεν ήταν το ίδιο.

*Το tender prey είναι αφιερωμένο στον Pixote (αξίζει να ψαχτείτε )
** Foi Na Cruz ακούγετε στην ταινία Pixote από μια παρέα γύρω από ένα βαρέλι με φωτιά

[00i00]

like για το Pixote (ψαγμενος, λολ)
γενικα, τα λες ομορφα, δροσερα και περιεχτικα
(αλλα ας ακουσει και το Show No Mercy)

[cromags]

Θα πρόσθετα και το Boatman's Call στη λίστα που μπορεί να πάσχει από ορμή και γκάζια αλλά εκπέμπει έναν τρομερό λυρισμό.

[Taliban]

Να πω εδω οτι αυτο τον τυπο τον ειχα ακουσει παθητικα. Δηλαδη εχω ακουσει μουσικη του σε φασεις που δεν ηξερα καν οτι ειναι δικια του η κατι τετοιο, και εχω ακουσει απο φιλους. Ακουσα την αρχη απο το from her to eternity, τα πρωτα 20 λεπτα γιατι ειπα να τα παρω με τη σειρα. Μου φανηκε χλιαρο. Επισης μου θυμησε darkwave-αδες φιλους μου απο ΑΣΚΤ σε επιπεδο επιτηδευσης για μαυριλα κλπ. Τελος η λεξη grotesque μου βγαζει δηθενιλα. Οχι απο τον Νικο Σπηλια, απο οποιονδηποτε.
Οποτε εβαλα το Tender Prey και το ακουσα ολο. Οκ καλο για να το ακουσεις αλλα οχι τιποτα τρελο. Μεσες ακρες, ωραιος μουσικος, θεωρω πολυ hype για τη φαση του. Θα ακουσω και τα αλλα εννοειται γιατι εχω μπει σε ψυχολογια ερευνητικη αυτη τη περιοδο οποτε τα ακουω και προσπαθω να βρω τι εκανε μπαμ. Παντως νευρο και τετοια δεν επιασα, ισως γιατι εχω κατι τελειως διαφορετικο στο μυαλο μου για αυτο.